🌿22.Bölüm🌿

3.6K 167 82
                                    

Not: sol altta bulunan yıldızı parlatmayı unutmayın...

Not: satır arası yorum yaparsanız sevinirim...

Not: vize sınavlarım bitene kadar haftada bir bölüm gelicek, sınavlarım henüz başlamadı ama eksiklerim ve verilen ödevler yoğunluğu sebebi ile 5 hafta gibi bir süre içinde sadece pazartesi bölüm gelicek. Ve bu bölümleri elimden geldiğince uzun tutmaya çalışacağım.

*
*
*
*
*
*

Duru'nun Ağzından:

Duyduğum cümle ile girdiğim şoktan Reis'in konuşması ile çıktım.

"Anahtar kalsın anne benim müvekkilim ile görüşmem vardı unutmuşum. Ona gideyim."

Reis sinirli yüzü ile bana baktıktan sonra kapıya ilerledi ve kapıyı açtı.

Tabi elini kaldırmış kapıyı çalmak üzere olan Berkan ve Buğra ikilisi de elleri havada bir şekilde kalmıştı.

"Kalp kalbe karşı mı diyorlardı bu gibi durumlarda?"

Reis yüzlerine bile bakmadan yanlarından çekip gitti. Berkan ve Buğra da benim gibi bu duruma anlam verememişlerdi.

"Reise ne oldu bacımsu?"

"Bilmiyorum Buğra, siz niye gelmiştiniz?"

"Valla bilipte bilmiyormuş gibi yapıyorsun, her neyse biz Buğra aşkım ile hem yemek yemeye hem de dedikodu dinlemeye geldik"

"Geçin içeri o halde"

Buğra ve Berkan içeri geçip direk kadınların olduğu yere gitmişlerdi.

Bende mutfağa gidip onlara birer tabak yapıp, salona geri dönmüştüm.

Annem de o cümle daha doğrusu saçma sapan bir iftira olan o cümle ile ilgili de sert bir şekilde uyarı yapmıştı.

Ama benim aklım Emre'deydi.

Evet Reis demedim, çünkü içimde bir yerler onu artık Reis gibi görmüyordu.

Ben sanırım ona tutulmaya başlamıştım.

Ya da aşık olmaya...

Birkaç saat sonra kadınlar ayaklanmış ve bizde onları yolcu etmiştik.

Her ne kadar yüzüm gülse de aklıma hala Reisin sinirli ve hayal kırıklığı çöken gözleri ile bana baktığı yüz ifadesi geliyordu.

Kadınların gitmesi üzerine bizde kızlar olarak etrafı toplamaya başlamıştık.

"Çok sağolun benim güzel kızlarım."

"Ne demek Oya Teyze, bizi biliyorsun her zaman yardıma geliriz"

"Biliyorum Ezgi, biliyorum güzel kızlarım benim"

Ardından Açi söze girdi;

"Biz artık gidelim Oya Teyzem. Hadi Allah ısmarladık, iyi geceler"

"İyi geceler"

Kapıyı kapattıktan sonra bende odama doğru ilerledim.

Üstüme bir hırka alıp balkonuma doğru adımlarım ve orda oturup düşünmeye başladım.

Galiba bu dedikodu da benim de parmağım vardı.

Eğer Burak'a seni sevmiyorum, istemiyorum falan deseydim belki de böyle konu açılmazdı.

Çınar Mahallesi Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin