07.04.2020
Geçmişi ardımda bırakıp önümü döndüğümde bile karşıma geçmişim çıkıyordu. Tüm yönlerim artık birbirine karışıyordu ve ben doğru yönün neresi olduğuna bir türlü karar veremiyordum.
Etrafımda bir fırtına vardı. Beni oradan oraya savurup güc...
Bu bölüm hakkındaki düşüncelerinizi çok merak ediyorum ve çok heyecanlıyım. Umarım beğenir ve hissedersiniz.
Bildirim sorunu var, isterseniz önceki bölümleri okuyup okumadığınızı kontrol edebilirsiniz. 🥺
Güzel okumalar, yorumlarınızı bekliyor olacağım. Sizleri seviyorum 🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⏳
Bölüm şarkıları: Cem Adrian - Aşk Hiç Bitmez Cem Adrian - Kanarım Cem Adrian - Geçecek Emir Can İğrek - Beyaz
⏳
Başımın içindeki acıdan dolayı yüzümü buruşturup gözlerimi araladım ve uyuşmuş ellerimi kaldırarak enseme doğru götürdüm. Ensemi birkaç saniye hafifçe ovduktan sonra gözlerimi yavaşça araladım.
"İyem?" Başımın içindeki garip uyuşukluğun içine Koral'ın sesi düştüğünde, gözlerimi birkaç kez kırpıştırıp bulanıklığın geçmesini sağladım ve başımı sesin geldiği tarafa doğru çevirdim. Koral, benim yattığım koltuğun önündeki orta sehpada oturuyordu ve bir eli de bacağımın üstündeydi. Bakışlarımı gözleri hariç tüm bedeninde gezdirdikten sonra dudaklarımı hafifçe aralayıp nefesimi dudaklarımın arasından bıraktım.
Gözlerine bakmaya cesaret edememiştim.
"N'oldu?" Sesimin kısık ve pürüzlü çıkması beni bir anlığına çok rahatsız ettiği için, sessizce yutkunup kurumuş dudaklarımı yaladım. Ellerimi yüzüme kapatıp gözlerimi kaşırken "Bayıldım galiba?" dedim birden ne söyleyeceğimi bilemeyerek.
Ellerimi yüzümden çektikten sonra koltuktan destek alarak doğruldum ve Koral da elini bacağımın üstünden çekti. Bedenimi ona doğru çevirip bağdaş kurdum ve alt dudağımı dişlerimin arasına alarak beklemeye başladım.
İçimde rahatsız edici bir his vardı ve ben de bu yüzden kötü bir şey olmasından korkuyordum. Bu geceyi üzülmeden bitirmek istiyordum.
"Evet." Koral'ın yorgun ve sıkıntılı sesi içimdeki o sıkıntıyı iyice harlıyordu ve ben de utanmasam oturup ağlayacakmışım gibi hissediyordum. Kucağıma koyduğum ellerimi sıkarak kendimi rahatlatmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Ellerimin hâlâ uyuşuk olduğunu hissettiğimde parmaklarımı rahatlatmak için açıp kapattım ve önüme düşen saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım.
Yine başına bela olduğumu bildiğim için bir şeyler söylemek istiyordum ama ne söyleyeceğimi bilmiyordum. Bakışlarımı gözlerine çevirmeden ona baktığımda, o da saçlarını karıştırıp nefesini sesli bir şekilde bıraktı.
Benden sıkıldığın için mi nefesini öyle verdin Koral?
Cevabını duymaktan korktuğum soruları sormamam gerekiyordu. O soru beni köşeye de sıkıştırsa, yollarımı da tıkasa, duymak istemediklerimi sormamam gerekiyordu. Bu gerçeğin sürekli farkında olmalı, hareketlerimi ona göre yapmalıydım.
