Vampire (VP1)

Kabanata 54

CELESTE'S POV

Pagka-uwi sa palasyo ay nagulat ako ng makitang nasa labas ng kwarto ko ang mga gamit ni Caslem, inililipat ito sa dating bodega na hindi man kalakihan ay pwedeng gawin kwarto

"Ipinag-uutos po ng ama na bigyan ng sariling kwarto ang prinsipe Caslem" bungad ng isa sa bantay ng gate ng palasyo

Pag tingin ko sa kwarto ay napa 'o' nalang ako, may ilaw na ito at may pagka dilaw pa ang kulay ng ilaw, pag bukas ng pinto ay lalagyan agad ng damit ang bubungad, naron na at nakasampay sa loob ng aparador na itim ang mga damit pang-alis ni Caslem, ang ibang damit nya ay maayos na nakatupi sa sa bawat layer sa ilalim nun, salamin ang pinto non

Pag tingin mo sa kanan ay naron ang higaan nyang hindi man kalakihan ay kasya ang dalawang tao, katabi nito ang lampshade na nakalagay sa gilid ng bintana, may kurtina na rin na plain white at may pagubit-guhit lang na design, sa harap ng kama nya ay nandon ang sofa at sa harap ng sofa ay mag maliit na coffee table, may maliit syang stidy table na may design na spider man

Napatingin ako sa kanang parte, apat na hakbang ang layo mula sa harap ng pinto ng banyo, dati sigurong kwarto ito at ginawang budega hanggang sa maging kwarto ulit, maganda ang ayos ng banyo, may kurtinang nakaharang sa may bowl area, at ang makikita mo pag pasok ay ang shower at maliit nyang bathtub, kasya na para sakanya

Pagkalabas ng banyo ay dun ko lang napansin ang mas malaking study table, may fake flower na nakalagay sa flower vase, may dalawang frame sa magkabilang gilid, ang unang frame ay yung sanggol pa sya at ang pangalawa ay yung kanina! Nung tulog kami at kasama si Gael na kunwari'y tulog!

"Mama, sabi ni lolo kwarto ko daw ito?" inosenteng tanong ng anak ko, tumango ako at

"Yes son, this is your new room" sabi ko at lumabas ng kwarto nya, hinayaan na libutin nya yun

"Ama" usal ni Gael, narito kami sa kwarto ng ama

"Ama" pag tawag ko, nakatalikod ito at nakaharap sa buwan

"Mag-iingat kayo" biglang sabi nya, nalito ako at napatitig sakanya ng humarap ito ng may malungkot na ngiti

"Anong ibig mong sabihin?" takang tanong ni Gael

"Hindi ba't may panibagong suliranin?" bagaman mahinahon ay mariing sabi ng ama

"Ngunit nakakapag taka kayo, ngayon lang kayo nag bilin saamin na mag-ing—Rica" nasabi ko ng bigla itong lumabas mula sa banyo, mugto ang mata, hindi maganda ang kutob ko sa nangyayari, lalo't narito si Rica sa kwarto ng ama

"C-Celeste" bagaman pinatamis nito ang ngiti ay makikita ang bahid ng lungkot "mag-usap muna kayo" paalam nya bago lumabas ng silid

"Ama, sagutin mo ang tanong ko—"

"Celeste anak, nais kong ikaw ang mamahala rito.."

Lalo akong naguluhan ng sabihin nya iyon, ano bang ibig sabihin ng lahat ng ito?! Naguguluhan ako

"Pero mas mabuting kayo ang nasa trono at manatiling prinsesa lang ako" sabi ko, umiling ang ama at lumapit mismo sa harap ko

"Sa isang angkan may namumuno, at ipapasa iyon kung kanino nito nais" paliwanag nya. Gusto nya na sakin ipasa ang trono? Pero napaka lakas nya pa, walang bahid ng kahinaan ang ama "sayo ko ipapasa ang tro—"

"Naguguluhan ako" kahit naintindihan kona ay parang naguguluhan padin ako "ibig mo bang sabihin ay.. Ipapasa mona saakin ang pagiging pinuno—"

"Anak.." tila piniga ang puso ko ng marinig ang salitang 'anak' mula sakanya "taglay mona noon pa ang isang mabuti at matapang na pinuno" hinaplos nya ang aking pisngi, gusto kong maluha sa paraan ng pag haplos nya, ngayon nya lang ito ginawa "nais kong ikaw ang mamuno sa buong kalahi" sa pagkakataong ito ay hinawakan nya ang pareho kong balikat "mangako ka. Ipangako mong hindi mo ako bibiguin" ang mga salitang yun ang nag pasikip ng hininga ko, ganyan-ganyan ang pagkakasabi ng aking ina, ang pinag kaiba ay duguan ang ina ko at malalagutan na ng hininga, napaiwas ako ng tingin, kung ang pangako ko sa aking ina ay hindi ko nagawa, paano pa ang pagiging isang pinuno ng mga bampira?

"Hindi ko maipapangako" maikling sagot ko, agad umiling ang ama

"Alam kong kaya mo! Mangako ka na hindi mo pababayaan ang angkan lalo na ang palasyo" protesta nya

"Ama! Narito pa kayo!" nagulat sya sa biglaang pag sigaw ko "ano't parang nag hahabilin kayo?"  deretsong tanong ko, hindi na naiwasang maging pormal ang tagalog "sabihin mo saakin, ano ang ginawa nyo ni Rica? Ano ang ipinakita nya?!" singhal ko. Maging ata ang aking ama ay hindi ako kayang pigilan lalo na't ngayon na parang namamaalam sya

"Wala syang ipinakita! Hindi natin masasabi ang buhay! Malay mo makita mo nalang ako na nakahiga sa lupa na walang buhay—"

"Then I want to just being blind!" sigaw ko saka lumabas ng kwarto nya

Parang hindi na kakayanin ng puso ko kung may mamaalam nanaman! Parang kahit anong sandali ay sasabog ako sa galit pag nangyari yun, hindi ako mapakali! I need to find Rica! Fuck shit! I'm paranoid!

"Putang ina!" naisigaw ko dahil hindi ko mahanap si Rica, I know I need to calm myself but.. Fuck I can't

"Celeste.." nangibabaw mula sa likuran ko ang tinig ni Rica "nasa plano ang lahat" agad na sabi nya "wala akong ipapaliwanag, isasagot o sasabihin" deretsong sabi nya bago pa'man sya tuluyan makaalis ay pinigilan kona sya

"Bakit? Kasi tama ang iniisip ko?!" singhal ko "kingina Rica! Ano hahayaan mo ng ganon?" hlos maputol ang litid ko kakasigaw, gusto kong mag mura, over acting na kung over acting pero magulang ko yun eh! Tatay ko yung pinag uusapan namin dito, masama ang kutob ko at ayoko ng mga iniisip ko! Gusto kong kumalma pero ayaw makisama ng damdamin ko, gusto kong makinig sa paliwanag nya pero sarado ata ang utak ko "alam kong alam mo kung ano ang gusto kong malaman so.. Please.. Rica" nag papaintindi na pamimilit ko napailing sya

"Celeste!" singhal nya "mag tiwala ka, don't be paranoid. Stop over thinking. Just please trust me" nakangiting sabi nya, iniintindi ang ugali ko

How can I?..

Ayaw ko man ay hinayaan kona syang umalis, kahit puno ng tanong ang utak ko, puno ng pangamba at kaba, puno ng takot. Ngayon lang ako natakot ng ganito sa pwedeng mangyari

JUST VOTE, COMMENT AND FOLLOW!!!