[TAMAMLANDI]
°。
Oyuncaklar,sizi akşam canavarlardan korur ve kötü hissediyorsanız size güç verir.
Dövmeli çocuk,belki de hayatının en doğru kararını yerde bulduğu oyuncağı alarak yapmıştı.
Hayır,sıradan bir oyuncak değildi bu..İnsana dönüşebilen s...
"Ben gidiyorum."Siyah dağınık saçlarını dağıttıktan sonra siyah kot ceketini giyerken seslenmişti.
Boş eve seslenmişti...
Alışkanlık olmuştu...
Alışkanlıklardan vazgeçmek kolay değildi.
Dolan gözleri ile titrek bir nefes aldı ardından hızlıca evden çıktı.
.
Soğuk hava iliklerine kadar işkerken sigarasının dumanını üfledi.Yavaş adımlarla nereye gittiğini bilmeden yürüyordu.
Son iki aydır,hiçbir şeyi bilmiyordu zaten...Neden yaşadığını,uyuduğunu,uyandığını,rüya gördüğünü,nefes aldığını bilmiyordu.
Ayakları onu,tekrardan satılık olan dükkâna getirmişti.Sigarasından bir nefes daha aldı,hatta öyle bir nefes almıştı ki yanakları içine çökmüştü.
Dumanı üflerken saniyelik gözlerini kapattı.
'Seni özlüyorum anne.'
Sigarasını,direğin yanındaki çöp kutusunda söndürdü .Son kez dükkâna baktıktan sonra boş bakan ama dolu dolu olmuş gözlerini, insanlarla dolu kalabalık yola çevirdi ve yavaş adımlarla yürümeye başladı.
'Kimi seversen bir gün gider.'
Yolun ortasında birden durdu.İnsanlar kendisine kötü kötü bakarak yanından geçerken,kimseyi umursamadan yere çömeldi.
İki ay sonunda,ilk defa ağlıyordu.
Avuç içlerini gözlerine bastırarak içli içli ağlamaya devam etti.Bir kaç insan,ne olduğunu sorsada cevap vermedi sadece ağladı.
Saatlerce,soğuk havada,ıssızlaşan sokakta sadece ağladı..
.
Yorgunlukla gözlerini silerek,ayağa kalkmak için hamle yaptığında önünde duran oyuncağı gördü.
Kaşlarını çatarak, yerde yatan peluş bebeği alarak ayağa kalktı.
Nereden gelmişti ki bu?
Etrafına bakındı ama kimsecikler yoktu.Biri mi düşürmüştü acaba?Ama neden tam önünde duruyordu ki?
Omuz silkerek bebeği yerine geri bıraktı.
Yavaş adımlarla evine doğru ilerlerken durdu ve geriye giderek yerdeki bebeği aldı.
O an bebek,kendisi kadar yalnız gözükmüştü ona.
.
Bebeği kuruması için yatağının yanındaki kaloriferin üzerine bıraktı.Üzerindeki siyah bol kazağı çıkardıktan sonra soğuk yatağa uzandı.
Tavana bakarken derin bir nefes aldı.İçindeki hisle kalorifere baktığında, duygusuz bakışları biraz yumuşamıştı sanki.
Elini yavaşça geri çekerek gözlerini kapattı ki gelen mesaj sesiyle homurdanarak, telefonunu komodinin üzerinden aldı.
-Okunmamış 58 mesaj-
Gereksiz:Asaf. Cevap ver artık.
Asaf:Abim misin?Sapığım mı?
Gereksiz:Sonunda!
Asaf:Ne istiyorsun?
Gereksiz:Babamın sana gönderdiği paraları, neden geri gönderiyorsun?
Asaf:Sizin paranıza muhtaç değilim.
Gereksiz:Kardeşim. Yapma böyle. Destek olmaya çalışıyoruz.
Asaf:Annemin cenazesine,götünüzün zoruyla katıldınız. Destek olmaktan mı bahsediyorsun? Cenaze sonrasında yanıma gelip omzumu sıvazlamadınız,insanlara cenazeyi beğendirmeye uğraştınız. Şimdi gelip bana iyilik meleği numarası yapmayı kesin. Para yollamayın,aramayın. Görüldü.
