SEESAW - My Perslabstori Book 2 (ONGOING)

SEESAW II - 18

"I'm sorry", lahat ng nadadaanan ko sa ward ay nilalapitan ko.

Masyado akong nalulungkot sa nangyari, lalo na't kitang kita ko kung gaano sila naapektuhan ng insidente.

"Keep an eye on her. I'll do something". Usal bigla ni Cliff nung makita ang kalagayan ng mga pasyente.

Sa dami rin ng pasyente ay hindi naaasikaso lahat. Nadudurog ang puso ko lalo't alam kong wala sila sa gantong kalagayan kung hindi dahil sakin.

"I-It's not your fault Miss Angelique". Nagawa niyang kumilos at hawakan ang kamay ko kahit hirap na hirap siya sa natamo nyang sugat.

I gently hug her to comfort and to make her feel that everything will be alright kahit masyado na kong wasak sa mga nangyari. I don't want them to feel down lalo't ngayong kailangan nilang magpalakas.

"Sooooooon!", naagaw ang atensyon ko nung matandang babaeng pumalahaw ng iyak.

"W-Why?", gulantang na tanong ko. Agad akong kumalas ng yakap at nilapitan yung matandang babae, I think she's the mother of one of the patients here.

Tumingin ako sa glass window na tinitingnan niya habang binabalutan ng puting kumot yung pasyenteng nasa loob.

Napakapit ako sa gilid nung manlambot bigla ang tuhod ko.

"I-I'm sorry for your loss". Sobrang sakit na ng puso ko.

Akala ko ay magagalit siya sakin kaya nagulat ako nung niyakap niya ako ng mahigpit.

"He's my son. He committed suicide, what kind of mother I am for not knowing that he's suffering from depression!". Mas naging maingay ang pag iyak niya.

S-Suicide?
I-I thought he's one of the affected sa bullet incident.

Pero kahit ganon ay hindi ko pa rin makuhang pagaanin ang loob ko, nalulungkot ako para sakanya.

"My condolences Mrs." Naiiyak pa ring usal ko pero pinipigilan ko ang pagtulo ng luha ko

Sunod kong nilapitan yung iba--

"This is your fault!! I don't know why she have to idolize you!", nagharangan yung bodyguard nung susugurin ako nung isang babae don.

"I'm so sorry Mrs--",

"M-Mommy, it's not Angelique's fault. Don't blame her and don't get mad at her". Pigil sakanya nung lalaking kapatid nung nakahiga sa stretcher na puro sugat sa braso--

"Angelique is here?", biglang tumayo yung pasyente at nagniningning ang mata habang nakatingin sakin.

"Hey Rose!", usal nung nanay niya--

"Iloveyou so much!", nagpipigil akong maluha sa sinabi niya.

"Mom", usal nung lalaki at iginilid yung nanay niya para makalapit ako sa kapatid niya.

"How are you feeling?", tanong ko at hinawakan yung matabang pisngi niyang namumula mula pa.

"I'm feeling better now that you're being close to me". Maingat ko siyang niyakap at mahigpit na pagyakap naman ang ibinalik niya.

"You are her inspiration". Napatingin ako dun sa lalaki nung magsalita ito. Malamlam akong ngumiti sakanya saka ko ulit tinuon yung atensyon kay Rose.

"Please recover soon! Iloveyou". Naiyak siya habang nakatingin sakin.

"You are so nice.", ngumiti ako sakanya at pinisil yung pisngi niya.

Bago ako umalis ay nagsalita ulit siya--

"I hope Yoongi will always stay beside you to protect you. I wish he will not let anybody hurt you." Ngumiti ako sakanya at tumango.

He always will.