[TAMAMLANDI]
°。
Oyuncaklar,sizi akşam canavarlardan korur ve kötü hissediyorsanız size güç verir.
Dövmeli çocuk,belki de hayatının en doğru kararını yerde bulduğu oyuncağı alarak yapmıştı.
Hayır,sıradan bir oyuncak değildi bu..İnsana dönüşebilen s...
"Sabundan sıkıyoruuz~Ellerimizi köpüklüyoruuz~Aman aman!Suyu fazla akıtmıyoruz~Yoksa bizim yüzümüzden dünyanın suyu biteer~"Minmin kalçasını bir sağa bir sola sallayarak,ellerini yıkarken kendi uydurduğu şarkıyı söylüyordu.
İşini bitererek tuvaletten çıktı ardından mutfakta olan Asaf'ın yanına gitmek için evi dolaşmaya başladı..Mutfak neredeydi ki?
Yön duygusu o kadar berbattı ki,bir çok kez kaybolmuştu.Hatta bir keresinde kafa dağıtmak için mahalleyi iki turlayıp eve geri dönecekti lakin zavallı Minmin,kendisini başka şehirde bulmuştu.O nasıl olmuştu,ben bile bilmiyorum!
Şimdi burada olmasının sebebi ise annesi- Daha doğrusu yaşlı büyücü ölünce,haciz gelmesiydi.İnsanlar gerçekten çok acımasızdı!Oyuncak bebeğe bile haciz getirmişlerdi!Eşyalar arabaya yüklenirken, üzerinde durduğu koktuktan düşmüştü Minmin.Sonrası,uzun ve cesurluk getiren tehlike dolu bir yolculuktu zaten!
Kaybolduğu korkusu ile elleri titremeye başlarken,gözleri doldu."A-Asaf!"
"Buradayım."Asaf kendisine seslenilmesi ile başını kapıdan uzatmıştı.Koridorun ortasında dolu gözleri ile dikilen minik bedeni gördüğünde,kaşlarını çattı."Ne oldu?"
"Buradasın!"Minmin ağlayarak adama doğru koşarken,Asaf koridora çıkmıştı.
Minik beden,Asaf'a sıkıca sarılırken ağlamaya devam etti."Şşt..Neden ağlıyorsun?"Asaf,pembe saçları çekingence okşarken diğer elini Minmin'in sırtına koydu.
"Kayboldun sandım."Minmin burnunu çekerek başını kaldırdı.Asaf,dolu dolu olmuş kahvelere bakarken derin bir nefes aldı."Buradayım.Ağlama..Evin içinde nereye kaybolabilirim ki zaten?"Minmin tekrardan burnunu çekerek gülümsedi.
"Acıktın mı?"Asaf,çocuğu kendinden ayırırken sormuştu."Eveeet!!!"Minmin heyecanla kollarını havaya kaldırdı."Pirinç keklerini,çok severim!Kimchi,Bimbap ve Ramen'i de çok severim!"
Minmin sevdiği yiyecekleri saymaya devam ederken mutfağa girdiler.
Asaf dudaklarını yalayarak elini ensesine attı..Evde sadece ekmek ve peynir olduğu için masaya onları koymuştu.Annesinin ölümüyle beraber yemeklerle arası bozulmuştu.
"..Ekmek ve peynirde severim!"Minmin, Asaf'ın mahçup olduğunu fark ettiğinde aynı neşesini bozmadan konuşmuştu.
Asaf birden çocuğun bileğinden tutarak, mutfaktan çıkardı."Ne oldu?"
"Markete gidelim."
.
"Vıyyyy!!"Minmin market arabasını ayağı ile ittirerek kayarken,Asaf raflara çatık kaşları ile bakıyordu.
Minmin,Asaf'ın yanına gelerek üzerine çıktığı arabadan indi."Burası Kore'deki marketlerden daha farklı..Aa-bu ne?"Merakla çikolata paketini eline aldı.
"Çikolata..Merak ettiysen al ama bitterli."Asaf, çocuğa yan bir gözle baktı.Minmin arabaya,çikolatayı nazikçe koyarken onun aksine Asaf,çikolataları fırlatmıştı.
"Türkçe'yi nereden biliyorsun?"Asaf arabayı makarnaların olduğu reona doğru sürerken sordu."Annem öğretmişti..Türkleri çok sever.Ayrıca Japonca ve İngilizce'de biliyorum."Gururla konuştu Minmin.
Yabancı dilleri çabuk öğrenirdi.Yön duygusu ve diğer dersleri berbat olsa da,dil öğrenme konusunda harikaydı.
Asaf aklına yeni gelen soruyla "Peki kaç yaşındasın?"Diye sordu."On sekiz..Sanırım.Biraz geç büyüdüm.Eğer insani şeyleri daha hızlı kavrasaydım,yirmi iki yaşında olurdum.Annem beni diktiğinda altı yaşındaymışım."
Annem beni dikstiğinde altı yaşındaymışım...Peki..
Asaf başını anladım dercesine salladı.Hala garip geliyordu bu durum."Sen kaç yaşındasın?"Minmin merakla sordu."Yirmi dört."
"Vay canınaaa!!!Peki bir mesleğin var mı?"Minmin parlayan gözlerini,makarna seçen adama dikti."Dövme stüdyom var.Anneminde çiçekçi dükkanı vardı..Ama orayı satıyoruz."Asaf'ın sesi sona doğru kısılmıştı.
