Çınar Mahallesi

🌿7.Bölüm🌿

Duru'nun Ağzından;

Yeşim Ablanın kurduğu cümle karşısında hepimiz bir şey anlamamış ve Yeşim Ablaya odaklanmıştık. Yeşim Abla ise bizim varlığımızı unutmuş elini havaya kaldırmış sallıyor ve gözleri kapının ordan bir milim bile kıpırdamıyordu.

Ne demişti o az önce? Baba mı? Yoksa Yeşim Abla şuan babasını mı görüyordu yani.

Reisin yanına ilerledim ve yanına vardığımda kısık ses ile konuşmaya başladım;

"Reis, biraz eğilirsen bir şey diyeceğim sana"

Reis biraz kafasını eğerek bana baktı;

Böyle de bakılmaz be zalımın oğlu
diyen iç sesime gitmesi için uzun tamlamaya sahip özlü sözlerimden, altını çiziyorum asla küfür değil özlü sözlerimden ilettim.

"Şey dicektim, Yeşim Abla baba dedi ya acaba babasını mı görüyor şuan? "

"Bencede babasını görüyor ufaklık, biraz hasret gidersinler sonra öğreniriz işin gerçeğini"

"Haklısın reis"

"Ben hep haklıyım ufaklık"

Gözlerimi kısarak cevap verdim;

"Ego yığını sırık reis"

"Sevdim bu lakabı, ufaklık olduğunu kabulleniyorsun en azından"

"Ben daha kaç kere diyeceğim ufaklık değilim, kısa değilim diye acaba reis?"

"Desen bile bir şey değişmeyecek..."

Kulağımın dibine girerek devam etti cümlesine;

"ufaklık "

Diyerek ağzının kenarı yukarı kalkacak şekilde gülümsedi ve yerinde dikleşti.

Ayol ben size diyorum demi gıcık sırık reis diye, vallah da billah da haklıyım işte. Bugün de benim haklı olduğum halde haksız duruma düşmeme yakalım. Aman yaşımız kaç başımız kaç nereye yakıyorsunuz ayol süt içip kafa bulalım en iyisi. Evet hepinizden bana birer çikolatalı süt, çok teşekkür ederim herkese. Hem ne demişler, nerde beleş oraya yerleş ayol. Sizler de bana ısmarlamak istersiniz zaten buna eminim benim kankitolarım.

Abimin kolumu dürtmesi ile kendime geldim;

"Ne oldu abi?"

"Sana yine geldiler mi Duru? Kendi kendine alkış yapıyorsun, gülüyorsun. Geldilerse söyle abicim hastaneye götüreyim seni, tez zamanda iyileşirsin."

"Ne diyon acaba abi sen, ben hayali kankitolarımla beraber çikolata süt içip kafa buluyordum. Ayıp ediyorsun ama, böldün ortamımızı "

"Kafayı yedi bu kız, Allah'ım sen benim beyin hücreleri eksik kardeşime akıl fikir ver "

Abimi takmayarak önüme döndüm ve Yeşim Ablaya baktım. Hala aynıydı.Kimse araya girmek istemediği için karışmıyordu. Bence de haklılardı, çünkü ihtiyacı vardı kahramanına, ilk aşkına.

*
*
*
*
*

Aradan geçen 5 dakikanın ardından Yeşim Abla sonunda kendine gelmişti. Mert Abi hemen onu koltuğa oturtmuş ve gözündeki yaşları silmeye çalışıyordu.

"Sevgilim, iyi misin? "

Başını sallayarak cevap verdi Yeşim Abla;

"İyiyim canım"

Hemen çifte kumruların arasına görümce misali veya kıskanç kaynana misali girmişti.

"Şey abla bir şey sorabilir miyim? "