Mixta

XV - Nefret

Yakın Geçmiş

Quae karşısındaki çocuğa öfkeli bir şekilde bakarken bunu engelleyemediğini fark etti. Bu çocuğu gördüğü her an vücudundaki bütün sinirler harekete geçiyordu. Amor ve Aliud'la konuşurken böyle hissetmemişti. Onları kırdığının farkındaydı ve bunun vicdan azabını az da olsa çekmişti ve aşağı yukarı tahmin ediyordu ki bu gece Cura'yla konuşurken de kendini kötü hissedecekti. Fakat bu çocuğa ne yaparsa yapsın bundan etkilenmeyeceğinin farkındaydı. Hatta aksine ona bundan daha fazlasını yapmak istiyordu. Aklından geçen senaryoların yanında biraz sonra onun üzerinde kullanacağı güç basit kalıyordu. Ayrıca bu çocuğa karşı beslediği nefret sadece basit bir kıskançlıktan ibaret de değildi. Karşısındaki çocuk ikiyüzlü, çıkarcı ve ne yaptığı belli olmayan dengesizin biriydi ve bütün bir evrende inanılan her şey adına, böyle birinde Quem ne buluyordu? Quae sesine mümkün olduğunca duygusuzluk kattı ve sakin olmaya çalıştı.

"Benim üzerimde gücünü kullanama-"

"Bunu yapmanı tavsiye etmem, Quae. Album ve Aliud'un bana anlattıklarından sonra gücünü anladım. Diğer herkesin aksine ben aptal değilim Quae ve sana karşı çıkamayacak kadar korkak da değilim. Gücünü anladığımda kendimi korumak için bazı önlemler aldım. Benim gücüm yoğunlaştırma ve gücümü belli bir koşula bağlayabiliyorum. Bu yüzden Quem'e küçük bir yoğunlaştırma yaptım. Eğer gücünü bende kullanırsan Quem senden her geçen gün daha çok nefret edecek. Belli bir süre sonra seni öldürmeyi bile isteyebilir ve sana karşı benim gücüm olmadan hissettiği nefret bile yeterince büyükken-"

"Kes sesini. Çok konuşuyorsun ve sesin sinirimi bozuyor. Yaptığın yoğunlaştırmayı geri alman için seni ikna edebilirim." Quae bu çocuğu öldürmek istiyordu ve söylediği cümleler şu an bunu yapması için onu daha da teşvik ediyordu. Quem nasıl olurdu da bu çocukla iyi anlaşabilirdi, gerçekten anlamıyordu.

"Pek parlak bir fikir değil. Gücümün en sevdiğim yanı geri dönüşsüz olması. Yaparken iyi düşünmek gerekiyor fakat böyle durumlarda da işe yarıyor."

"Quem'in nefretini unutmasını sağlarım. Duygularını değiştiririm."

"Yapmayacağını biliyorum. İsteseydin şimdiye kadar çoktan gücünle Quem'in güvenini kazanır, nefretini unuttururdun." Amor bir süre zafer kazanmışçasına sinir bozucu sırıtışıyla bekledikten sonra Quae'yi sinir eden sesiyle konuşmaya devam etti.

"Bir şeyi gerçekten merak ediyorum. Ona güvenmen ve onu korumak istemen gayet normal ve doğalken içinde gördüğüm bu aşırı sevgi ve bağlılık hatta kıskançlık ne demek oluyor, Quae? Quem kim? İkiz kardeşin değil, öyle değil mi?"

◆

An

Lux açıklamasını bitirdiğinde dağılmıştık. Bu gece başka bir eğitim olmayacaktı çünkü özel eğitimlerimiz için üst dönemlerdeki eğitmenlerimizle tanışmamızı istiyorlardı. Bir yer belirtilmediği ve bu derslerin tamamen kişisel olacağı düşünülürse eğitmenlerimizi kendi çabalarımızla bulacaktık. Fakat ben kendi eğitmenimi değil bulmayı, tanımıyordum bile. Hatta ismi bu kadar basit olmasaydı muhtemelen şu sıralar ismini de unutmuş olurdum. Beşinci dönemde olduğunu bildiğim için on birinci katta bulabileceğimi düşündüm. Cura ve diğerlerinden ayrıldım ve dördüncü katta yorulmaya başlayıp adımlarım yavaşlarken yanımda benimle aynı ritimde atılan adımlar fark ettim.

"Nasılsın?" Kahkaha atabilirdim çünkü bu komikti fakat şaşkınlıktan ağzım bir karış açılırken kahkaha atmam imkansızdı. Quae bana nasıl olduğumu soruyordu. Hiçbir şey yaşamamışız ve arkadaşlarımı oyunlarına dahil etmemiş, en son konuştuğumuzda onu yumruklamamışım, onun yüzünden nefessiz kalmamışım, hıçkırarak ağlamamışım gibi bana normal davranıyordu.