Berceste |Texting• °TAMAMLANDI°

°52|

Yazdığım mektubu hâlâ vermemiştim ve üzerinden beş gün geçmişti. Ama iki üç gün sonra verirdim büyük ihtimalle. Şuan Damla ile bizim evdeydik. Akşam bize gelecekleri için bir şeyler hazırlıyordum. Annemi zor ikna etmiştim yardım etmemesi için. Şuan babam ve annem Eda ile dışarıda geziyordu. Bu halleri mutlu ediyordu beni. İyi ki o gün o muskaları bulmuştum. Şuan her şey düzelmeye başlamıştı.

"Ee, düğün ne zaman? Konuştunuz mu abim ile hiç?" Kafamı iki yana sallamıştım. Hasan, benim yazmamı bekliyordu biliyorum. Mektubu belki bugün bile verebilirdim bize geldiklerinde. Her şey o an ki halime bağlıydı. Bu kadar bekletecek kadar iyi şeyler yazmamıştım biliyorum ama geç olmadan da vermem lazımdı.

"Konuşmadık işte en son senin yanında iken konuştuk. Ama bir iki güne kalmaz konuşuruz büyük ihtimalle. Zaten okul da bitti neredeyse. Çok az kaldı. Hayırlısı neyse daha o olsun." Damla bu duruma en çok sevinenlerdendi. Bir de Eda da vardı tabi. İki cadı birleşmiş beni çıldırtıyorlardı.

"Ay yengem olacaksın. Şaka gibi yeminle. Ama bir şey diyeyim mi abim o günden sonra nasıl mutlu nasıl mutlu anlatamam. Hatta o kadar mutluydu ki eve gidince annem ağzına tıktı bıldırcın yumurtasını sesi bile çıkmadı. Tabi artık sen verirsin." Gülerek söylediği şeye karşın kafamı eğdim. Bu kız beni utandırmaya çok meraklıydı sanırım. "Darısı benle Mert'in başına." Onların aralarını yapmalarına yardım etmem lazımdı yoksa bu ikisinden bir şey olacağı yoktu.

"Sen bana bırak bir iki şey düşündüm. Şu grup mu ne zımbırtı ise beni de al sonra tekrardan çıkarım. Ama yarın al şimdi uğraşamam onlarla." İtiraz edeceği sırada elimdeki bıçak ile bakıp kaşlarımı hareket ettirdim bıçağı işaret ederek. Anında susmuştu. "Çok mu mutlu oldu cidden?" Sorduğum soru ile gülmeye başlamıştı.

"Az önce beni öldürecek kız şuan kediye döndü." Gülmesi genişlerken bende tebessüm etmiştim. "Vallaha evet. Yani ben anlamıyorum bu kadar yıl nasıl dayandı? Sana da sormak lazım? Abim yazmasa kızımız sevdiğini bile fark edemiyor." Yani biraz öyle olmuş olabilirdi ama böyle olmamın da farklı sebepleri vardı.

"Neyse boş ver onu bunu. Sizinkiler gelmeden şunları hızlıca hazırlayalım. Yardım edeceğim diye geldin zarara sokuyorsun yeminle."

"Sizinkiler demeye ne gerek var yakında seninkiler de olacak. Ay şimdiden elbise bakmaya başlamam lazım. Seni sevmesem bende beyaz bir elbise alırdım ama maalesef seviyorum. Yat kalk bana dua et." Kaşlarım şaşkınlıkla havalanmıştı. Bu kız ne ara böyle bir şeye dönüşmüştü? Elinden çekeceğim hatta çekeceğimiz vardı. "Sarma yapıyorsun bakıyorum da. Abimin çok sevdiğini bildiğin için değil mi? Aslında ben de sizle mi kalsam ne yapsam? Hem eviniz şurası daha hiç çıkmam sizden." Kafamı iki yana salladım. Sarma yapmayı seviyordum ve biraz da Hasan'ın seviyor olmasının da payı çok azda olsa vardı.

Ve fark ettiniz mi artık abi demiyordum. Bu cidden büyük bir gelişmeydi. 

"Sen ne kadar çok konuştun böyle Damla? Ne yapacağımı da unutturdun bana. Çok konuşma da git masayı hazırla. Ve korktuğum başıma gelecek desene. Sayende rahat bir hayatım olmayacak artık." Havaya öpücük atıp masayı hazırlamaya başlamıştı. Damla benden daha mutlu olmuş gibiydi.

Bizim evde biraz kaldıktan sonra Damlaların evine gitmiştik. Eşyaları gelmişti ve şuan düzenlemelerine yardım ediyorduk. Hasan'a yazdığım mektup cebimdeydi ve vermeye kararlı gibiydim. İnşallah ani bir karar değişikliği yaşamadan bugün ona verirdim. İki hafta falan demiştim ama annem ve babamla konuştuktan sonra daha fazla uzatmamaya karar verdim.

Damla beni kolumdan tutup direk odasına götürmüştü. Ne olduğunu sormama fırsat bile vermeden hem de. Ardından kendisi de odadan çıkmıştı. Bende peşinden gideceğim sırada abisini kolundan tutup odasına getirmişti. Gözlerim şaşkınlıktan kocaman açıldı anında. Birkaç adım geri gittim aramızda mesafe olmasına dikkat ederekten. Bu kız manyaktı ama şimdi böyle yapması doğru muydu? Ama gelde buna anlat.

"Bana kızmadan önce siz konuşun. Vallaha ben olmasam sanırım güvercin ile haberleşeceksiniz. Ve buradaki güvercin de benim."

"Abicim müsait olunca sana söylerdi sana değil mi? Bu kız benden bile daha heyecanlı." Son kısmı kısık sesle söylemesine rağmen duymuştum. Yüzümde bir tebessüme sebep olmuştu.

"Yarım saattir elinde sana vermek için bir şey tutuyor. Ha yani diyorsun ki ölene kadar bekleyeyim. Vallaha bana hava hoş. Sen bilirsin." Yüzümü anında yere eğmiştim. Niye utanıyordum ki? Cevabını ben bile bilmiyordum. "Şimdi arkamı dönüyorum ve kapıyı azıcık aralık bırakıyorum. Senin de vermek istediğin şey vardı. İşte ikiniz de verin. Vallaha yoksa bu gidişle iki yıl sonra falan evlenirsiniz. Yeğenim olursa adını ben koyacağım. Sonuçta aranızı yapmakta en çok yardımcı olan benim." Ayağımla bacağına tekme attığımda gülmüştü sadece. Daha sonra dediğini yapıp odadan çıkmıştı. Ve Hasan da mı bana bir şey verecekti?

"Benim kardeşim niye böyle ki? Bir işe burnunu sokmadan duramıyor. Sen onun kusuruna bakma." Dudaklarımı birbirine bastırıp gülmemi engellemeye çalıştım.

"Abi seni duyuyorum. Sağır değilim Allah'a şükür. Siz de çabuk konuşun. İşim gücüm var benim de." Bakışlarımı yerde sabitlemiştim. Cebime koyduğum mektubu çıkarıp ona uzattığımda benim de bakış açıma bir mektup girmişti. Bu istemsizce yüzümde bir tebessüme sebep olmuştu. Mektubu ellerimin arasına aldığımda kalbimin yerinden çıkacakmış gibi attığını hissetmeye başlamıştım.

"Ne zaman hazır hissedersen kendini o zaman konuşuruz acele etmeye gerek yok. Ve Damla ne diyorsa takma. Herkesten daha heyecanlı." Ama Hasan ondan daha heyecanlıydı sesinden anlamıştım.

"Mektubu gece oku. Büyük ihtimalle bugün bizde kalırsınız. Sadece yüzüne karşı zor söylerim. Okurken de gözüne gözükmesem daha iyi olur. Gene çok konuştum. Daha da çok rezil etmeden kendimi, gideyim." Bir şey demesine izin vermeden hızlıca odadan çıkmıştım.

Bana ne oluyordu?

En son evlenmeyeceğim diye ortada geziyordum şimdi ise değişen neydi? Değişen şey sanırım artık duygularımın farkına varmamdı. Geç olsa bile.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Hellüüü. Ayayay diğer bölüm Hasan'ın yazdığı mektup :") Sanırım en sevdiğim bölümlerden de olabilir. İnşallah siz de seversiniz💗💗💗

Ve adım adım sona yaklaşmaktayız:") Allah nasip ederse 70. bölümde bitiyor :")) Oy ve yorumlara göre de günde iki bölüm atabilirim elimde bölüm çok:"))

Neyse çok uzattım iyi günler hepinize 💗💗 Allah'a emanet olun sizleri seviyorum 💖💖💖