07.04.2020
Geçmişi ardımda bırakıp önümü döndüğümde bile karşıma geçmişim çıkıyordu. Tüm yönlerim artık birbirine karışıyordu ve ben doğru yönün neresi olduğuna bir türlü karar veremiyordum.
Etrafımda bir fırtına vardı. Beni oradan oraya savurup güc...
Bölüm şarkısı: Antimatter - Fighting For A Lost Cause
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⏳
"103 gün sonra öleceğim, ben ölene kadar seninle olmama izin verir misin?" Tekrar derin bir nefes alıp verdiğinde benden sıkıldığını ve deli olduğumu düşündüğünü tekrardan anlamamı sağlamıştı. Yüzündeki sert ifade bir an olsun onu terk etmiyordu.
"103 gün sonra öleceğini nereden biliyorsun?" Sesindeki bıkkınlık o kadar barizdi ki, isteğimi geri çevireceğini bilsem de diretmeyi isteme dürtüm beni ele geçiriyordu. Sesi buz gibiydi, bakışlarına ayak uyduruyordu.
"Kendimi ben öldüreceğim çünkü." Dört saniye boyunca tepkisizliğini korudu, sonra alaylı bir şekilde o kadar büyük ve zoraki olduğu belli olan bir kahkaha attı ki bakışlarımı ondan kaçırmak zorunda kaldım.
"Bak sen?" dedi gülüşlerinin arasından. "Bir ergenle uğraşmak isteyeceğimi sana düşündüren ne?" Dalga geçiyordu, beni anlamak veya isteklerimi düşünmek istemiyordu.
"Duydum ben senin hakkında söylenenleri," Sesim kısıktı, hevesim kaçmıştı ve utanmaya başlamıştım. Bakışlarımı yanımdaki duvarda gezdirmeye devam ettim. Konuşmaya devam etmek istiyordum ama kendimden emin cümlelerim beni terk etmişti. "Ne duydun? Çocuk bakıcısı falan mıymışım ben?" Başımı önüme eğmiş bu sefer ellerimi izlemeye başlamıştım, hayal ettiğim kesinlikle bu durumdan çok daha uzak şeylerdi.
"Senin hakkında söylenenleri az çok biliyorsundur, bana senin gibi duygusuz biri gerekli." Sesim az önceki kadar kısık değildi, rezil olmaktan da korkmuyordum artık. Ne kaybederdim ki? "Ve ergen olmadığıma emin olabilirsin." İçimde büyüyen kızgınlık sesime yansımıştı ama bunu da önemsememiştim.
"Ellerinle konuşuyorsun sanırım, ya konuşurken yüzüme bak ya da sus." Elimi izlemeyi bırakıp bunu söylemesini bekliyormuş gibi gözlerimi onun gözlerine çevirdim. "Vücut diline yansıtmadığın hiçbir cümlenin bir anlamı yok benim için. Zamanımı boşa harcıyorsun, kendini öldüreceksen 103 gün beklemene de gerek yok. Git şimdi öldür kendini." Cümlelerinde alay yoktu bu sefer, sanki onun bir yarasına dokunmuşum gibi tiksinircesineydi.
"Şimdi olmaz," dedim kaşlarımı çatarak. "103 gün sonra." Gitmek için bir adım attığı sırada "Sen de benden bir şey istersin yardımın karşılığında." dedim şansımı son kez denemek ister gibi. "Sana ne yardımı yapacağım ben?" Yine sinirlenmişti, bunu sesine o kadar az yansıtmıştı ki gerçekliğinden bir an şüphe duydum. Hislerini gerçekten saklamasını iyi biliyordu.
