Vampire (VP1)

Kabanata 15

CELESTE'S POV

Isang linggo na ang nakakalipas pero hanggang ngayon ay hindi parin ako nakaka move on sa nangyari nung nakaraan, hindi ko inaasahan na ganun ang mangyayari sa muli naming pag haharap ni Agustin, oo nga't mali ako na binastos ko sya pero hindi ko masisisi ang sarili ko dahil may hinanakit ako

After what happened Gael's cheering me up and comfort me again, hindi ko maintindihan kung bakit laging sya ang nandyan lalo na sa kalungkutan ko, hanggang sa dumating ang araw na kinakatakutan ko, ang araw ng presedential event, narito ako sa ibabaw ng puno at lihim na nakatago, nag mamatyag sa kaganapan, inaasahan kong makikita ko sila Agustin at hindi ako nabigo, mula rito ay kitang-kita ko ang pag papanggap nya bilang isang waiter, ganun rin ang iba, yung iba ay nananatili sa isang gilid at kunwaring bisita, si mang Jullian ay prenteng nakaupo hindi na kona itatangging ang gwapo nya sa suot nyang suit ngunit alam ng lahat na marurungisan lamang iyon ng dugo mamaya

Mag didilim palang ang kalangitan ngunit ang buwan ay lumilitaw na ang may nakakapag taka.. Para itong nag dudugo, pula ang buwan, oo nga't may puti-puti pa ngunit nilalamon na ito ng pula, parang binuhusan ng dugo ang buwan, umaambon pa at kahit umaambon ay ang init parin sabihin na nating ang suot ko at purong itim katulad ng dati, wala ng takip ang aking muka ngunit kahit ganun ay dapat na malamig dahil sa malakas na hangin at umaambon

Masama ang pakiramdam ko rito.. Ngunit narito na ako.. Hindi ako pwedeng umatras

GAEL'S POV

"Ama! Ama!" Hangos ko, nakatingin sa nag durugong buwan "halika't iyong pag masdan ang buwan" itinuro ko ito

"Dumating na.. Mag sipag handa kayo!" Anunsyo nya, nag hihikahos na nag tungo ako sa aking silid upang tawagan ang prinsesa

"King ina?! Nasa misyon ako" yun agad ang bungad nya

"Celes.. Kailangan mong umalis dyan at umuwi mag kita tayo ngayon" itinago ko ang paghihikahos ng aking boses

"King ina? Nandito ako sa presedential.. Kaunting oras nal—"

Naputol ang linya, bunga ng biglaang pag lakas ng ulan, rinig ko iyon, kulog at kidlat ang sumunod at hindi na iyon tumigil pa, nasapo ko ang noo, ito nanga ba ang sinasabi ko eh.. Agad akong nag tungo sa hari, pormal na pormal sya sa suot na long sleeve black na nakatupi hanggabg siko, ganun din ang suot nya pang ibaba, itim rin, ang iba ay pawang mga nakaitim, habang ako ay eto.. Natutuliro kaiisip sa prinsesa, kailangan ligtas sya dahil hindi nya alam ang bilang ng mga bampira na naroon, halos lahat ng bampira mapa rebelde man o hindi ay naron, hindi ko alam ang gagawin pag napahamak ang prinsesa, muli akong bumalik sa silid ko at nag bihis ng long sleeve black at pantalong itim, napabuntong hininga ako.. Inaamin kong kinakabahan ako.. Para sa prinsesa

CELESTE'S POV

Basang-basa na ako ngunit heto't nanonood parin ako sa kaganapan, lahat ng nasabi ng vice presedent ay akin ng napakinggan ngunit walang pag babago sa kilos, sa hindi inaasahan mula rito ay may mga akala mo'y hangin lang pero makikita mabilis. Sobrang bibilis mga nakaitim, parang dumadaang hangin lang

Nandito na sila..

Ang dami nila, hindi lang marami kundi sobrang rami, hindi kakayanin nila Agustin ito, agad ko syang tinawagan ngunit walang sumasagot sa pang limang pagkakataon ay sinagot nya

"Marami! Sobra.. Tumawag kayo ng back up bago pa mahuli ang lahat 'wag kang mag-alala nasa paligid ako wag kana lamang maingay" yun agad ang sinabi ko at agad din pinatay, agad inilibot ni Agustin ang paningin mukang hinahanap ako