TİLKİ (Tamamlandı)

Bölüm 32

Fatma Gül 🌹

"Kul kaderi ile yaşarmış sen yaşattılarınla yaşa"

...

Başıma giren şiddetli ağrı kabusla dolu olan uykumdan çekip aldı beni. Yanan göz kapaklarımı zorlanarak da olsa açtım.

Karşımda ki beyaz duvar tanıdık gelmiyordu en son serhatın evine gelmiştim başım dönmüştü ve sonrası yoktu.

Gözlerimi ağır ağır etrafta gezdirdim. Bir hastane odasındaydım. Kolumda bir serum vardı ve oda bomboştu.

Hareket etmeye çalıştığımda tüm kemiklerimin aynı anda sızladığını hissettim.

Acıyı yoksayıp doğruldum. Ben dün gece kemiklerimin aynı anda kırılmasını en dibine kadar hissetmiştim bu acı canımı onun kadar yakamazdı.

Serhat neredeydi?

Buraya getirmeye hiç ama hiç gerek yoktu. Kesin yine telaş yapmış direk beni buraya getirmişti.

Sadece küçük bir bayılma idi eskiden fazlaca olurdu çok fazla hastaneye gitmeyi istemezdim.

Sevmezdim hastaneyi..kokusunu.. insanların ağlayan seslerini.. yüzlerindeki üzüntüyü.. acıyı..

Benimkiler bana fazlaydı birde onlarınkini kaldıramazdım. Çünkü birini ağlarken görünce bende ağlardım biri üzülürse bende üzülürüm.

Kapı açıldığında görüş alanıma serhat girdi. Yüzünde endişe dolu bir ifade vardı.

"Neden yerinden doğruldun uzanman lazım"

"Merak etme iyiyim"

Serhat beni dinlemeyip arkamdaki yastığı düzeltti ve omuzlarımı hafifçe iterek uzanmamı sağladı.

"Kaç yıllık arkadaşına yalan söylemeye utanmıyor musun? İyi olmadığının farkındayım ve sırılsıklam olmuştun Nasıl zatürre olmadın şaşırıyorum"

Gözlerim kıyafetlerime kaydı hastane kıyafetleri giydirmişlerdi bana sanki bunları duymak üşümemi hissettirmişti. Tenim diken diken olurken üstümde olan örtüyü kendime daha çok sardım.

Serhat uzakta duran sandalyeyi alıp tam karşıma geçti beklenen an gelmişti işte...

"Seni dinliyorum"

Ondan gözlerimi kaçırıp ne diyeceğimi düşünmeye başladım. Bir yanım herşeyi anlatmak istese de diğer yanım anlatmak istemiyordu şuanlık dile dökmeye hazır değildim.

"Hasta hasta sorguya mı çekiliyorum. Kötüyüm ben uyuyacağım"

"Az önce iyiyim diyip ayağa kalkmaya çalışan bendim zaten"

Onu duymamazlıktan gelerek yan tarafa döndüm. Bakışlarım kolumda olan serumdaydı.
Kolumun etrafı hafif morarmıştı cildim çok hassas olduğu için ufak bir darbede kızarıp morarıyordu.

"Akşam taburcu olacaksın uyu iyice dinlen"

Başımı olumlu anlamda salladım. Parmaklarımla serum yüzünden moraran yerlere yavaşça dokundum.

Acı yoktu bedenim de.. acı tam kalbimdeydi

"O buradaydı"

Kalbim acı ile kasılır iken sertçe yutkundum. Gözlerim dolmamak için direndi. Tekrar ağlamak istemiyordum. Bu benim ilk yıkılışım değildi alışmam gerekiyordu.