Oturduğum sandalyede biraz daha yayıldım.
Koltukta yattığım için vücudumda ince ince ağrılar vardı.
Koltuk daracık olduğu için hep aynı yerde yatıp -durdum.
Bu yüzden sol tarafım felaket derecede sızlıyordu ve yüzüm çizgi çizgi olmuştu.
Saat 11:00'e geliyordu. Küçük odada vücudumla kısıtlı hareketler yapabiliyordum ancak.
Boynum felaket derecedeydi ve sızlıyordu.
Kapının çalınmasıyla.
"Girin "dedim.
Karşımda Caner abi sırıtarak gözüme ilişti. Caner abiyle aramızda 5 yaş vardı . Geçen yaz evlenmiş , bir bebek bekliyordu. Benim gerçek abim gibiydi ve bana peşi sıra çok iyiliği dokunmuştu.
"Deli doktoru sayın Yeşim hanım "gülerek söylediği cümlelere karşı sahte bir kızgınlıkla kaşlarımı çattım.
"Sensin o be!"cırlayıp sert bir bakışla ona baktım.
"Tamam tamam kızma "ellerini havaya kaldırıp bana baktı.
"Ee ne oldu? "sorgulamam üzerine neden geldiğini hatırlamış olacak ki başını kaşıdı.
"Bir izin vermedin ki neden geldiğimi söyleyeyim. Sorgu odasında bir adam var bir ilgilenir misin ? Cemal abi istedi. "
"Tamam sen çık geliyorum "
Kafasını olumlu anlamda sallayıp odadan çıktı.
Kendimi toparlayıp ayağa kalktım.
Üstümü başımı ve gömleğimde ki hayali kırışıklıkları düzelttim ve odadan çıktım.
Sorgu odasına giden koridorda yürümek beni yorsada ağrılarımı gözden çıkardım.
'Sorgu odası' yazan küçük mavi tabelanın önünde durup kapıyı çaldım.
'Gir 'sesiyle birlikte içeriye girdim.
Kafasını önüne eğmiş sandalyede oturan bir adam vardı.
"Sen bir konuş yeşim. Ben çıkıyorum bu ruh hastası senin " dedi.
Cemal abinin suratında bıkkınlık ve bezmişlik açık bir dille okunuyordu. Hayli zor olmalıydı.
Kafamı sallayıp onun çıkışını izledim. Kapının örtülme sesiyle birlikte masanın önünde duran sandelyeyi çekip masada tam karşısına oturdum.
"Merhaba "
Tepki yoktu.
"Uzman Psikiyatri Yeşim Kutlu "dedim.
Hâlâ sessizdi. Ve artık sessizliği sıkılmama sebep oluyordu.
"Biri seninle konuşurken onun yüzüne bakılır yüzüme bak lütfen " tepkimi ona karşı koyup sinirlenerek yüksek sesle konuştum.
"Ne var!? "birden bağırmasıyla yerimden sıçradım.
Kafasını dikip bana baktı. Gözlerim şaşkınlıkla açılmış ve olayları hazmetmeye girişimine başladım.
Bu dün çarpıştığım adamdı kadere de bakın.!
"Aptal sarışın! " şaşkınlıkla gözleri aralanmış bir şekilde bana bakması hem sinirimi ortaya çıkarttı hemde gülmemi. Yinede kızgınlığım ön plandaydı.
"Adım yeşim! "diye söylendim.
"Ne işin var burda ?" diye sorguladım.
"Sanane çık dışarı "soluması üzere sinirle kaşımı çattım.
"İşimi yapmama müsaade etsene "
"Seninle tanışmak istemiyorum beni dünden beri tutuyorsunuz suçsuz yere! Sizi davalık edeceğim! "dedi bağırarak.
Kapının açılmasıyla içeri hızlı şekilde giren Cemal abi önce bana sonra ona baktı ve yanına yaklaşarak yakasından tuttu.
"Bana bak manyak ruh hastası suçsuz olabilirsin ama ben seni suçlu görüyorum. İstediğin yere şikayet et "
Yakasından tutması onu pek etkilememiş ki sırıttı.
"Mahkeme benden yana olduktan sonra senin hükmün biter "dedi bu sefer kahkaha atarak.
"Seni raporlu deli! " dedi Cemal amca.
"Söyle o senin arkanı toplayan amcana senin için parayla avukat tutmayı bıraksın! İlk önce seni bir hastaneye yatırsın! Belki o zaman daha iyi birşey yapmış olur! "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PSİKİYATRİS
Nonfiksi"Bunlar senin izin "dedim yüzümde zamanında bıraktığı cam parçacıklarını izini göstererek. "Mutlu olman lazım beni nasıl öldürdüğünü kafayı sıyırmamda bana öncelik olduğun için "dedim gülerek ve gözümden akan yaşı silerek. "Sarhoşsun "dedi o kadar...
