Çınar Mahallesi

🌿8.Bölüm🌿

Medya: Bölüme uyacağını düşündüğüm şarkı

Bana bir masal anlat baba

*
*
*
*
*

Duru'nun Ağzından;

Duyduğum ses ile bir şeylerin ters gittiğini anladım. Hemen elimdeki süt dolu kutuyu kapıdan içeri koydum, ardından sesleri duymuş olacak ki abim odasından çıkmış yanıma gelmişti.

"Gece gece bu bağırtı normal değil, sana gelme diyeceğim Duru ama sen burnunun dikine gitmeyi çok seversin. Bu yüzden peşimden gel"

Kafamı evet manasında salladım ve ayakkabılarımızı giyerek sesin olduğu yere doğru ilerledik.

Sesler yükseliyordu ve kaynak Berrak ve annesinin durduğu evin ordan geliyordu.

Berrak'ın Ağzından;

Annem ile yeni evimize, yeni mahallemize alışmıştık. Mutluyduk, en önemlisi ise korkmuyorduk. Huzuru sonunda bulmuştuk sanki.

"Annem ben meyve getireyim yiyelim olur mu?"

"Olur sultanım"

Diye annemi onaylayıp, dizime geri döndüm. Aradan geçen 5 dakika gibi bir süre ardından annem odaya gelmişti.

"Evet meyvelerimiz de geld...."

Annem cümlesini tamamlayamadan onun sesi yankılanmıştı Çınar Mahallesi sokağında...

Gelmişti, bu kadar kısa bir süre sonra gelmiş ve bulmuştu...

Bu kadar mıydı bizim mutlu olma süremiz?

Sahi, mutluluk bizim neyimizeydi ki...

"Anne, sen burada bekle ben onu kovucam tamam mı? "

"Berrak tek gitmene izin veremem"

"Vermek zorundasın annem, halledip gelicem"

Apar topar ayakkabımı giyip dışarı çıktım.

Bu sefer ayık kafası ile karşımdaydı.

"Defol git burdan baba, geldiğin yere defol git"

"Ben senin babanım, benimle böyle konuşmaya hakkın yok. Nerde o annen olucak kadın ha nerde?"

"Buradan defolup gidiceksin"

"Allah Allah, gitmiyorum. Ne yapacaksın küçük hanım"

"GİDİCEKSİN"

"SENİ VE ANAN OLUCAK O KADINI ALMADAN ŞURDAN ŞURAYA GİTMİYORUM"

"İSTEMİYORUZ SENİ ANLASANA BE ADAM, DEFOL GİT GELDİĞİN CEHENNEME"

"Baban ile doğru konuşacaksın "

"Konuşmuyorum, konuşmayacağım "

"Eeeee yeter be"

Demesi ile kafamın sağ tarafa dönmesi bir oldu. Vurmuştu, tüm mahallenin önünde rezillik yaptığı yetmezmiş gibi bunu da yapmıştı.

"O elini kırdırtma bana, şimdi defol git bu mahalleden bir daha adımını atma "

"Allah Allah, sen kimsin ki karım ve kızımla arama giriyorsun"

"Tanışalım ben Emre Deniz, bu mahallenin reisi. Senin gibi piçlerin cezasını verecek kişi. Elimden bir kaza çıkmadan defolup gitsen iyi olur "

"Gitmiyorum lan reis bozuntusu, göndersene "

"Benden günah gitti"

Diyerek yumruk atmıştı reis. Değmezdi ki bu adam için. O kadar aciz bir haldeydim ki, babam olucak adama vuruyorlardı ama ben ona değil de vuran kişiye acıyordum. Elini kaldırmasına bile değmeyecek bir herifti o. Kaale bile almazdı ki, kim vurmuş kim ölmüş. Ama onun en büyük cezasını ben verecektim. Bu hayattaki belki de en doğru kararı yapacaktım. Ya da en büyük hatamı. Ama annem için değerdi.