Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1 HAFTA SONRA;
O gece den sonra pek bir şey olmamıştı. Bir süre Kartal abimden ustalıkla kaçmış, dün gece ansızın beni lavaboda sıkıştırmasıyla elinden kaçamamıştım. Bu durumu daha fazla gizli tutmayıp Seymen öğrenmeden ona anlatmamızla ilgili nutuk çekmiş, ardından beni serbest bırakmıştı. Aslında haklıydı, Seymen bunu bizden değil de başka türlü öğrenirse Hayal ve Cenk'i birbirinden uzak tutmak için elinden geleni de yapabilirdi.
Çünkü Seymen, kandırılmayı kabullenemiyordu.
Benim yaptığımın da bundan aşağı kalır yanı olmasa da umursamadım. Sonuçta beni bu yola iten kendisiydi.
Cenk o gecenin sabahında beni aramış, Hayal'le onu buluşturmam için yarım saat dil dökmüştü. Sonuç olarak öğleden sonra onları bir kafede yalnız bırakıp konuşmalarını sağlamıştım.
Hayal ona hala kırgın olsa da Cenk affedilmek için elinden geleni yapıyordu.
"Saye, kızım hadi geç kalacağız." Örgümden fırlayan saçlarımı kulağımın ardına sıkıştırıp çantamı da alarak odamdan çıktım. Bugün Umut'un velayeti için ilk duruşma olacaktı ve hepimiz oldukça gergindik.
O günden sonra Seymen'le bir kaç kez konuşmak istesem de buralarda değildi. Annesinin söylediğine göre bir süre kafasını dinlemek için kendi evine gitmiş.
1 haftadan sonra onu görecek olmak kalbimi hızlandırsa da gerginliğim daha ağır basıyordu. Umut'un velayetini alamayacak olmak beni bile fazlasıyla geriyordu. Merdivenleri hızlıca indiğimde abilerim de annemle birlikte dış kapıya ilerliyordu. "Esma teyzen aradı, onlar avukatla konuşmak için erken gitmişler. Birde Umut'u bir doktora bırakacaklarmış sanırım."
"Pedagog' a bırakacaklar anne." Başını geçiştirircesine sallarken Demir abim elindeki telefona gömülmüş bizimle olan iletişimini tamamen kesmişti. Hep birlikte Kartal abimin arabasına bindiğimizde yol boyunca başımı cama yaslayıp Umut'un annesinden ayrılmaması için dua etmiştim.
🌻
"Güzel kızım asma artık suratını." Annem, Dicle ablanın omzuna koyduğu elini kaydırıp elinin üstüne koyduğunda Dicle abla boştaki eliyle gözyaşlarını sildi. Mahkeme az önce bitmişti. Ne kadar ilk duruşmadan velayeti alacak gibi dursak ta Yavuz abinin söyledikleri yüzünden dava ikinci bir tarihe ertelenmişti.
Dicle ablanın sorumsuz bir anne olduğunu, ailesiyle yaşadığından oğlunun sağlıklı bir ortamda büyümediğine dair bir sürü şey söylemişti. Hakim söylenenleri düşünürken Seymen'in ani bir öfkeyle küfürler ederek Yavuz'a atılması ise bütün bu iddiaların üstüne tuz biber olmuştu. Abilerim, Hayal ve ben onu güçlükle zapt ederken Hakimin isteğiyle dışarı çıkartılmış peşinden abilerim de çıkmıştı.
