Switched

PROLOUGE 01

"Tinanong niyo ako minsan, kung para saan nabubuhay ang lakas ko" hindi ko inalis ang mga tingin ko sa mga mata niyang direct ding nakatingin sa'kin, "Hindi nagbabago ang sagot ko"

Sumandal siya sa malapad na sandalan ng inuupuan niya at nagpatuloy naman ako sa pagsasalita, "Hindi ko mapoprotektahan ang mga taong nais kong protektahan, kung uupo lang ako at magbibigay ng mga command. Hindi ko kailangan ng taong magpoprotekta sa'kin at mas lalong hindi ko kinakailangan ng mga taong handang mamatay para sa'kin"

Mas naging seryoso ang mga tingin niya. Nararamdaman ko ang mga pinipigilan niyang mga ngiti. "Kung ganuon, Arvin. Hindi sapat ang pagiging General mo para maprotektahan mo ang mga nais mong protektahan. Kung hindi mo nais na tanggapin ang pinili kong hinaharap para sa'yo, anong klaseng hinaharap ba ang nais mong marating? Anong klaseng posisyon ba ang ninanais mo na sa tingin mo ay mapoprotektahan mo ang mga tao?"

Hindi ko maalis ang mga tingin ko sa kanya kahit na hindi ko malaman ang sagot sa tanong niya.

Pero ngumiti siya na nagpawala ng bigat na nararamdaman ko, "Hindi magbabago ang desisyon ko, Arvin. Ikaw ang magmamana ng posisyon na mayroon ako sa oras na hindi mo mahanap ang sagot sa tanong ko"

Binibigyan niya ako ng pagkakataon.

Yumuko ako.

"Maraming salamat, King Gaillard"

Sa muling pagtaas ko ng ulo, hindi parin nawawala ang mga ngiti niya. "Paniguradong hinihintay ka na ng mga Generals. Oras niyo 'to para ipagdiwang ang pagkapanalo niyo sa laban. Congratulations for giving us another victory, Captain Arvin"

May galang akong yumuko ulit bago ko siya talikuran.

Victory... Hindi defeat ang kakambal nito kung hindi, death.

Sa oras na matalo ka sa isang laban. Hindi ka lang matatalo, kung hindi maaaring buhay mo ang maging kabayaran nito.

"Ang gloomy mo, Arvin. Saan ka ba galing?" pagkasalubong ko kay Aliyah pagliko ko ng corridor.

"Gumawa ako ng Elixirs at Potions" tipid at pagsisinungaling kong sagot.

"Para namang kailangan mo ng Elixirs and Potions" bulong niya.

Nilingon ko lang siya pero ngumiti siya. "Well anyway, it's nice to see you alive"

"Hm.." at ang mga ngiti niya, naging pilyo. "Well, as if naman sa mundong 'to may makakatapos ng buhay mo" nagbuntong hininga siya,

"Kung mayroon man, siguro magkaibigan na kami ngayon"

"Ganun mo nalang ba ako gustong mamatay?"

Nung una, natatawa siya dahil sa naging sagot ko pero ngumiti siya ng totoo kasunod ng pag-iling ng ulo niya, "Hmm, simula nung nakilala kita, hindi pa kita nakikita na lumalaban para sa sarili mong buhay. Nagiging desperado ka para sa buhay ng iba. Kaya naman napaisip ako kung may takot ka pa bang mamatay o nagpapakamanhid ka nalang"

Dahil sa seryoso niyang facial expression, pinat ko ang ulo niya at napahinto kami sa paglalakad. "Trabaho natin ang protektahan ang mga tao, kahit kapalit pa nito ang buhay natin. Hindi ako mamamatay at wala akong hahayaan na mamatay"

Pinilit niyang ngumiti para sa'kin at tumango siya dahilan para hindi ko mapigilan ang pagbuo ng ngiti sa labi ko. "Hindi ikaw 'yung tipo ng taong napakahaba ng mga sinasabi" bulong niya.

"Hinihintay na tayo nila Leo" nauna na akong nagpatuloy sa paglalakad pagkatango niya.

"By the way, Arvin. Naaalala mo pa ba 'yung unang Mahika na nagamit ko? Nakita ko ang diary ko nung bata ako" excited niyang sabi kasunod ng pagsabay niya sa lakad ko.