103 GÜN

33. Bölüm "Canavarın gözleri."

33. Bölüm, "Canavarın gözleri."

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum, sizi de çok seviyorum. Güzel okumalar! 🤍

⌛

Cem Adrian - Bir Katilin Ellerinde
Cem Adrian - Küçüğüm

⌛

Bir şehir dolusu hissin göğsümde biriktiğini hissediyordum. Derin bir nefes aldım, kor kokusu ciğerlerimi yaktı. Sorun değildi. Çocukluğum mahvoldu, yandı, öldü diye ben de mi mahvolacak, yanacak ve ölecektim?

Hayır, bunu kabul etmiyordum.

Hayır, ben bunu artık kabul etmeyecektim.

Elim, bir adamın elinin içerisindeydi. Parmaklarımızı birbirine geçirmiştik. Çocukluğumun ayak izleriyle dolu bu sokakta, bakışlarım sokağın ilerisine sabitlenmişken zaman durmuş gibiydi.

Ben artık o çocuk değildim. Ben onu kurtaramazdım belki, ya da dönüp de ona bakamazdım ama biliyordum ki yine de tüm olanlara rağmen o bana kızmazdı. Keşke kızsaydı, keşke gerçekten de bir şeylere ya da birilerine kızabilseydi de geleceğini kurtarabilseydi.

Ben yirmi iki yaşında bir kadın olarak onu kurtaramayacağımı söylüyordum ama aynı zamanda, onun beni kurtarmasını umuyordum. Aptallıktı, biliyordum ama yine de düşüncelerimi engelleyemiyordum.

Zihnimin içinde dönen düşünceleri, başımı iki yana doğru sallayarak dağıttım. Ciğerlerimi acıtacak kadar derin bir nefes aldıktan sonra, gözlerimi kırpıştırdım. Ben bu gece, etrafa buğulu bakışlarla bakan o kadından fazlası olacaktım. En azından deneyecektim.

"Koral," dedim kendime bile yabancı gelen bir sesle. Kendi sesimi duyduğumda, bir anlığına duraksadım ama hemen ardından kendimi bir şekilde toparlamayı başardım. "Bence daha fazla beklemeyelim."

Esen rüzgâr, direkt olarak çıplak bacaklarıma çarptığı için ürperdim ama bunu umursamamaya çalıştım. Bu sokakta esen rüzgârın bile tanıdık olduğunu hissetmek delilikti.

"Hazır mısın?"

Hiçbir zaman tam anlamıyla hazır olmayacağımı biliyordum. Bu yüzden sadece yapmam gerekeni yapacaktım. Zaten paramparçaydım, daha fazla parçalanmaktan korkmuyordum.

"Hıhı."

İlk adımı attığımda zihnime dolan topuk sesi, dişlerimi birbirine bastırmama sebep oldu. Bir anlığına bir adımdan fazlasının olmayacağını sandım ama öyle olmadı.

"Dikkatli olmalıyız."

Koral elimi sımsıkı tutuyor olmasaydı, onun buradaki varlığını bile sorgulayabilirdim. Geçmiş buradaydı. Evet, geçmiş buradaydı ve geçmiş burada yanıyordu. O alevlerin sıcaklığını bedenimin her yerinde hissedebiliyordum.