KÜL SİYAHI /Tamamlandı

"16.

*** 

İyi okumalar.

"Ah..." Sezen hanım gördüğü sahne karşısında ne yapacağını bilemez bir edayla kıpırdandı. Odadan çıkmak sanırım en mantıklı hareket olacaktı. Daha fazla oyalanmadan kendisini dışarı atarak kapıyı arkasından hızla kapattı. 

"Lütfen panik yapma." Cihan gelecek olanı biliyordu. Maral'ı korkuya kapılmadan önce uyarması gerektiğini hissettiği için böyle bir şey söylemiş ve ellerini genç kızın kollarına koyarak sıvazlamaya başlamıştı. "Maral ?"

"Allah kahretsin..." Maral fısıldayarak ellerini saçlarından geçirdi. Nasıl bir durumda yakalandığını düşündükçe utançtan saçlarını çekiştirmemek için zor duruyordu. En başından beri kendisinin yadırgadığı durumu belki de en olmaması gereken kişilerden birisi görmüştü. 

"Maral, güzelim sakin ol." Cihan mırıldanarak Maral'ın kendisinden kaçırdığı bakışlarını kendisine odaklamak için eliyle kızın başını kaldırdı. 

"Ne demek sakin ol ?" Maral kaşlarını çatarak çenesinde ki eli ittirdi, nasıl bir durumda yakalandıklarını görmüyor muydu bu adam ? "Her şey çok normalmiş gibi davranma."

"Pekala, tamam." Cihan üzerine gitmemesi gerektiğini anlayarak geri çekildi. Maral'ın açısından duruma bakarsa gerçekten panikleyecek bir şey vardı ortada. Ama annesi böyle bir kadın değildi. Yaşadıkları bu durumu yadırgamak yerine içeri girmeden önce kapıyı çalmadığı için kendisine kızıyor olduğundan da fazlasıyla emindi Cihan. 

"Sakinim." Maral gözlerini kapatarak derince bir nefes verdi. İçten içe fazlasıyla gergindi aslında ama en fazla ne olabilirdi ki ? İkisi de yetişkin insanlardı sonuçta. Her ne kadar bu şekil bir durumla yakalanmış olmak onu istemsizce geriyor olsa da gereksiz bir panik yaşamaması gerektiğini kendisine hatırlatıp duruyordu. "Evet, kesinlikle sakinim." 

"Öyle misin ?" Cihan kollarını göğsünde birleştirerek karşısında ki kızın yüz ifadesini süzdü, oradan bakılınca hiç sakin durmuyordu. Maral kısaca başıyla onaylayarak gözlerini kaçırdı. "Seni annemle tanıştırmamı ister misin ?" Cihan'ın sorusu Maral'ın dudaklarından histerik bir gülüş kaçmasına yol açarak elleriyle yüzünü örttü. Normal bir zamanda her şey bu kadar yeniyken böylesine büyük bir adım atmak istemezdi ama şu an içerisinde bunu düşünmesine gerek yoktu.

"Olur." Yüzünde ki gülüş silinip de yerine tekrar bir gergin ifade yerleştiğinde dudaklarını dişleyerek Cihan'ın yanına ilerledi. Cihan onun gergin hallerini görebiliyor ve onu çok iyi anlıyordu. Elini sırtına koyarak kısaca sıvazlayıp tepesine bir öpücük kondurdu. 

"Sakin ol. Annem düşündüğün tepkiyi verecek bir kadın değil." Cihan kendisinden emin bir şekilde konuşarak Maral'la beraber odasından çıktı. Genç adam güven vermek istercesine elini sevgilisinin sırtından bir an bile olsa çekmiyordu. Onlar beraber merdivenlerden inerken üst katta merdiven kenarlarını silen Necla hanım karşılaştığı sahneyle şok olmuştu. Hızla elinde ki bezi bırakarak Bartu'nun odasına giren Emel hanımın yanına gittiğinde Maral ve Cihan'da merdivenleri bitirip salona girmişti. 

"Anne!" Cihan neşeli bir sesle konuşurken ne zamandır görmediği kadının yanına ilerleyerek sıkıca sarıldı. Her ne kadar aynı şehirde yaşıyor olsalar da annesi Sezen hanım yaşadığı yere bağlı olmaktansa sürekli gezen birisi olmayı seçtiği için birbirlerini çok az görürlerdi. Kollarını oğluna sararken kulağına, "Kim bu güzellik ?" diye fısıldadı. Cihan'ın yanında ilk defa bir kadın görmüyordu ama ilk defa yanında olan kadına aşkla baktığını görüyordu. Cihan gülümseyerek annesinden ayrılırken Maral'ın yanına geçerek elini genç kızın eline kenetledi.