Mixta

XXXVIII - Çocuk

Nil / NOCTE – An

Gözlerimi açtığımda hala Quae'nin hücresindeydim.

"Tek bir soru soracağım Quae, neden bazı anılarda ben yokum? Neden kendimi hep eksik hissediyorum, sen yoksan etrafta çok yalnız hissediyorum?" Çoğu kişinin zehirli dediği gözlerinin yeşili, şimdi yoğun ve buğuluydu. Artık bana karşı pes edecekti, hem de hiç istemeden yapacaktı bunu, çünkü tükendiğimi görmüştü.

"Hayatın benim hayatımdan daha sonra başladı, Quem. Ben Nil'de doğdum, sen ise Sacra'da SBAM deneylerinde. Benim ailem Cardinem ve Allyda; seninki ise benim sahip olduğum aile oldu. Senin gücün-" Ars ve Ira sanıyorum ki önemli bir konuyu konuşmak adına ya da sadece beni merak ettikleri için Quae'nin hücresine gelmişler ve onun cümlesini yarıda kesmişlerdi fakat havadaki yoğunluğun altında ezilip sessiz kalmışlardı. Benim artık bu sessizliklere bile tahammülüm yoktu. Sadece dinlemek istiyordum.

"Lütfen devam et. Artık bilmezsem dayanamayacağım."

"Gücün benim gücümden bir parça, nefesin benden aldığın nefes ve canın bile benim canımın bir parçası. Bir mixtayı güçsüzleştirmek adına yapılan deneyin sonucuyuz, Quem. Ben eksik mixtayım sen de eksik parçamsın. SBAM'da gerçekliği değiştirerek herkesin seni kardeşim olarak bilmesini sağladım. Allyda'nın bile... Nocte'ye gelene kadar birçok gerçeği ben bile yanlış biliyordum.

SBAM'a gidene kadar muhteşem profesör Cardinem ve cesur Allyda'nın tek çocuklarıydım. Nil'in alt katmanlarındaki evimize geri dönene kadar Sacra'nın deneği ve bir parçası çalınmış, onu uyutan ve dostlar edinen eksik mixtaydım. Lux bizi Nocte'ye getirene kadar ise ailesi ve gerçekleri çalınmış iki küçük kardeştik. Şimdi bildiğim tek şey ise amaçları olan sarmaşığın güçlü üyeleriyiz."

◆

"Haklıydın."

"Efendim?"

"Ben hala o güçsüz ve karşında ağlamaktan başka bir şey yapamayan küçük, kıskanç çocuğum. Senin hayatını çaldığımı bilmeden yaşamaktan utanmadan bir de senden nefret etmeye çalışan o yüzsüz çocuğum! Sana ihanet etme hakkına sahip tek kişi, en büyük zaafın olmama rağmen ben sende çekinmeden en büyük boşlukları, yalnızlığı yaratan çocuğum. Ben bu lanet olası hayatta kendine ait bir benliği bile olmadığı için senin peşine takılmaktan, senin arkanda yürümekten, senin gölgende saklanmaktan, gözyaşlarımın aitliğini bile sana vermekten başka hiçbir şey yapamayan o değersiz, sönük çocuğum! Ben yokum, Quae. Ben aslında olmaması gerekenim. Ben... Ben ne yapacağım, Quae. Söylesene! Ben eğer sen isem ne yapmalıyım?! Söyle!" Quae'nin hücresinde haykırıyordum.

"Yaşamalısın. Bu saçmalıkları unutarak her zamanki Quem gibi davranmalısın."

"Şimdi de beni yaşamam için mi ikna edeceksin?"

"Seni hiçbir şeye ikna etmedim, Quem. Gücümü sadece bir kere SBAM'da üstünde kullandım. Seni kardeşim olduğuna inandırmak için... Sen hep sendin. Benim söylediklerim değil. Adını ben koydum ama kimliğini değil. Nefesini ben verdim ama nefesini tükettiğin zamana yön verişine karışmadım. Hayatımı seninle paylaştım, gücümü ama gücümün bile benden başkasında böyle güzel durduğuna bu kadar çok yakıştığına şahit olurken hiç yadırgamadım. Beni zayıflatan sana kızarken aslında beni güçlendirdiğini, yaşamam için bana bir fırsat verdiğini gördüm. Sensiz yapamam. Belki bir bütün olurum ama içten içe çürürüm, Quem. Lütfen bana bunu yapma."

"Anladım. Yani tekrar bir bütün olabilirsin. Beni kaybederek... Anladım."

"Quem ne düşü-"

"En azından şimdi bir amacım oldu."