[TAMAMLANDI]
°。
Oyuncaklar,sizi akşam canavarlardan korur ve kötü hissediyorsanız size güç verir.
Dövmeli çocuk,belki de hayatının en doğru kararını yerde bulduğu oyuncağı alarak yapmıştı.
Hayır,sıradan bir oyuncak değildi bu..İnsana dönüşebilen s...
Asaf derin bir nefes alarak kapıyı açtığında Minmin merakla başını uzatarak odaya bakınmıştı."Annemin odasıydı..Artık bebişimizin odası olacak."Diye mırıldandı Asaf."Ayrıca motor artık tehlikeli.Onun yerine araba alacağım."
"Ama..."Minmin dolu gözlerini odadan, düşünceli duran Asaf'a çevirdi."Sevdiğin şeylerden vazgeçiyorsun..Annenin odası,motorun-"
"Sevdiğim kişiler için bazı şeyleri değiştiriyorum bebeğim."Asaf şefkatli bir şekilde gülümseyerek,nazikçe pembe saçları sevdi."Amaa.."Minmin kollarını Asaf'ın beline dolayarak başını göğüse sürttü."Teşekkür ederim."
"Asıl ben teşekkür ederim bebeğim."Asaf kendisine sarılan minik bedenin başına bir öpücük kondurdu."Bebeğimiz olacak Minmin,rüya gibi geliyor."
"Evet..Ama hala minik bebeğin ben olacağım değil mi?"Minmin dudaklarını öne büzerek sormuştu bu soruyu, karşılığında yüksek volümlü bir kahkaha almıştı."Sen de benim minik bebeğim olacaksın,o da benim minik bebeğim olacak."
"Tamam."Minmin'in heyecanla kabullenmesi ile derin bir nefes verdi.Her an çocuğun ağzından çıkacak 'Ben istemiyorum!'Tarzında bir cümle duyacağı korkusuna kapılmıştı nedense...
"Şey Asaf,o da benim gibi olacaktır."Diye mırıldandı Minmin."Nasıl yani?"
"Yani..Oyuncağa dönüşebilir bu yüzden en azından on iki-on üç yaşına kadar okula gitmemeli,arkadaşı olmamalı.Güçlerini kontrol edemeyecek çünkü.En ufak bir korkuda,üzüntüde hatta mutlulukta oyuncağa dönüşecektir.Hatta saçları pembe olursa bere,şapka falan takmalı."Minmin'in endişeli ses tonu ve açıkçası bu bilgili açıklama ile çok şaşırdı Asaf ama başını olumlu anlamda salladı."Zamanla halledeceğiz aşkım,endişelenme."
"Tamam aşkım."Minmin gülümseyerek Asaf'ın elini tuttu."Peki bebek eşya alışverişini ne zaman yaparız?"Asaf çenesini kaşıdı."Ben araba işini halledeyim önce,sonra bebeğimizin alışverişini yaparız."
"Tamam."Minmin'in onayı ile odaya baktı."Eşyaları..Toplayalım ben kutuları getireyim."Diye mırıldandı.Minmin tuttuğu eli bırakarak,kilere doğru giden adamın arkasından baktı.
Sanki biraz üzgün gibiydi Asaf.Aslında haklıydı.Minmin'de evine haciz geldiğinde,annesine ait bütün eşyalarını gitmesine çok üzülmüştü.Onun elinde değildi eşyaların gitmesi ama Asaf kendisi istemişti..Bebeği için bir oda yapmak elbette onu üzmüyordu sadece annesinin gidişi hala etkiliyordu onu ve oda eskiden annesinindi!
Asaf kısa bir süre sonra elindeki kutular ile geldiğinde hala kapıda dikilen minik bedene uzaktan öpücük yolladı."Bundan sonra ayakta dikilmeni yasaklıyorum bebeğim."
"Sensiz odaya girmek istemedim."Diye mırıldandı Minmin utanarak."Yerim seni."Asaf çocuğun şakağına bir öpücük bıraktı ve odaya girdi."Gel hadi."
Asaf albümleri bulduğunda oda toplama işini yarım bırakmış,ikiside yan yana yere oturmuş, fotoğraflara bakmaya başlamışlardı..Daha doğrusu Minmin bakıyor ve gülüyor Asaf ise utancından yerin dibine girmiş bir halde, ellerini yüzüne kapatmış öylece duruyordu.
"Bu..Baban mı?"Minmin'in sorusu ile ellerini yüzünden çekerek, gösterdiği resme baktı.Annesi,babası,abisi ve kendisinin aşırı resmi bir fotoğrafı vardı."Evet."Diye homurdandı Asaf."Fotoğraf yeni gibi."
"İki sene önce çekilmiştik..Babamın zoruyla."Diye mırıldandı."İnsanlara gösteriş yapmak için çekildik doğrusu."
Minmin, Asaf'ın somurtan yüzüyle cebindeki telefonunu çıkardı bir kaç saniye sonra ise telefonu ona uzattı."Bak annemle çekildiğim bir resim.Kendi telefonu yoktu ama çalışıp bana almıştı.Sonra ilk fotoğrafımı onunla çekilmiştim.Biraz inatlaştık fotoğraf çekilmek için."
Asaf ekrandaki yaşlı kadına ve yanında daha küçük duran Minmin'in fotoğrafına bakarken dudaklarının kenarı kıvrılmıştı.
Foroğrafları bakma vakti sona erdiğinde etrafı toplamaya devam ettiler..Ta kii Minmin'in,Asaf'a ait bir çok şeyin olduğu bir kutu bulana kadar.
Şimdi ise kutunun içinde minik kutuda bulanan çocukluk dişlerine,çizilmiş resimlere,süpriz yumurtadan çıkmış oyuncaklara,ilk kesilen ve peçeteye sarılmış saça ve özellikle mavi küçük bir koala peluşuna bakıyorlardı.
"Bay Koa!"Asaf parlayan gözlerle koalayı alarak,Minmin'e gösterdi."Bay Koa!"Minmin adamın bu çocuksu haliyle kıkırdarken "Merhaba bay Koa!"Demiş,oyuncağın minik elini tutarak hafifçe sallamıştı.
"Bunu en son lisedeyken görmüştüm.Ergenliğin gazına gelerek anneme atmasını söylemiştim ve bunu dedikten sonra iki hafta boyunca 'Bay Koa.' Diye salya sümük ağlamıştım..Atmamış meğer."Diyerek oyuncağı kenara koydu Asaf."Bebişimize veririz."
"Kazandığımız ahtapot ve beyaz topuda bebişimize veririz."Diyerek Asaf'ın yanağına öpücük kondurdu Minmin.
Ve geceye kadar odayı temizleyip,eşyaları kaldırdılar.
°。
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
