Odnajdźmy się 🔞

Rozdział 15 Poważna decyzja

Piątek

Dlaczego w święta trzeba się obżerać? Dlaczego moja mama wpycha mi na siłę wszystkie wigilijne potrawy, które są na stole? Przecież nie wyglądam już jak kościotrup, poprawiłam się, Ona również to zauważyła. Musiałam to zrobić dla roli w serialu. Dobrze mi z tymi krągłościami, nie wydaje mi się, że wyglądam źle, przecież Nick nie zwróciłby na mnie uwagi, gdybym wyglądała grubo, a jednak chce się ze mną spotykać. Oczywiście, że chce, swędzą go jaja- podpowiada mi mój mózg... jak miło go słyszeć!

Na świętach byli wszyscy moi bliscy, Arturek, dwóch tatusiów i mamusie, brat, koledzy z zespołu i moje przyjaciółki i oczywiście Anka. Moja biologiczna mama zaprosiła wszystkich na święta, chcąc poznać moje najbliższe otoczenie. Wzruszeń nie było końca, jak i śmiechów. Było radośnie i zapomniałam na trochę o Nicku i naszej przedziwnej znajomości. Myślałam jednak o nim leżąc w łóżku, lecz nie zrobiłam kroku, by do niego napisać, jedynie krótkie Wesołych Świąt. Odpisał mi to samo i nic więcej. Może ma już inną na kolanach, może pieprzy ją do nieprzytomności, a ta jęczy z zachwytu. Wkłada go powoli, sapie do ucha, przygryza różne części ciała.

Wzdycham zirytowana moimi myślami. Czy jestem zazdrosna? Nie wiem, przecież rozmawialiśmy o tym, że wolno nam się spotykać z innymi, a nawet była mowa, że jeśli się zakochamy możemy tę znajomość zakończyć, i nie będziemy mieli do siebie żalu. Ja miałabym żal. Głębiej się zastanawiając byłoby mi żal straty takiego kochanka. Naprawdę jest mi z nim dobrze. Robimy takie rzeczy...

Napięcie między nogami dało o sobie znać. Odkąd obronił mnie przed zbirami nie widzieliśmy się, a co tu mówić o zbliżeniu. Brakuje mi tego. Wzdycham głośniej i próbuję myśleć o czymś innym.

Leżę w łóżku, a w swoim łóżeczku obok śpi mój bobas. Za chwilę będzie miał dwa latka, a chciałabym, żeby nadal nim pozostał. Tak rzadko go teraz widuję, po dłuższej rozłące zauważam, że robi postępy: Podrósł, ma nowe ząbki, możemy się swobodnie komunikować. Poznaje mnie, gdy występuję w telewizji. Cieszy się i pokazuje, że to jego mama. Biega, rozrabia. Minęły dwa lata, a ja nie byłam przy nim w ważnych momentach jego życia. Zajmowałam się karierą... Po cholerę mi Ona? Po co wciąż dążę do doskonałości? Osiągnęłam wszystko to, co chciałam. Mam wspaniałego synka. Ta pieprzona ambicja, źle kiedyś na niej wyjdę. Artur wypomni mi kiedyś, że interesowała mnie tylko praca i romanse.

Dużo w życiu zrobiłam błędów, których będę wstydzić się do końca życia, zmarnowałam połowę na używki, toksycznych facetów, pracę nad sobą, oraz nad swymi niedoskonałościami, a to wszystko leżało w mojej głowie. Niedoskonałości? Jakie niedoskonałości? Podobam się facetom, kobiety są o mnie zazdrosne. Jestem naturalna, nie muszę poprawiać swojego wyglądu. Tak jak powiedział niedawno Nick, gdybym kiwnęła palcem miałabym każdego, gdybym tylko chciała. Może by skończyć wreszcie te odwieczną wojnę z samą sobą i własnym ciałem. Powinnam się w końcu zaakceptować. Muszę więcej w siebie wierzyć.

W pierwszej kolejności muszę skończyć pakować się wciąż w kłopoty. Moim nowym kłopotem jest Nick. Przystojny aktor. Znów aktor! Czuję w kościach, że ta znajomość nie wyjdzie mi na dobre. Gdyby prasa dowiedziała się o moim romansie... gorzej, gdyby z Nicka był taki sam sukinsyn co Billy czy Marck, Nick mógłby nagrywać nasze schadzki, a następnie mnie szantażować. Musiałabym słono za to zapłacić... za co? Za chwilę przyjemności? Muszę przyznać, że to niezwykłe chwile, zaspakajają największe potrzeby, wyzwalają mnie, jestem śmielsza, lecz nie spokojniejsza. Nie mogę zrobić takiego wstydu rodzinie, nie mogę tego zrobić Arturkowi, nie mogę ryzykować. Być może Nickolas O'Brien to nie psychopata, który zwodzi swoje owieczki i wykorzystuje je do swych celów, ale i tak nie mogę ryzykować, muszę skończyć się z nim spotykać. Mam już swoje lata i taką przeszłość, że nie powstydziłaby się niejedna pięćdziesięciolatka, chyba starczy tego wszystkiego. Koniec wygłupów! Spotkam się z nim, gdy wrócę na Florydę i zakończę to, co nie powinno się było wydarzyć, dla mojego dobra.