Mahigpit ang hawak ko sa kamay niya habang binabagtas namin ang daan palabas ng Incheon airport at nakasunod ng tingin sa naglalakad sa harapan namin.
Nobody knows about our sudden arrival but still I can't help it but to still worry. Although nag iingat naman kami. We are both wearing a face mask, naka white baseball cap ako siya naman ay naka black beanie. Our bodyguards are wearing civilians so it will not be obvious and won't attract attention.
"I told them to get out of here as soon as we arrived. Why they are taking so long? Hays". Napapabuntong hiningang sabi ko. Naramdaman ko naman ang pagpisil ni Yoongi sa kamay ko.
"You don't have to worry. When someone recognize us, I'd lure their attention if I have to. Our twins will be out of here safe and sound as well as you do". Inalis ko ang tingin kila tita na akay akay ang kambal sa harapan namin saka ko nilingon si Yoongi at tumango ako dito.
Hinila niya yung kamay ko palapit at iniyakap sa bewang niya saka ako inakbayan, his simple way of calming my nerves.
Pasimpleng pumalibot samin yung mga bodyguards nung may grupo ng reporters ang nagtatakbo,
Napalunok ako at hindi inalis yung tingin sa kambal--
"Yoo Daniel is here" iginilid ako ni Yoongi nung dumaan sa gilid namin yung mga reporters at pumalibot sa lalaking hindi ko napansin na nakasalubong pala namin,
"Daniel?", mahinang usal ko saka ako lumingon pero hindi ko na siya makita dahil sa dami ng reporters na nakapaligid sakanya.
"So now, you have nothing to worry about". Iiling iling na sabi ni Yoongi at pinisil pa yung balikat ko.
Focus na ang atensyon nila kay Daniel, pero bakit?
"Is there something happened again?", tanong ko kay Yoongi, bakit biglang nagpakita sa airport si Daniel?
"Nan molla", kibit balikat na sabi nito at nagmadali ng lumabas.
"Gela, here!". Napatingin ako kay Xhia na nag aabang sa tabi ng isang service van. Siya at si Jin ang nagpresintang susundo samin, sila lang din ang nakakaalam na ngayon ang balik namin, hindi namin nasabihan ang members.
Luminga muna si Yoongi bago lumapit sakanila, nauna na ring sumakay sila tita sa loob ng sasakyan.
Bumeso ako kay Xhia at ganon din si Yoongi saka kami nagmadaling sumakay para makalayo na dito.
"Komawo hyung", usal ni Yoongi pagkasakay sa passenger seat. Magkakatabi namin kami nila Xhia sa likod.
"Hmm no problem. Hi Gela, hi kids". Nakangiting bati niya samin, di naman na kasi siya bumaba pa, mahirap na.
"Hello uncle Jin", maligalig na tugon ni Deigh samantalang walang kibo at reaksyon yung isa.
"We saw Daniel inside". Usal ko. Nagtataka namang bumaling sakin si Xhia.
"Oh so that's why the reporters making fuss. Matagal ng tapos ang promotion ng collaboration niyo diba? Mabuti di yun nadadamay sa kung ano mang pinagdadaanan--". I cut her off,
"Now that you've mentioned about it, I felt bad for not participating on our song's promotion". Kami ni Xhia ang magkausap kaya nagulat ako nung pasimpleng lumingon si Jin at Yoongi. Pero hindi naman sila kumibo.
"Ano kayang nangyayari kay Daniel no? Maingay ang pangalan niya ngayon, not because of his achievements but because of the way he was acting. His sudden changed", eh?
"Hon", biglang usal ni Jin. Hindi ko alam kung sinasaway niya ba si Xhia or what. Si Yoongi naman ay derecho na ang tingin sa harapan.
"What do you mean, Xhia?", tanong ko.
BINABASA MO ANG
SEESAW - My Perslabstori Book 2 (ONGOING)
FanfictionIt was a good start The ups and downs, themselves Before I knew it, we grew tired With meaningless emotional drains Repeated seesaw game Now, I'm so sick of this Repeated seesaw game We're getting sick and tired of each other -BTS Suga (Trivia:Seesa...