PSİKİYATRİS

SEN KİMSİN ?

Çok aptalım ama değil mi ? Çınar haklıydı ben aptal sarışının tekiydim. Nasıl kahve içtiğini bile bilmiyordum ve bu adamı hapishaneye attırma gibi planlarım vardı resmen dalga geçilecek bir durumdaydım. Trajikomikti yaşadıklarım.

Midemde kasılma artmış bulanma hissi vardı gerçek hamile kadınlar gibi mide bulantıları geçiriyordum . Hızlı adımlarla şirketin özel kafeteryanın kasa bölümüne geldim.
Çınar'ın nasıl bir kahve içtiğini bilmediğim için pek şansımı zorlayarak orta halli kahve isteyecektim. Umarım beğenirdi.

"bana orta şekerli bir türk kahve ve birde soda lütfen !"ricada bulunmuş ücretimi ödeyip siparişlerim hazır olana kadar beklemek için bir masaya geçip oturdum gözüme çarpan Egemen'i görmemiş davranarak masada duran gazeteyi elime aldım ve büyük bir edayla yüzümü kapatabilicek şekilde kapattım.

Yanımda oluşan sandalye sesi ile tek kaşımı kaldırarak sandalyeye oturan Egemen 'e baktım. Mavi gözleri soğuk ve donuk bir şekilde bana pür dikkatle bana bakıyordu.

"merhaba .. " elini boynuna koydu ve ensesini kaşıdı.

"Yeşim adım yeşim "diye tekrar ettim

"Merhaba yeşim nasılsın ? "

"İyiyim teşekkür ederim Egemen bey siz ?

"ah beye gerek yok sadece Egemen diyebilirsin"

Göz kırparak. Ona bakıp gülümsedim. Armıza giren tek şey içeceklerin hazır olduğunu söyleyen çalışandı. Elime aldığım içeceklerden sonra Egemen'e selam verdim oda gülümseyerek karşılıklı verdi. Kafeteryadan hızlı adımlarla ayrılıp asansörü kullanmak için bindim.

28. Katın düğmesine bastım 5 dakika aradan sonra çınar'ın odasının önüne çoktan gelmiştim.

Kapıyı çaldım ve içerden gelen tok sesle 'gir' komutuyla içeri girdim. Dosyalardan başını kaldırmadı önüne koyduğum fincanı ile yüzüne güzel bir silik gülümseme yerleştirdi.

"Size afiyet olsun çınar bey birşey olursa çağırırsınız "

odadan ayrılmak üzerine kalkmıştım ki bir cümleyle kalktığım yere geri oturdum.

"Sen kimsin Yeşim Kutlu ? "sorduğu soru affalatsada pek umrumda değilmiş gibi yapıp uzun denli saçma hayatımı anlatmayacaktım.

Hayatımı uzun uzun anlatmak istemezdim benim hayatım karakolun bir köşesine bırakılmış daha yeni doğmuş bir kız çocuğu olmaktı. Bu dünyada fazlalık olarak göründüğüm ailem beni karakolun köşesine atmıştı. Peki ya neden ? Hakediyor muydum ben bunları ? Ailem peki onlar onların başka çocukları olmuş muydu ? Belki beni öylece bıraktıkları için ufak bir pişmanlık bile yoktur ? Sıkıntıyla nefes aldım hayatımı ne birine anlatacak kadar aciz değildim çünkü bunu çok geç olmadan önce anlamıştım önce acıma sonra belki anlattığım şeyle dalga geçen insanlar görmüştüm şimdi yine aynı şekilde olacaktı bunu biliyordum.

"Bilirsiniz işte marmarayı bitirmiş bir Psikiyatri uzmanı bu kadar baksanıza anlatacak başka bişey yok " çok soğuk konuşup tabirimce iğrenç şekilde gülümsedim. Bana bakıp derin bir nefes aldı. Gözlerinde en ufak duygu geçmiyordu buna emindim.

"peki çocuk Yuvasında büyümek nasıl yeşim ?

Duyduğum şeyler pek şaşırtmamıştı

"Bu şirkete neden geldiğini ? bilmiyorum aptal sarışın ama ilk günden gözüme girdin."

Çınardan güzelle karışık itici laflar duymak güzeldi aptal kelimesini üzerime alma gereksinimi bile duymadım.

"her ne kadar da güzel birşey söylesenizde aptal kelimesini üzerime alınmıyorum Çınar bey. "