KÜL SİYAHI /Tamamlandı

"13.

***

İyi okumalar.

Derya yanağında hissettiği yakıcı hisle yerinde sendelerken dehşet içerisinde açılmış ela gözleriyle karşısında ki kıza bakıyordu. Maral'ın içinden bu canavarı çıkardığı için kendisini daha kötü hissetmeye başlamıştı. Maral anlık bir sinirin aklına uyarak hareket ettiği için pişmandı ama iş işten geçmişti artık. Özür dilemesi gerekiyordu belki  ama umurunda değildi. Şimdiye kadar hiç bir zaman şiddete başvurmamışken bu denli kendisini kaybetmesinin tek sebebi bir kadının kendisini bu kadar alçaltmış olmasıydı. 

Odada ki herkes derin bir sessizliğe gömülürken Cihan dudaklarını dişleyerek genç kızı izliyordu. Şirkette ki bir çok oda gibi Derya'nın odası da camla kaplıydı, kapıda ki güvenlikler içeride ki gerginliği fark ettiğinde kapıya yönelmişken Cihan elini kaldırarak onları durduracak bir hareket yaptı. Kendisi de böyle bir tepkiyi beklemiyordu ama Derya'nın öngörmüş olabileceğini hissediyordu içten içe. Bakışlarını odada gezdirirken Dilem'in de gergin bir tavırla arkadaşını izlediğini gördü. Olacaklar anlamış gibi Işıl'ı arkasına çekerek bakış açısını kapatmıştı neyse ki. 

"Ortama bak, Hint dizisine döndü." Emir dudakları arasından kaçmak için sabırsızlanan gülüşü zorlukla bastırarak Cihan'a döndü. Arkadaşı ona garip bakışlar atarken odada ki hanımların da ondan kalır yanı yoktu. Elleri ne var? der gibi sallarken çenesini daha fazla kapalı tutamayacağını hissediyordu. Öyle ki Derya'nın gözleri hissettiği acı ve utançtan dolmaya başladığında gözlerini devirerek lafa girişti, "Kusura bakma ama ne bekliyordun, tebrik falan mı ? Şiddete meyilli birisi olduğum söylenemez ama o sinirle kim olsa aynısını, benzerini ya da daha fazlasını yapacağını düşünüyorum."

"Biliyorum." Derya kırık çıkan sesiyle yutkunarak bakışlarını Maral'dan kaçırıp Cihan'a odakladı. "Lütfen bize Maral'la biraz zaman verebilir misiniz ?" Cihan'ın çatılmış kaşlarını gördüğünde üzerine bastırarak, "Lütfen." dedi tekrar.

"Dilem, Işıl'ı çıkarır mısın ?" Maral bakışlarını karşısında ki kadından bir an bile çekmezken cümlesinin sonuna doğru kardeşine yönelip yüzüne bir gülümseme takındı. Dilem'in zamanlaması o kadar doğruydu ki küçük kız sadece odada yankılanan tokat sesini duymuştu. Sabırsızca elinde tuttuğu bebeğin örgülerini incelerken ablasının varlığını hissetmesiyle yüreği hafifledi Işıl'ın. Maral dizleri üzerine çökerek kardeşinin yanağına bir öpücük kondurdu, ona ağlamalarını bile yansıtmaması gerektiği halde böyle bir ortama istemeden de olsa dahil ettiği için kendine kızıyordu. "Bebeğim, Dilem ablanın yanından ayrılma. Birazdan geleceğim." 

"Hemen kapıdayım." Dilem arkadaşına fısıldayarak odadan çıkmaya yeltendiğinde kendisinden önce kapıdan çıkan adama kaydı gözleri. İçten içe diğer çantasını almadığı için yakınıyordu, olası bir kavga durumunda adamın kafasına geçirmek için kullanacağı çantası yeteri kadar ağır değildi çünkü. Son olarak Emir isteme istemeye odadan çıkıp kapıyı kapattığında Cihan'ı takip ederek genç adamın odasına yöneldi. 

"Maral, gerçekten nasıl lafa gireceğimi bilmiyorum." Derya'nın elleri, üzerinde ki gerginliğin göstergesi olarak istemsizce titrerken Maral'a oturması için bir hareket yapıp kendisi de genç kızın karşısına oturdu. Aralarında olan tek engel bir kaç ay önce fazlasıyla beğenerek siparişini verdiği kahverengi masaydı. "Öncelikle bilmeni isterim ki Cihan'la aramda olan tek ilişki yıllar öncesindeydi. Kendimi sana yanlış tanıtmak istemiyorum. İstenmeyen kadın olduğumu bilerek öyle bir hareket yapmam çok yanlıştı. Ah... Neler hissettiğini tahmin edemiyorum bile." 

Derya'nın gözleri daha fazla taşıdığı yükü kaldıramayarak yaşları yanaklarına boşaltmaya başladığında başını eğerek avuçlarının içerisine yüzünü bastırdı. Maral'ın gördüğü sahne karşısında yüreği burkulmuştu. Derya'ya olan tüm öfkesine rağmen daha fazla dayanamayarak çantasından çıkardığı peçeteyi aralarında ki masanın üzerine koydu.