[TAMAMLANDI]
°。
Oyuncaklar,sizi akşam canavarlardan korur ve kötü hissediyorsanız size güç verir.
Dövmeli çocuk,belki de hayatının en doğru kararını yerde bulduğu oyuncağı alarak yapmıştı.
Hayır,sıradan bir oyuncak değildi bu..İnsana dönüşebilen s...
"Asaf..İşin ne zaman bitecek?"Minmin'in yorgun sesiyle beraber gülümserken"Daha iki saat var bebeğim.İstersen odaya gidip uyuyabilirsin."Dedi Asaf,gözlerini dövme yaptığı adamın sırtından ayırmamıştı.
Uykusunu alamamıştı,minik Minmin.Asaf ise bugün işe erken gidince peşine takılmış,etrafı temizlemesini toparlamasına yardımcı olmuştu haliyle daha çok uykusu gelmiş,yorulmuştu.
Minmin "Tamam."Diye mırıldanarak, minik adımlarla stüdyodaki odaya doğru ilerledi.O kadar uykusu gelmişti ki ayakta zor duruyor,önünü zor görüyordu.Kapıyı ittirerek içeriye girdiğinde önündeki kutuları fark etmemişti.Ayağı takıldığında korkuyla oyuncak haline dönüştü minik beden ve doğrudan kağıtlarla dolu siyah kutunun içine düşmüştü.
Kalbi hızla çarparken, hissettiği korkuyla bütün uykusu kaçmıştı.Kâğıtların üzerinde dururken, kutunun kapağına doğru zıpladı. Uzattığı elleri kapağı hafiften yukarıya kaldırasada, içeriye ışığın saniyelik girmesi dışında işe yaramamıştı.
Kutunun parçalanacak olmasını umursamadan insana dönüşecekti ki kapının açılma ve Zümrüt'ün "Kutuları atma işide bana düştü."Diye homurdanması ile gözünde hazır bekleyen bir damla yaş kağıtlara düştü.
Ne yapacaktı?
İçinde bulunduğu kutunun üzerine,başka bir kutu konması ile içeriye sızan ufacık ışıkta kaybolmuştu.Ağlamaya başlarken, ne yapacağını bilemez halde etrafına bakındı ki kutuların sallanması ile dengesini kaybederek otururken,minik elleri ile gözlerini kapattı.
Asaf'sız kalırsa ne olurdu ona?Ya yine kaybolur ve kendisini başka ülkede bulursa ne yapardı?Asaf onu bulur muydu?Yoksa sonsuza kadar kayıp mı kalırdı?
Zümrüt üst üste koyulu iki siyah kutuyu taşırken odadan çıktı.Diğerlerinin olduğu kısma geçerek ilerlerken "Kutuları nereye götürüyorsun?"Diye soran Cemal'e baktı."Senin yapmadığını yaparak,çöpe götürüyorum."Diye cevapladı.
Asaf,göz ucuyla kızın taşıdığı kutulara baktıktan sonra "Minmin uyuymuş mu?"Diye sormuştu.Zümrüt bu soru ile adımlarını durdururken "Ne?"Dedi anlamayarak.
"Minmin diyorum.Uyumuş mu?"Asaf adamın dövmesini bitirmek üzereyken tekrar etti sorusunu."Minmin'i görmedim ki."Dedi Zümrüt anlamayarak.Asaf kaşlarını çatarken başını kaldırdı ve kıza baktı.
"Yaver,devam et dövmeye."Yaver önce afallasada ardından oturduğu yerden kalkarak, Asaf'ın elindeki makineyi aldı.Asaf hiç beklemeden Zümrüt'ün kucağındaki kutuları aldı ve büyük adımlarla odaya doğru ilerledi.
Zümrüt ve Yaver anlamayarak birbirlerine baksalarda ardından işlerine geri dönmüşlerdi.Asaf ise odanın kapsını kapattıktan sonra kutuları masaya koymuştu.
"Minmin?"Sessiz bir şekilde mırıldanırken ilk kutunun kapağını açtı ki diğer kutudan gelen kısık bir "Asaf." ve burun çekme sesiyle derin bir nefes verdi.Sesin geldiği kutuyu açtığında kendisine dolu dolu gözlerle bakarken,sweatin ucunu iki minik eliyle sıkıca tutmuş,pembe dudakları öne büzülmüş minicik bir Minmin ile karşılaştı.
"Asaf.."Minmin titreyen sesiyle mırıldandığında gözyaşları bu anı bekliyormuş gibi sicim sicim akmaya başlamıştı.Asaf,minik bedeni iki eliyle tutarak kutudan çıkardı ardından göğsüne doğru getirdi.
Minmin fazla korktuğu için insan formuna dönüşemezken,minik elleri bu sefer Asaf'ın siyah kazağında yerini almıştı."Bebeğim, sana uyumaya gidebilirsin dediğimde kutuda uyumandan bahsetmemiştim."Asaf sesindeki endişe ve korkuyu saklayamamıştı.
Ya geç kalsaydı?Ya Zümrüt'e sormasaydı neler olurdu,Minmin kutuda uyuyakalsaydı?Bu kutular doğrudan çöpe gidecekti!
"Asaf.."Minmin başını kaldırdığında eş zamanlı büyük bir öpücük almıştı."Şapşal bebeğim benim."Asaf baş parmağı ile ıslanmış pembe yanağı okşadı."Bir daha sensiz hiçbir yere gitmem!Çişim,uykum gelse bile."Minmin burnunu çekerek, yanağını okşayan parmağa minik bir öpücük kondurdu.
"Bir daha seni,bensiz hiçbir yere göndermem."Asaf'ta kesin bir şekilde konuştuğunda Minmin başıyla onayladı."Zaten artık gitmem.Neredeyse kayboluyordum!"
"Ah Minmin Ah!"Asaf derin bir nefes verdi."Uykunda oyuncağa dönüşüyorsun.Zümrüt seni görmediğini söyleyince ,elinde kutular olunca,anladım çöpe doğru yola çıktığını."
"Bu korku bana kırk yıl yeter."Diye mırıldandı Minmin,Asaf onu masaya bıraktığında insan haline dönüşmüştü.Asaf masada oturan ve ağladığı belli olan minik bedenin bacakları arasına girdi,pembe saçları geriye ittirerek alnına bir öpücük kondurdu.
"Nereye gidersen git,seni bulurum bebeğim."
°。
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siz daha bu bölümü okurken benim 40. Bölümü yazdığım gerçeğini bilmeseniz de olur...
