DÜŞKÜNLER VATANI

6. BÖLÜM: "KAYBETMEK"

İYİ OKUMALAR! 👻

🌙

02.03.21 - 23:44

Bölüm şarkısı; Memories - Within tempation

6. BÖLÜM: "KAYBETMEK"

🌙

Ağzıma kapanan koca el, prangaydı.

Boynuma dolanan kol, prangaydı.

Çırpınamıyordum bile, tırnaklarımı batırdığım el, demirden yaratılmıştı sanki.

Her şey bitti, diye düşündüm o an. Burada, ıssız bir sokakta yitip gideceğim diye düşündüm.

Ama içimdeki ses çığlık çığlığa bağırdı. 'Sakın! Pes etme!'

Sakın pes etme!

Bunca zaman vazgeçmedin, şimdi de vazgeçme!

Kalbim, göğüs kafesimi korkuyla teklerken ben havalandırdığım ayaklarımla deli gibi çırpınmaya başladım. Elimi arkaya atarak adamın yüzünü kavramaya, çizmeye çalıştım. Tüm hücrelerimi uyandırmış tehlikeye karşı savaşıyordum.

Kazanmak için!

Kapalı dudaklarım ve kapalı burun deliklerimden içeri girmeyen oksijen yüzünden gözlerim kayar gibi oldu. Ama pes etmedim.

Parmaklarımı ısrarla adamın pürüzlü yüzünde, zayıf noktasını bulmak için kullandım. Parmağımı gözüne soktuğumda hissettiğim o iğrenç, ıslak his, nefesimi iyice kesti. Adam inleyerek elini gevşetti.

O sırada dişlerimi eline sertçe geçirdim. "Ah!" Bu defa daha çok acıyla kükredi. Bedenimi tuttuğu gibi arkamızdaki pürüzlü duvara insanüstü bir güçle dayadı. Sırtımda iri bedeninin ağırlığını hissediyordum. Sol kolum boydan boya duvara sürtündü çırpınırken. Ama dişlerimi elinden ayırmamıştım, onunda eli pürüzlü duvara sürtünüyordu. "Bıraksana lan!" Diyerek beni ittirdiğinde başımı duvara çarptım.

Bir an gözlerim kararır gibi, bilincimi yitirir gibi oldum ama kısa sürdü. Üstelik başarmıştım. Dudaklarım özgürdü, sesim özgürdü.

"İmdat!" Diye bağırdım var gücümle nefes nefese. Sesim, tıkanmıştı. Ciğercilerim koca bir nefesi içine hapsettiğinde hızlı soluklar almaya devam ettim. "Yardım edin!" Etrafta birilerinin duymasını umarak şiddetle titreyen bedenimi adamdan uzaklaştırmaya çalıştım. Ama küfür ederek saçlarımı kavradı. "Amına koyduğumun kızı!"

Boğazımdan kopup gelen şiddetli ve tiz çığlık sokakta yankılandı. Başımı iyice geriye çektiğinde boynum kopacak gibi gerildi. Nefesim tıkandı, titreyen ellerimle saçlarımda ki ellerini ayırmaya çalıştım. 'İşe yaramıyor! Başka bir şey yap! Kurtul! Kazanmalısın!' Ayağımla arkaya doğru, bacaklarına vurmaya başladım. Sendeledi saçımdaki eli gevşedi.

Kazanmalıyım! Saçlarımı umursamadan başımı öne doğru çekmeye başladım. Kopmaları, saç derimden zorla ayrılmalarını umursamadım. Dişlerimi sıkarak saçlarımı çekmeye devam ettim, o sırada tekmelerim hala ona isabet ediyordu. Saçlarımı tamamen bıraktı. Öne doğru atıldım hemen ama lakosumun ensesinden kavradığında kumaşın hızla yırtılma sesi yankılandı.

Sendeleyip öne doğru dizlerimin sütünde yere kapaklandım.

Düştüm.

Yine.

Kalp atışlarım, kulaklarımda atıyordu. Kulağım çınlamaya başladığında zorlukla birkaç kez emekleyerek ilerledim sert toprakta. Karanlığa rağmen yeri ıslatan damlaları gördüğümde ağladığımı o an fark ettim. Sırtıma vuran serin bir yel titrememi şiddetlendirdi.