07.04.2020
Geçmişi ardımda bırakıp önümü döndüğümde bile karşıma geçmişim çıkıyordu. Tüm yönlerim artık birbirine karışıyordu ve ben doğru yönün neresi olduğuna bir türlü karar veremiyordum.
Etrafımda bir fırtına vardı. Beni oradan oraya savurup güc...
Ben geldimm,nasılsınız? Ben evimden uzaktaydım ve bu yüzden verdiğim tarihten sonra gelmek zorunda kaldım. Üzgünüm... Telafi etmekiçin uzun bir bölümle geldim.
Gece bölümü düzenleyip uyudum, rüyamda burada paylaşmak yerine bir kanala atıp dolandırılıyordum... Onun korkusuyla uyandım...
Bir de unutmadan, geçen bölümün sonundaki kesit bu bölümde olmayacak, o sahneyi bu bölüme koymadım. Haberiniz olsun ❤️
Umarım beğenirsiniz bu bölümü, güzel okumalar şimdiden.
Yorumlarınızı merakla bekliyor olacağım. ❤️
Bölüm şarkısı: Sezen Aksu - Kavaklar
"Beni hoyrat bir makasla,
Ah, eski bir fotoğraftan oydular.
Orada kaldı yanağımın yarısı, kendini boşlukla tamamlar."
-Sezen Aksu / Kavaklar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⏳
Karanlık. Gözlerim açık ama her yer çok karanlık... Korkacağım kadar büyük bir karanlık. Gözlerim sonuna kadar açık olduğu halde, o adamın olduğu her şey zifiri bir karanlık.
Fotoğraf... Kardeşim benden tekrar çalınmış gibi hissediyordum. Tamam... Sorun yok. O fotoğrafı çoğalttırmıştım ben. Emekleyerek titreyen bedenimle dolabımın önüne kadar gittim ve çoğaltılmış hallerini aramaya başladım.
"Buradaydı," dedim çok kısık bir sesle. "Burada vardı." Bulamadım... Olan her yere baktım, hiçbiri yerinde yoktu. Bir umutla fotoğraf sakladığım son yere gittiğimde orada vardı ama fotoğraftan kardeşimle benim olduğum yer kesilmişti...
Ellerimde kesilmiş bir fotoğrafla, fotoğrafın içindeki boşluğu kalbimin derinliklerinde hissederken tek yaptığım şey nefes almaya çalışmaktı.
Yastığımın altındaki not kağıdına baktım, sanki vücudumun her yeri derin ve açık yaralarla kaplıydı ve ben de kan kaybından ölmek üzereydim.
Aklımı kaybetsem, o fotoğraf karesindeki boşluk dolar mıydı?
Kaybettiğim aklımı bulsam, o fotoğraf karesindeki boşluk dolar mıydı?
Midem bulanıyordu. Midem gerçekten çok bulanıyordu. Yumruk yaptığım elimi dizime vurdum, "Tekrar kaybettim!" Dudaklarımın arasından bir hıçkırık kopup karıştı işlenen cinayetime.
Sanki aynı olay yerinde, tekrardan acımasızca öldürülmüştüm.
Burada bir yerde bir cinayet işlendi; ölen bir çocukluktu, ölen bir kadındı, ölen insanlıktı...
