103 GÜN

29. Bölüm "Acının bozamadığı anlar."

29. Bölüm, "Acının bozamadığı anlar."

Merhaba!

Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.

Yorumlarınızı çok merak ediyorum, heyecanla bekliyorum. Lütfen esirgemeyin 👀

Sizleri seviyorum, güzel okumalar. 🤍

⏳

Cem Adrian - Tanrı Aslında Sever Hepimizi
Cem Adrian - Islak Kelebek
Antimatter - Fighting for a Lost Cause

⏳

Yirmi iki yaşında bir kadınım ama kalbimin yirmi iki yıllık olduğuna inanmıyordum. Sanki uzun bir süre aynaya baksam, kalbimde haddinden fazla biriken yılların yansımasını görecek gibi hissediyordum.

Şimdi kalbim dursa, hissettirdiklerini kaldıramadığını düşünür, sebebini yaşlılığa yorardım.

Benim kalbim yaşlıydı, benim ruhum yaşlıydı, benim gözlerim yaşlıydı.

Hâlâ uykum vardı, uyusam dinlenemezdim çünkü benim kalbimin yorgunluğu yaşanmışlıklar doluydu. Bakışlarım tavandaydı, uzun süre gözlerimi açık tuttuğum için gözlerim ağrıyordu ama sorun değildi.

Sağ gözümden akan yaş, şakağımda bir yol çizdi ve saçlarımın arasına karıştı. Dişlerimi birbirine bastırmak istedim ama yapmadım çünkü bunu yapmaya bile hâlim yoktu.

Yorgundum, ne kadar uyursam uyuyayım geçmeyecek bir yorgunluktu bu.

Kaç kelimeyi bir araya getirsem, kalbimdeki bu yorgunluğu anlatabilirdim; bilmiyordum.

Düşüncelerim zihnimin içine batıyordu, düşünmek istemiyordum.

Kurumuş dudaklarımı yavaşça aralayıp nefesimi dudaklarımın arasından bıraktım. Gözümden düşen yaş, tekrardan şakağıma doğru aktı. Kolumun acısı öyle bir hâl almıştı ki, kolumu kımıldatamıyordum.

Uyuşmuş başımı yavaşça hareket ettirip bakışlarımı Koral'a çevirdiğimde, onu net bir şekilde göremediğim için karanlıktan rahatsız oldum.

Görüşümü netleştirebilmek için gözlerimi kırpıştırdım ama gözlerimden akan yaşlar, buna engel oldu.

"Uyanmanı istesem çok mu bencil birisi olurum?" diye mırıldandım çatallaşmış sesimle. Yüzümü buruşturup dişlerimi birbirine bastırdım. Kalkmak istiyordum ama canım öyle çok yanıyordu ki, kımıldamaktan korkuyordum. "Yorgun olduğunu biliyorum ama sanırım canım yanıyor," dedim o beni duymadığı için dürüstçe.

Canımın acısını ona belli etmemek için çok uğraşmıştım ama böyle devam ederse saklayamayacaktım.

"Bu durumu hiç sevmiyorum gerçekten Koral," dedim oldukça az çıkan sesimle. "Yormadan yaşamak istiyorum gerçekten, seni hiç yormadan yaşamak istiyorum. Ama niye bu kadar canım yanıyor, gerçekten ben de bilmiyorum."