En Çok Abim Severdi Beni

Yıldızları Saymak

"Beliz lütfen bir panik yapmaz mısın artık..." Dedi Adil Hoca. 

Beliz odanın içinde bir o yana bir bu yana yürüyordu, çok panik hâlindeydi. Adil Hoca'ya döndü. 

"Hocam nasıl paniklemeyeyim, bayağı hamileyim ben düşünebiliyor musunuz, şimdi bir çocuğun daha sırası mı..." Dedi Beliz. 

"Neden bir çocuğun daha sırası değil Beliz, tamam aniden olmuş olabilir bu hamilelik ama ne güzel işte hem Ferman ne kadar sevinecek..." Dedi Adil Hoca. 

"Bir de Ferman var tabii. Hocam Ferman nasıl tepki verir onu bile bilmiyorum, sonuçta son günlerde öyle şeyler yaşadık ki ya bize bir çocuk fazla bile derse, ya bu çocuğu..." Dedi Beliz. 

"Aaa ama Beliz neler düşündün ya, Ferman nasıl ısrar ediyordu sana bir çocuğunuz olsun diye ben bile hatırlıyorum kızım, yani Ferman çok hem de çok sevinecek bu çocuğa göreceksin..." Dedi Adil Hoca. 

Beliz aniden Adil Hoca'ya döndü. 

"Hocam peki ben gerçekten bu çocuğa hazır mıyım? Leyliş'te bile o kadar düşünmüştüm biliyorsunuz, hem biz ikinci bir çocuğa bakabilecek miyiz onu bile bilmiyorum, hastane meseleleri var bir sürü şey var... Ferman zaten yedi yirmi dört hastanede ameliyatlara giriyor bir de Leyliş daha bir yaşında bile değil ikinci bir çocuğa nasıl... Hem ben hamileliği yapabilecek miyim onu bile bilmiyorum... Ya Ferman'la evlenmemiz lazım, bir sürü şey yapmamız lazım daha hocam nasıl olacak..." Dedi Beliz. 

Adil Hoca ayağa fırlayıp Beliz'i çekti kendine ve sımsıkı sarıldı. Beliz hemen başını onun omzuna yatırmıştı. Adil Hoca ona sarılınca Beliz çocukluğundan beri öyle rahatlardı ki... Babasından çok daha fazla babası olmuş bir adamdı Adil Hoca Beliz için, babası Kıvılcım'la gününü gün ederken Adil Hoca bırakmamıştı Beliz'i, o yüzden ona sarılınca panik ettikleri, endişeleri erir gider gibi oldu Beliz'in içinden. Adil Hoca onun saçlarını okşadı. 

"Beliz, kızım bak anlıyorum ben seni korkmakta haklısın, evet sen anneliği biliyorsun, tanıyorsun Leyliş'ten ama hamilelik daha farklı bir şey. Senden bir parçanın içinde büyüdüğünü, tatlı bir bebeğe dönüştüğünü hissetmek, onunla birlikte heyecanını yaşamak her gün... Evet belki korkutucu ama çok güzel bir duygu Beliz. İnan bana. Hem bak, Ferman seni gerçekten seviyor, sen de onu. Evet Ferman'la gereğinden çok fazla ayrı kaldınız ama birbirinize olan aşkınız yine buldurdu size kalplerinizin yolunu. Ferman buna çok sevinecek, bak nasıl sevinecek, hem de hep senin, çocuklarınızın yanında olacak göreceksin. Siz bir ailesiniz. Şimdi Ferman'la birlikte bir tatlı çocukluk daha fazla bir aile olacaksınız. Düşünsene. Ayrıca evliliktir, başka şeylerdir onları halledersiniz birlikte olduğunuz sürece Ferman'la. Bu kadar güzel bir şey, bir mucize ya, aşk da güven de oldukça ancak mutluluk getirir ailenize sen de biliyorsun Beliz." Dedi Adil Hoca. 

Beliz duygulanmıştı, Adil Hoca'ya baktı. 

"Hocam çok teşekkür ederim, o kadar iyi geldi ki... İyi ki varsınız." Dedi Beliz. 

"Sen de iyi ki varsın güzel kızım benim. Hem benim de torunum olacak torunum, havalara uçmam lazım şu an." 

&&&&&

"Hocam bir dakika oldu." Dedi Ali. 

"Çok güzel şimdi işaret parmağına al ipliği bir dakika da oradan at." Dedi Ferman. 

Ferman'ın duygusal konuşmasından sonra üstünden kilolarca yük kalkmıştı sanki Ferman'ın. İlk kez bunları birine anlatmıştı Ferman ve onca senenin acısını da gözyaşlarıyla dökerek resmen peşindeki bir canavardan kurtulmuş gibi hissetmişti. Hem Ali dünyada en fazla güvendiği insanlardan biriydi. Belki de kardeşi gibi gördüğü insana hayatındaki en ağır anıları anlatmak kalbini rahatlatmıştı. Şimdi de Ali'nin elini kullanması için yapması gereken pratikleri yaptırıyordu Ali'ye. Ali işaret parmağıyla farklı bir dikiş tekniğine çalışıyordu şimdi.