DÜŞKÜNLER VATANI

3. BÖLÜM: "GÜVEN"

29.01.21

Şarkı; Balmorhea - The Winter

Bölüm 3: "GÜVEN"

İyi okumalar! 👻
✺✺✺

İnsanlara çabuk güvenirim.

Hislerimin, kızgın alevlerle sardığı bir ev gibiydi güvenim. İçinde alev alev can vereceğimi bilsem de yanmaktan korkmazdım.

Yangınlardan korkmazdım.

Çünkü sığınağım vardı.

Sığındığım yer güvenliydi.

Ben yüreğimin ortasında inşa ettiğim, o sığınakta güvendeydim. Yangınlar oraya ulaşamazdı asla. Orayı bunun için, rengarenk yangınlardan korunmak için inşa etmiştim.

Gözlerim karanlığın çöktüğü gecenin eserinde fersizce dolandı, oysa benim düşüncelerim geceden daha karanlıktı. Kendimi yeniden sığınağa kapatmış, iflah olmaz düşüncelerimle baş başa kalmıştım. Çağlar'ın beni gördüğünün gerçeğiyle yüzleşmeye bile cesaret edememiştim henüz. İçimde dolup taşan hislerle, girdiğim çıkmazlarla göğsüme binen o ağırlığın altında can vermemek için uğraşıyordum.

Taksi durduğunda titreyen bacaklarla indim. Yavaş adımlarım demir kapıya ilerledi ama hiç giresim yoktu. Kimseyle yüz yüze gelecek mecalim kalmamıştı.

Çağlar'ın tepkisi, babasının tepkisi, hiçbiri umurumda değildi.

Gözlerim ihtiyaçla yandaki demir kapıya tutundu. Eslem. Adımlarımı hızla onların evine yönlendirdim, içeri girdim. Evin kapısına geldiğimde zile bastım, beklemeye başladım. Bir yandan dudağımı ısırıyordum hararetle. Kapı açıldı, Eslem' in annesi Güneş Abla karşımda bana şaşırmış bir ifadeyle bakıyordu. "Hüray?" Diye seslendi, beni ilk defa burada görüyormuş gibi. "Kusura bakma canım, şaşırdım seni bu saatte görünce."

"Asıl siz kusura bakmayın, rahatsız ettim. Güneş Abla, Eslem evde mi?" Diye sordum, şaşkınlığını görmezden gelerek.

Boyalı platin sarısı saçlarını omzundan arkaya attı, "Yok güzelim, bugün bir arkadaşında kalacak."

Tek çıkış, dert ortağım olan Eslem de ortada yokken yapacak bir şey kalmamıştı. Düşen omuzlarımın farkındalığıyla "Anladım. O zaman gideyim, iyi akşamlar," diye konuştum arkamı dönerek.

Güneş ablanın sessiz mırıltısını duydum. "Tamam, canım. İyi akşamlar."

Peşin peşin yan eve doğru ilerlerken kapıda Çağlar'ın arabasını gördüm, adımlarım durdu. İçeri giren aracın arkasından içeri girdiğimde Çağlar arabasından iniyordu.

Gözleri bana takıldı, karanlıkta iyice koyulaşan yeşil gözlerinde anlayamadığım ifadeler geçip gidiyordu. Ben uyduruyor olabilirdim, belki de bomboş bakıyordu?

"Nereden geliyorsun?" Sorusunu duyunca önce arkama baktım, bana mı soruyordu? Şaşkınlıkla açılan ağzıma baktığını fark ettiğimde toparlanarak ona yaklaştım.

Tanımadığım birine yalan söylemek kolaydı. "Eslem'in yanındaydım," diye cevapladığımda, kaşları havalandı. Daha fazla sorgulamamasını umarak bakışlarımı yüzünden çektim.

Bana yanıt vermeden yüzüme diktiği delici bakışlarını da alarak eve ilerledi. Arkasından derin bir nefes verirken, arabaya yaslandım. Ucuz atlatmıştım.