103 GÜN

35. Bölüm "Sevginin bedendeki izleri."

35. Bölüm, "Sevginin bedendeki izleri."

Merhaba,

Umarım bölümü seversiniz.

Yorumlarınızı okumayı çok seviyorum, lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşın.

Ve lütfen oy vermeyi unutmayın. Şimdiden çok teşekkür ederim, sizi çok seviyorum.

Keyifli okumalar!

⌛

Kalben - Yara
Teoman - Sevdim Seni Bir Kere

⌛

Kimi insanlar, çok fazla şey yaşadıktan sonra hissizleşirlerdi. Ben hiçbir zaman onları gibi olamamıştım. Her zaman, hislerimi kaybedersem kardeşimle aramdaki tek bağın da kopacağını düşünmüştüm. Bu yüzden, beni mahvetse de hislerime hep sıkıca sarılmıştım.

Hislerimin bana zarar verdiğinin farkındaydım. Hissetmesem bazı şeylerin daha kolay olacağının da farkındaydım ama bunların hiçbirisinin önemi yoktu. Daha güçlü olmak gibi bir derdim yoktu çünkü artık zamanım kalmamıştı.

Arabaya binip o sokaktan uzaklaşana kadar, bir şeyler olacak diye çok korktum. Yol boyunca endişe bir türlü peşimi bırakmadı. Koral gerek olmadığını söylese de, beni ve Adem'i kırmayarak hastaneye gitmeyi kabul etmişti.

Şimdi bir hastane avlusunda, bacaklarımı karnıma kadar çekmiştim ve sırtımı da hastanenin dış duvarına yaslamıştım. İnce kollarımı, bacaklarımın etrafına sarmış ve çenemi de dizlerime yaslamıştım.

Hastanelere gitmekten korkardım. Hatta bir ara hastanelerin olduğu sokaklardan bile geçmekten korkuyordum. O adam beni hastaneye kapattığından beri, hastaneye adımımı bile atamıyordum.

Bütün bunları yok saymaya çalışarak, Koral için buradaydım.

Neredeyse sabah olacaktı, o kadar zor bir gece geçirmiştik ki, ağlamaktan gözlerim acıyordu. Bazı şeyleri zihnimde oturtamıyordum, bazı şeyleri düşünmek bile beni üzüyordu ve korkuyordum.

Çok korkuyordum. Üstelik hastane avlusundaydım, bu yüzden korkum her saniye biraz daha artıyordu. Her an birileri kolumdan tutup beni zorla hastaneye sokacakmış da, hastanenin çıkışlarını da kapatacakmış gibi hissediyordum.

Kan kokusunu solumaktan midem altüst olacakmış gibi hissediyordum. O adam bana öyle anılar bırakmıştı ki, hepsini anlatmaya kalksam, kalbim bunlara dayanmazdı.

Kalbim, bunları yaşarken bir şekilde dayanmıştı ama işte... Bilmiyorum, gerçekten bilmiyorum ve ölecekmiş gibi kötü hissediyorum.

Koral'ın bileğinin yaralandığını hatırladıkça kendimi daha kötü hissediyordum. Ben, onun hiçbir zaman zarar görmesini istemezken, o benim yüzümden zarar görmüştü. Bu gerçek kalbimi çok yaralıyordu.