SEESAW - My Perslabstori Book 2 (ONGOING)

SEESAW II - 56

"Look, I don't know who was came up with that kind of choreography", Napatingin ako sa rear mirror ng kotse para makita yung kotse sa likuran ko which is kay Yoongi,

Dahil dinala ko yung isang kotse ay magkahiwalay kami, wala naman kase akong isinamang driver. Matatagalan pag cocontact pa kami.

"You think I was upset because of that choreo? Like what I've told earlier, I don't mind it", nagtatalo kami through phone call, hindi siya makapaghintay na makauwi kami at talagang tumawag pa siya.

"But seems like you're against of it, if you could just see your face awhile ago. Tss!". Bakit ba kailangan pa naming pagtalunan yon?

"Yoongi, I said it's fine. If you could just also see your actions earlier, that's what makes me upset. Ilang na ilang ka na di ko maintindihan why do you have to be!", inis na sabi ko.

Yung choreo, I was just surprise to see that so I reacted that way. Pero wala lang sakin yun, ang ayoko lang ay yung inasta niya, ayaw niya bang nandun ako? Ano ang ayaw niyang mapanuod ko?

"I'm sorry", biglang usal nito sa kabilang linya, mahinahon at alam mong sincere kaya lumambot bigla ang puso ko,

"It's just because I was afraid, jeongmal mianhaeyo". Huh? Anong afraid?

"You're afraid of what??", kunot noong tanong ko saka muling sumulyap sa rear mirror, napataas pa yung kilay ko nung makita kong umover take siya bigla,

"Yoongi?", pumantay siya sakin at ibinaba yung bintana sa driver's seat, sumenyas siyang ibaba ko din yung bintana ng kotse ko so I did.

"What?", taas kilay na tanong ko. Pareho paring nakalapit ang phone sa tainga namin. Magmumukha kaming tanga sa kung sino man ang makakakita samin.

Ano ba kasing ginagawa ng lalaking to?

"Let's eat first". Eat?? Palibhasa pati pagkain kanina ilang na ilang siya--

"Your pasta was good, but I won't be able to enjoy it since you're not looking fine". Bumuntong hininga ko sa sinabi niya, yung nagtatalo kayo tapos di itutuloy yung sasabihin at biglang mag aayang kumain,

"Tsk, where can we eat?", tanong ko na pasimple pa siyang tinapunan ng tingin,

"Follow me", pagkasabi niya nun ay pinutol niya na yung tawag, kumindat pa siya sakin bago itinaas yung bintana ng kotse at naunang magmaneho para masundan ko siya.

Saan kami kakain?
Alam naman niyang hindi kami nakakagalaw ng maayos in public places dahil di nawawalan ng mata sa paligid.

Sinundan ko lang siya, hanggang sa magsignal light siya patabi sa kaliwa. Nakaconvoy lang ako sakanya kaya alalay din ang pagpapatakbo niya sa kotse niya. Huminto kami sa harap ng isang authentic restaurant.

Nauna siyang bumaba, nakasuot ng baseball cap at face mask. Bago pa siya makalapit sa pintuan ng driver seat ay nagmadali na kong lumabas, I forgot to bring my mask kaya nagsuot nalang ako ng shades.

"Let's go inside". Iniawang niya sakin yung braso niya kaya inihawak ko dun yung kamay ko.

"Annyeonghaseyo!", yumuko samin yung dalawang crew sa may entrance. Inilibot ko yung tingin ko at nakahinga ako ng maluwag nung makitang di karamihan ang nagda dine in dito.

Yumuko din kami ni Yoongi saka dumirecho sa may gilid na table kung saan hindi gaanong tanaw.

Inabutan kami ng menu nung isang crew, wala sa sarili kong inalis yung shades ko at pinaningkitan ng mata si Yoongi na ikinapagtaka nito saka ko nilapit yung mukha ko sakanya,

"Don't you dare order a pasta or else I would really be upset!", nakataas ang gilid ng labing sabi ko. Pero mahina lang at enough lang para marinig niya--