Aithne High: The Hunters

Chapter 33 - My Bae

***

Hindi pa din nila inaalis ang piring sa mga mata ko. Pero kahit naka-piring ako ay ina-alalayan pa din naman nila akong dalawa. Parang nahawakan ko na nga ang mga kamay na 'to eh. Isa kase yun sa seventh sense ko, once na nahawakan ko na ang kamay mo, kapag nahawakan ko ulit yun, hindi na bago sa pakiramdam ko. At ang mga kamay na 'to? I'm sure na nahawakan ko na 'to, hindi ako pwedeng mag-kamali.

Tinanggal na nilang dalawa ang piring sa mata ko at tumakbo palayo sa 'kin. Ginala ko ang paningin ko sa kabuuan ng Aishima pero wala akong makita dahil napaka-dilim. Pakiramdam ko tuloy ay naka-piring pa ko. Pero after a few seconds ay biglang bumukas ang isang strobe light na naging liwanag sa paligid ko pero wala namang tao, wala si Nathan. Aalis na sana ako pero isa isang bumukas ang ilaw dito sa Aishima building kaya natigilan ako.

Biglang may kumakanta na ng You by Basil Valdez. What the hell?

"Nathan?" naiusal ko nang makita ko si Nathan na may dalang guitar habang kumakanta at ini-strum yun.

"You give me hope" panimula niya. "The strength, the will to keep on"

"No one else can make me feel this way"

"Nathan..."

"And only you" patuloy pa din siyang naglalakad. "Can bring out all the best I can do... I believe you turn the tide... And make me feel real good inside" patuloy din siya sa pag-strum habang lumalapit sa 'kin. Para naman akong na-estatwa sa kinatatayuan ko. "You pushed me up... When I'm about to give up... You're on my side when no one seems to listen... And If you go, You know the tears can't help but show, You'll break this heart and tear apart... Then suddenly the madness starts"

His soft voice...

"It's your smile, your face, your lips that I miss... Your sweet little eyes that stare at me and make me stay... I'm with you through all the way... 'Cause it's you who fills the emptiness in me... It changes everything, you see... When I know I've got you in me"

I still love you...

"You pushed me up
When I'm about to give up
You're on my side when no one seems to listen
And if you go, you know the tears can't help but show
You'll break this heart and tear apart
Then suddenly the madness starts..."

Nang matapos na siyang kumanta...

Hinawakan niya ang pisngi ko...

At inabot sa 'kin ang isang bungkos ng jasmine flower... 

"Do you still love me? Is it still me?"

Hindi ako maka-sagot, tanging luha lang ang lumalabas sa mga mata ko.

"Can't you just forgive me even if it is not my fault?" umiyak na din siya. Damn! I hate it when he's crying. "Hindi ko kaya kapag wala ka."

"Natha--"

"Please my yeochin bae, please forgive me even if it is not my fault." hinawakan niya ang kamay ko. "You're here but it looks like that we're not together."

"I will let you explain."

"Hindi ako yun. Kung totoo man yun, hindi ako yun. Maybe someone wants to tear us apart. Kung sino man ang may gawa nun, hindi ko alam at wala akong ideya kung sino yun."

"T-Totoo?"

"Yes, I'm telling the truth." he wiped his tears. "Do you l-like it?"

"Mm?"

"The flower, the set-up."

Ginala ko ang paningin ko sa kabuuan ng venue. Ang ganda.

"Eh? Ikaw ba ang nag-ayos?"