DÜŞKÜNLER VATANI

1. BÖLÜM: "YABANCI"

31.12.20 - Yılbaşı Gecesi -Yayım Tarihi

İlk yazdığım kurgu değil bu, sonuncu da olmayacak. Şimdi bıraktım ellerimi bu hikayeyi yazsın, anlatsın.
Dilerim ki beğenirsiniz. 🎈

İYİ OKUMALAR! 👻

Bölüm 1 - YABANCI

✺✺✺

Bu dünyada beni ben yapan kaybettiklerimdi.

Kaybetmek, sıradan sıfatların ardında Tanrı'nın kendi ruhundan birer parçasını üflediği varlıklardan oluşuyordu.

Kaybetmek, kaderimin alacalı güllerinin hiç beklenmedik anlarda solmasıydı, geriye kalan iskeletleri ise haşin rüzgarlarla birbirinden kopup, hiç bilmediğim yerlere sürükleniyordu.

Kaybetmek, anneydi, babaydı, dedeydi, nineydi, arkadaştı...

Kaybetmek bendim.

Kaybettiğim bu zavallı ruh parçaları, ait oldukları bütünlüğe kavuşurken, bendeki parça yoksulluk, kimsesizlik ve yalnızlık denen hislerden yapılmış; kayıplar adındaki aynalarla çevrili sığınağın içine çekiliyordu zamanla.

Ruh parçam kendini korumak istiyordu.

Duvarları rutubet kokuyordu fakat güvenliydi.

Duvarların boyaları dökülüyordu fakat güvenliydi.

İşte ben, kaybettiklerimin ardından kara yas tutarken, ellerimde her yitirdiğim umudun nemli toprağıyla inşa ettiğim sığınakta büyüdüm, yetiştim ve olduğum kişiye dönüştüm.

Hüray.

Bendeki ruh parçasının bir küf misali mesken edindiği beden buydu.

Hüray.

İsmi buydu, ismim buydu.

Yanlışlıkla içine düştüğüm, kimin kaleminden çıktığını bilmediğim yazgının, beni mutlu etmesini deli gibi istememe rağmen içimde en derinde yaşayan o, sığınaktaki ruh parçası, bunun gerçekleşmesinin imkansız olduğuna inanmıştı.

Yanılmıştı.

On sekiz yıllık hayatımda adını hiç duymadığım, varlığını sürdürdüğünden haberimin bile olmadığı biriyle karşılaştım, baba denen adamla, benim olan babayla. Beni terk ettiğini bilerek büyüdüğüm adam karşıma çıkmıştı.

Ilık bir yaz günü, ufukta batan güneşle ortaya çıkan, turuncu; sarı, kırmızı renklerin oluşturduğu tablo, saksağanların gökte özgürce uçarken çıkardıkları cıvıltıları, büyük iri ağaçların yemyeşil yapraklarının fısıltısı, karşıma çıkan bu yeşil gözlü adama verilecek tüm cevaplarıma engel olmuştu. Ve bu adam beni dumura uğratan kelimeleri sıralamakta çok yetenekliydi. Ya da ben bu kelimeleri duymayı isteyecek kadar dilimi susturmuştum.