En Çok Abim Severdi Beni

Kalabalıklar İçinde Sadece Sen Varsın

Ferman Adil Hoca'nın odasına daldığında herkes başını kaldırıp ona bakmıştı. Herkes çatıdan sonra oraya gitmişti. Adil Hoca başını Selvi'nin omzuna koymuş kıpkırmızı gözlerle koltukta oturuyordu. Beliz ona baktı.

"Ferman..."

"Ahmet nerede?" Dedi Ferman.

Birbirlerine baktılar.

"Ferman bak anlıyoruz seni ama şu an Ahmet'e bir zarar verirsen..."

"Ahmet'e zarar falan vermeyeceğim şimdi bana nerede olduğunu söyleyin sadece Ali'yi bıraktıkları konumu öğrenmek istiyorum." Dedi Ferman.

Beliz onun yanına gelip elini koluna koydu.

"Ferman bak bunu öğrenmek ne işine yarar bizim iradeli olmamız lazım sevgilim..."

"Beliz bak benim aklım başında Ali sadece denize atlamış kimse öldüğünü görmemiş değil mi? Belki de en yakın kıyıya yüzüp kurtuldu. Ben Ali'yi tanıyorum o bir şekilde başarmıştır yüzmüştür o kıyıya kadar." Dedi Ferman.

Çağlar derin bir nefes aldı.

"Öyle olsa bizi arayıp ne olduğunu söylemez miydi Ferman?" Dedi Çağlar.

"O zaman bir hastanededir o kadar yüzmek onu yormuştur muhtemelen baygındır en yakın hastaneye götürmüşlerdir Ali'yi o yüzden benim her nerede Ali denize atlamışsa oraya gidip en yakın hastaneleri aramam lazım." Dedi Ferman.

"Hocam bakın bu ihtimal..." Dedi Doruk.

"Evet ben de sizin gibi düşünüyorum hocam."

Odadaki herkes Nazlı'ya dönmüştü. Gözleri yaşlarla dolu ve kıpkırmızıydı ama şimdi gözlerinde bir umut ışığı vardı.

"Ali'nin yaşadığına inanıyorum dedim size ben hissediyorum onun kalbinin attığını muhtemelen bir hastanede bizim gelmemizi istiyordur kendine gelmeye çalışıyordur benim sevgilim."

"Bakın Nazlı da bana hak verdi. Şimdi ben Ahmet'in yanına gidiyorum o adamlarından Ali'yi nerede bıraktıklarını öğrensin sonra da hemen oraya gidiyorum. İsteyen gelebilir." Dedi Ferman.

"Ben de geliyorum hocam." Dedi Nazlı.

"Ferman..." Dedi Adil Hoca.

"Ali'nin bana ihtiyacı var anladınız mı? Eğer yaşıyorsa ki biliyorum hissediyorum yaşıyor bana ihtiyacı var abisine ihtiyacı var sırf siz benim akıl sağlığımdan şüphe ediyorsunuz diye ben onu yalnız bırakmayacağım ben kardeşimi bir daha yalnız bırakmayacağım." Dedi Ferman.

Beliz ona baktı.

"Ferman canım..." Dedi Beliz.

"Beliz merak etme iyiyim ben ve Ali'nin yaşadığını biliyorum güven bana. Güven bana ben onun yaşadığını biliyorum çünkü artık onu hissedebiliyorum Beliz. Dedim ya sana şimdi hissedebiliyorum onu yaşıyor. Bana da ihtiyacı var." Dedi Ferman.

Beliz bu sözleri üstüne gözleri dolu dolu elini Ferman'ın yanağına koydu.

"Eğer kalbinden bu geçiyorsa gerçekten git kardeşini kurtar Ferman sana izin veriyorum." Dedi Beliz.

Ferman gözlerini kapatıp Beliz'in eline yasladı kendini.

"Bana inandığın için teşekkür ederim birtanem." Dedi Ferman.

"Hocam ben de geliyorum o zaman madem bir manyaklık turnesine katıldık eğer Cefam yaşıyorsa ben de varım." Dedi Doruk.

"Ben de." Dedi Ezo.