Aithne High: The Hunters

Chapter 30 - Matira Matibay

***

Nasa harap pa din ako hanggang ngayon ng gate ng Aithne High, at nasa harapan ko na din ang van na sasakyan namin papunta sa train station ng Aithne High. Pero hindi pa din ako maka-pasok sa loob dahil hindi pa dumadating ang hinihintay ko, ang kalakasan ko. Nasaan na ba siya? Kanina pa dumating sina Neiko, Aleron, at Lynx para mag-paalam kina Constance. Pero bakit siya?! Hindi niya ba ko gustong makita?

"Collins, pumasok ka na sa loob." sabi ni President Nicolas pero hindi ko siya pinakinggan. Please please dumating ka.

Nag hintay pa ko ng limang minuto pero wala talagang dumating, hindi siya dumating. Napabuntong hininga ako at lumapit sa van. Sasakay na sana ako...

"Yeochin bae!" natigilan ako nang marinig ko ang boses niya kaya agad-agad kong inalis ang paa kong naka-sampa sa van at lalapit na sana ako sa kanya pero naunahan niya ko, tumakbo na siya palapit sa 'kin at niyakap ako...ng mahigpit. Kaya hindi ko na napigilan ang sarili kong luha, kusa na yun tumulo. "Yeochin I'm sorry."

"Why are you sorry?" pinilit kong wag humikbi.

"Kase ngayon lang ako. Pinag-isipan ko talaga kung pupuntahan ba kita ngayon k-kase baka p-pigilan lang kita." humihikbing aniya.

"Namchin bae." naiusal ko. Pilit ko na siyang inaalis sa pagkaka-yakap niya sa 'kin pero mas lalo niya lang yun hinihigpitan. "Namchin..."

"Nathan kailangan nang umalis ni Alina." pilit din na inaalis ni President Nicolas si Nathan sa pagkaka-yakap sa 'kin pero nag-matigas pa din siya, ayaw niyang kumawala.

"J-just... just give us 5 minutes more." humihikbi pa din na ani Nathan.

"Son, she needs--"

"Don't call me that!" sigaw ni Nathan kaya natigilan si President Nicolas.

"Namchin kailangan ko nang u-umalis. Three days lang naman yun, magkikita tayo agad."

"Matagal yun para sa 'kin. Matagal ang three days!"

Hinawakan ko ang kamay niya na naka-yakap sa 'kin at inalis yun ng dahan-dahan, yumuko naman siya kaagad para hindi makita na umiiyak siya. "Namchin...kaya mo naman mag hintay di ba? Hihintayin mo ko? Hindi mo ko ipag-papalit sa iba?" tanong ko sa kanya na agad niyang ikina-tango.

"Pa-pangako."

"Salamat." ngumiti ako kahit tumutulo pa din ang mga luha ko. Eh kase naman! Ang hirap iwan ng lalaking 'to. Hahakbang na sana ako palapit sa van kaso kamay ko naman ang hinawakan niya ng mahigpit.

"If you take three steps away from me... You're free." agad ko siyang nilingon nang sabihin niya yun.

"Namchin..."

"If you take three steps away from m-me, you're free."

"Wag naman ganit--"

"If you take three steps away from me, Alina, you're free."

"Ganito ba ang gusto mo, ha?! Bakit?! Tell me! Bakit?! Para malaya ka na din mang-babae? Ha?!"

He laughed sarcastically. "You don't know how much I love you. You have no idea how much I sacrificed just to save you, just to be with you. T-tapos ganyan pa ang tingin mo sa 'kin? A nothing-but-a-womanizer?!"

"No. It's not like that--"

"You have to choose. Responsibility or your heart?"

"I already choose, Nathan--"

"And you choose the responsibility?"

"No! I chose both. Both." pag-didiin ko pa.

Umiling siya nang umiling. "Why? Why both?"