En Çok Abim Severdi Beni

Bir Döner Meselesi

Ali gergin bir yay gibi Ferman'ın karşısında parmaklarını birbirine geçirmiş duruyordu. Ferman da onun ellerine bakıyordu. Ferman artık dayanamadı sessizliğe ve konuşmaya başladı.

"Ali artık açık açık konuşmamız lazım. Her şeyi. İçinde ne varsa hepsini bana söylemelisin ki çözebileyim. Konuşmamız lazım."

"Konuşmak mı istiyorsunuz?" Dedi Ali aniden. Ferman başını salladı.

"Evet Ali."

"Konuşalım o zaman." Dedi Ali kendinden de beklemediği bir kararlılıkla. "Konuşalım. Sizden bana karşı dürüst olmanızı istiyorum. Ben geldiğim ilk gün beni asistanınız olarak istemediniz. Hatta beni cerrah yapmamak için elinizden geleni yaptınız. Beni ameliyatlardan attınız, umursamadınız."

"Ali ben Fatoş'u sende gördüğüm için dayanamadığım için yaptım tüm bunları..."

"Biliyorum. Ben sizi bu konuda suçlamıyorum sizin neden öyle davrandığınızı biliyorum ve hak da veriyorum. Ben ilk geldiğim zamanlarda beni başka bir bölüme vermiştiniz hatırlıyor musunuz? Neden? İletişim yeteneklerimin çok zayıf ve cerrah olmak için yetersiz olduğunu düşündüğünüz için. Hatırlıyor musunuz?" Dedi Ali.

"Evet."

"Daha sonra beni tekrar cerrahiye almıştınız tam olarak Beliz Hanım'ın arkadaşıyla olan olaydan sonra. Onların aşkını gördüm anladım diye. Çünkü iletişim yeteneklerimin gelişebileceğine inandınız. Haklı mıyım?"

Ferman bu konuşmanın nereye gideceğini kestiremiyordu.

"Evet."

"Ben sizin bana en büyük sırrınızı açacağınız kadar iletişim kurabildim sizinle. Kıvılcım Hanım'ın düzenlediği baloda beni zorla konuşma yapmaya zorladığını hatırlıyor musunuz? Kriz geçirmiştim ben ama siz gelip beni kurtardınız, bana ben senin yanındayım dediniz ve ben sizin sayenizde gayet güzel bir konuşma yaptım. Hatta herkes de çok beğendi konuşmamı."

"Ali..."

"Ben bir buçuk ay önce de orada yoğun bakım odasında kriz geçirdim. Tek başıma. Yanımda arkadaşlarım yoktu, Nazlım yoktu, Adil Hocam yoktu siz vardınız. Siz vardınız ve siz, beni o baloda kriz geçirirken sadece varlığıyla hayata döndürüp bütün korkularımı aşmama yardımcı olmuş kişi ben kriz geçirirken benim kardeşim olmadığınızı söyleyip çıkıp gittiniz. Siz bana bunu yaptınız ya bana bunu yaptınız hem de yalnızlığımı bile bile."

Ferman yutkundu. Gözlerini kapatmıştı bir an, sonra açtı.

"Ali..."

"Beni seçmedin neden hastalarla iletişim kuramıyorum diye mi? Doruk da çok asabi biri mesela çok kızdığında hastalara ağzına geleni söylüyor. Demir ya Demir Tanju Hoca aylarca bu kadar duygusuz biri cerrah olamaz demedi mi? Ya Nazlı? Siz kaç kere uyardınız hasta yakınlarıyla fazla duygusal bağ kurup onlara erken vaatler verdiği için. Sen demedin mi bana herkes gibi olmanı istemiyorum sen böyle çok iyisin kendin gibi ol biz senin gibi olalım diye. Ne değişti? Sen neden beni seçmedin..."

Ali'nin siz hitabını bırakıp sen demeye geçtiğini fark etmişti Ferman ama derin bir nefes aldı.

"Ali ben senin yetersiz bir cerrah olduğunu falan düşünmedim."

"Ya sen hâlâ anlamadın mı? Benim sana ihtiyacım vardı!" Diye bağırdı Ali ve Ferman yerinde zıpladı.

"Benim sana ihtiyacım vardı iletişim kurabilmeyi öğrenmek için de cerrah olmayı öğrenmek için de benim senin varlığına ihtiyacım vardı! Görmüyor musun senin varlığını hissettiğim zaman ben dünyayı elde edebilecek gibi hissediyorum! Ben sen bana bunu yapabilirsin dedin diye iletişim kurabildim insanlarla yaptım bunu senin sayende. Sen varsın diye sen yanımdasın diye ben başardım kaç kere senin bir sözün beni yerden aldı kendime getirdi ve ben yaptım! Ben sana beni seç dedim beni kayır bana torpil yap mı dedim sadece yanımda ol dedim ya! Yanımda ol aşmam gereken şeyleri birlikte aşalım istedim çünkü bana kardeşimsin dedin, ben buradayım dedin, ben yanındayım dedin. Bana yıllar önce yitirdiğim abimin yerine birini koyacaksın deseler inanmazdım ama seni koydum ben abim yerine koydum. Benim senin sevgine güvenine bana inancına ihtiyacım vardı sen bana neden arkanı döndün neden..."