Yoncalar en fazla tınlı, kumu çok olmayan, yeterli derecede kireç içeren ve nemli toprakları sever.
Asya, Avrupa ve Kuzey Batı Afrika tarlalarında yetişir.
Sıcak iklimlerde sonbahar, serin iklimlerde ise ilkbaharda ekilir.
Toprağın verimliliğini artıran nitrojen fiksasyonu ile değer verilen bir yem bitkisi olarak yaygın şekilde yetiştirilir.
Verim gücü yüksektir. Bu nedenlerle yeşil gübre mahsulü olarak kullanılır.
İçerisinde protein, lif, niasin, kalsiyum, fosfor, potasyum, magnezyum, E ve C vitaminleri bulunur.
Kırmızı yoncanın hem çiçek, hem de yaprakları yenilebilir. Bu nedenle garnitür ve salata malzemesi olarak kullanılır.
Bunun yanında jöle ve tizanların yapımında, esansiyel tariflerde, kokularının güzelliği nedeniyle aromaterapi için de kullanılır.
Kokusu kadar kendi de güzel olduğundan süs bitkisi olarak yetiştirenler de mevcuttur.
Bu yoncanın adını arattığınızda karşınıza binbir tane website çıkarak, neredeyse tüm hastalıkları sayacak ve bu yoncanın her birine iyi geldiğini söyleyecek, hatta karşınıza satış ilanları çıkaracaktır. Ancak bu iddiaların neredeyse hiçbiri doğru değildir.
Çayı, bronşit ve öksürüklere iyi geldiğinden dolayı içilir. Bir de kadınların menapoz ilaçlarında sıcak basmasını önleyici etkisi bulunduğu (tartışmalı) için kullanılmaktadır. Ancak bunların dışındaki tüm iddialar asılsız ve kanıtsızdır.
Bu iddiaların sebebini kendimce tarihe dayandırdım.
Pagan döneminde kötü ruhlar ve büyüklere karşı koruyucu olarak, Kızılderililer ise yara ağrısı ve yanıklar için merhem olarak kullanmışlar.
Uzun yıllar boyunca bitkisel ilaç uygulayıcıları tarafından kullanılmış, hatta XIX. yüzyılda bir Amerikan gazetesi kanser vakası için Kırmızı Yoncadan yararlanıldığından bahsetmiştir.
Ancak söylediğim gibi, bu fayda iddiaları asılsız ve kanıtsızdır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
📆 14 Ekim 2019 📍Edirne / Hasan Rıza Güzel Sanatlar Lisesi
