[TAMAMLANDI]
°。
Oyuncaklar,sizi akşam canavarlardan korur ve kötü hissediyorsanız size güç verir.
Dövmeli çocuk,belki de hayatının en doğru kararını yerde bulduğu oyuncağı alarak yapmıştı.
Hayır,sıradan bir oyuncak değildi bu..İnsana dönüşebilen s...
Asaf neden erken gelmişti ki?Kötü bir şey mi olmuştu yoksa?Misafir falan gelecek degildi ya!
Kapıyı meraklı bakışları ile açtığında gördüğü iki bedenin önce kim olduğunu anlayamadı.
Siyah saçlarının arasında beyazlılar olan,takım elbiseli orta yaşların sonundaki adam ve onun yanındaki Asaf'ın kopyası ama biraz daha uzun olan bedeni tanımasıyla aynı anda gözleri irileşmiş ve kapıyı geri kapatmıştı hızlıca.
Asaf'ın abisi ve babası buradaydı!
Ne yapması lazımdı?Asaf'a haber vermeli miydi?Evde yokmuş gibi davransa olur muydu?
Zilin bir daha çalmasıyla kaçışın olmayacağını anlayarak, kapıyı araladı."Evet?"
"Asaf..Burada mı?"Diye sordu Asaf'ın abisi."Değil."Minmin çekingence cevaplarken, üzerinde gezinen bakışlar ile daha çok geriliyordu."İşte,akşam gelecek."Diye ekledi.
"Sen kimsin?"Babasının sorusu ile "Eşiyim."Diyiverdi Minmin,karşılığında iki bedenden şok dolu bakışlar almıştı.
"Ne saçmalıyorsun sen?"Adamın şoku atlatması ve sinirle tıslaması ile cesaretini toplamaya çalıştı."Bir şey mi istiyorsunuz?Kendisine iletirim."
"Bana bak çocuk kimsin,nesin bilmiyorum ama şaka-"
"Şaka yapmıyorum.Asaf'ın eşiyim."Minmin ciddi bir şekilde konuştuğunda, adam yanındaki büyük oğluna baktı."Biliyor muydun?"
"Hayır."Kesin bir şekikde reddettikten sonra minik bedene baktı."Ne zamandan beri birliktesiniz kardeşimle?"Minmin kaşlarını çatarak "Beş ya da altı ay oluyor."Diye cevapladı."Ne yazık."Adam alayla güldü."Gitmeni isteyeceğim çocuk.Ne kadar paraya ihtiyac-"
"Sakın ama sakın devamını getirmeyin!Benden gitmemi isteyemezsiniz.Asaf ile ne olursa olsun ayrılmayacağım.Bebeğimiz olacak bizim!Onun ailesini bozmaya hakkınız yok.Madem oğlunuzu çok seviyordunuz ona başından beri iyi davransaydınız o zaman!İyi günler!"Minmin sinirle bağırdıktan sonra kapıyı sert bir şekilde kapattı.
Söylene söylene yatak odasına giderken bir anda durdu ve derin bir nefes aldı.Sinirlenmemeliydi.Sinirlenirse bebiş zarar görürdü..Evet,o dünyanın en sakin insanıydı.
Hayır değildi!
Sinirle soluyarak yatak odasına girdi.Yatağın üzerinde bıraktığı kasaden bir çilek alarak yedikten sonra telefonundan Asaf'ı arayacaktı ki vazgeçti.
Yatağa oturarak tişörtünü sıyırdı ve şişmiş karnını okşadı."Baba çok sinirlenirse hissederiz ve kötü olur.Bu yüzden olayı söylemeyeceğim yani şimdilik söylemek yok."Diye mırıldandı.
.
"Asaf."Minmin, göbeğini öperek okşayan adamın siyah saçlarına elini daldırarak karıştırdı."Efendim bebeğim?"Asaf göbeğe bir öpücük daha kondurduktan sonra Minmin'in düşünceli gözlerine baktı."Bir sorun mu var?"
Minmin sertçe yutkundu.Adamın neşesini yerle bir edecekti resmen!Eve erken ve aşırı mutlu bir şekilde dönmüştü..Ayrıca yarım saatten daha fazladır bir Minmin'i bir büyümeye başlamış göbeğini öpüyor,minik bebişleri ile konuşuyordu.
"Bugün baban ve abin geldi."Diyeverdi bir çırpıda ardından gergince,Asaf'ın anbean değişen yüzüne baktı.Ne güzel!Az önce pişmiş kelle gibi sırıtan adam şimdi dünyaları yakıp yıkacak kadar sinirli duruyordu.
"Sana bir şey yaptılar mı?"Diye sordu,sesini nazik çıkarmaya çalışsa bile işe yaramamıştı."Hayır, hayır..Sadece senden ayrılmamı istediler ama-Dur!"Minmin, ayaklanan adamı son anda kollarından tutarak durdurmayı başardı."Senden ne olursa olsun ayrılmayacağımı,bizim bir aile olduğumuzu ve aileni yıkmaya hakkı olmadığını söyledim.Tepkisine bakmadan kapıyı kapattım."
Asaf sinirle nefes verirken, gözlerini kapatarak başını iki yana yatırdı.Sakin olmalıydı.Şimdi bağırıp gürlerse olan Minmin'e ve bebeklerine olacaktı."Tamam bebeğim."Diye fısıldadı Asaf.
"Asaf..Kızma."Minmin yattığı yerden doğrularak,bacaklarının arasında oturan adamın boynuna kollarını sardı.Asaf derin bir nefes vererek,miniğin beline kollarını sararken "Sana kızmadım,biliyorsun."Diye mırıldandı."Biliyorum."Minmin başını olumlu anlamda sallayarak daha sıkı sarıldı sevdiği bedene.
"Anneni göremeye gidelim mi?"Minmin'in sorusu ile bir süre sessizce durdu Asaf.Bu teklif o kadar hoşuna gitmiş ve onu mutlu etmişti ki az önceki siniri giderken,minik bedenin boynuna bastırdı dudaklarını.Uzun bir öpücük kondurduktan sonra arka arkaya minik öpücükler bıraktı.
"Gidelim bebeğim."
.
Asaf son olarak mezar taşına su dökerek tozların gitmesini sağlarken, sinirlerine hakim olmaya çalışıyordu.Babası olacak adam cenazeyi şahşalı yapmıştı ama mezarın bakımında elini bile sürmemişti..Abiside pek farklı değildi zaten.Kendisine de kızıyordu,keşke cesaretini toplayıp daha önce gelseydi annesini ziyarete.
"Özür dilerim anne."Diye fısıldadı.Minmin mezarın önünde çömelmiş duran adama, bakarken üzgünce dudaklarını birbirine bastırdı."Daha önce gelmeliydim ama beni bilirsin..Korkağımdır."Buruk bir şekilde tebessüm etmişti Asaf.
"Anne seni tanıştırmak istediğim birileri var."Omuzunun üzerinden Minmin'e bakarak gülümsedi.Minmin çekingence Asaf'ın yanına geldi ve dikkatlice yere çömeldi.
Göksel Boşnak Asyan D.1979 Ö.2021
"Merhaba anne."Diye mırıldandı ardından yanlış bir şey söylemiş gibi Asaf'a baktı."Anne diyebilirim değil mi?"
Asaf bu soruyla gülerek başını yere eğdi.Sanırım bu evet demekti.Minmin tekrardan mezar taşındaki isme baktı."Anne ben Minmin.Asaf'ı çok seviyorum..Ve bir bebişimiz olacak aslında daha ismine karar vermedik ama onuda çok seviyoruz."Minmin utanarak başını eğerken, yanağına konan minik öpücükle gülümsedi.
Bir süre daha Asaf'ın annesi ile konuştuktan sonra mezarlıktan ayrıldılar.
°。
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
