Emotions within °minsung°

Part 15

"نویسنده"

مینهو و چانگبین داخل اومدن ، جیسونگ به محض دیدن مینهو ، سمت اتاق رفت ، مینهو با عجله دنبالش رفت و صداش میزد

مینهو : جیسونگ ، جیسونگ

جیسونگ بی توجه به مینهو توی اتاق رفت و در رو محکم بست و قفل کرد.
مینهو در اتاق ایستاده بود و آروم در میزد ، جیسونگ رو صدا میزد ولی جوابی نمی گرفت

مینهو : جیسونگ ، عزیزم بیا صحبت کنیم ، هوم؟؟

جیسونگ حتی یه کلمه هم نمی گفت.
فلیکس سمت چانگبین رفت و گفت

فلیکس : ددی جریان چیه؟
چانگبین : جیسونگ چیزی راجب اون شعر به مینهو نگفته بوده ، مینهو هم جیسونگ رو بد قضاوت کرده و انگار بهم زده بودن
فلیکس : اینارو میدونم ، جیسونگ همه چی رو بهم گفته
چانگبین : پس چی رو میخوای بدونی؟؟
فلیکس : اینکه مینهو هیونگ برای چی اومده اینجا؟
چانگبین : من همه چی رو بهش گفتم ، انگار بهم زدنشون تقصیر مینهو بوده
فلیکس : آهااان

مینهو همچنان جیسونگ رو صدا میزد ولی جیسونگ هیچ توجهی بهش نمی کرد
دوباره صداش زد

مینهو : جیسونگ ، جیسونگ در رو باز کن ، بذار ببینمت ، باید باهم حرف بزنیم

بالاخره جیسونگ حرف زد

جیسونگ : من هیچ حرفی با تو ندارم ، از اینجا برو
مینهو : عزیزم ، در رو باز کن لطفا

چانگبین نیشخندی زد و به فلیکس نگاه کرد ، فلیکس با تعجب نگاش کرد

فلیکس : چیه ؟؟ چرا میخندی؟؟
چانگبین : صحنه باحالیه نه؟؟
فلیکس : از چه لحاظ؟؟
چانگبین : مینهو داره خواهش و التماس میکنه ، این اولین باره که میشنوم میگه لطفا

فلیکس هم متقابلا خندید

فلیکس : آررره ، مینهو هیونگ داره کم کم تغییر میکنه

مینهو همچنان به جیسونگ اصرار میکرد

مینهو : خواهش میکنم جیسونگ باید باهات حرف بزنم
جیسونگ : تو چه حرفی میتونی با یه پسر خنگ و هرزه داشته باشی؟

مینهو با شنیدن این حرف توی جاش خشک شد انتظار این حرف رو از جیسونگ نداشت .
کنترلی روی اشک هاش نداشت و با بغضی که توی صداش بود گفت

مینهو : منو ببخش عزیزم

جیسونگ با دستاش پایین تیشرتش رو محکم گرفته بود و بی وقفه اشک می ریخت.
باورش نمیشد مینهو پشیمونه ، دوست داشت مینهو رو ببخشه ولی غرورش اجازه نمی داد ، اگر به همین سادگی مینهو رو می بخشید ، مطمئنا مینهو دوباره کاراش رو تکرار می کرد و با یه عذرخواهی همه چی رو تموم میکرد.
اون میخواست مینهو رو تنبیه کنه تا دیگه اینکارا رو انجام نده و بد دهنی نکنه
همه شجاعتش رو جمع کرد و گفت