TİLKİ (Tamamlandı)

Bölüm 34

Fatma Gül 🌹

"Bana üzülme dediler ona neden üzdün demediler.."

ÖLÜM

Bu dört harfin ağırlığı üstüme oturmuştu...

Ölüm hep vardı hayatımızda ölümün var olması birilerini affedeceğimiz anlamına gelmiyordu ama..

Amasını bende bilmiyorum. Onu seviyorum. sanki kırk yıl geçse de onu yine severim ama kırk yıl geçse de yine onunla olamayız gibi..
Bu bilinmezlik tüm ruhumu alt üst ediyordu.

"Seni nereye bırakmamı istersin?"

Berkin sorusu ile başımı yasladığım camdan kafamı kaldırdım.
Nereye gidebilirim. Tek seçenek serhattı ama onunla şuan görüşmek istemiyordum. Herkesten uzakta kalmaya ihtiyacım vardı.

"Yarın annemin yanına gideceğim. Bu gece beni bir otele bırakır mısın?"

Evet aniden anneme gitmeye karar vermiştim. Çünkü benim tek seçeneğim oydu.

"Ne oteli saçmalama bu gece bizde kal yarın da sana uçak bileti bakarız"

Onların yanında kalmak pek de isteyecek bir şey değildi tekrar o eve dönmek asla istemiyordum. Dudaklarımı itiraz etmek için araladığımda Berk sözleri ile beni susturdu.

"Kaldığımız eve değil benim kendi evime annem tek yaşıyor arada giderim yanına hem tanışmış olursunuz seni seveceğine eminim"

"Gecenin bu saatinde ayıp olur"

"Saçmalama ne ayıbı Zeynep sultan bunu sorun etmez konu kapanmıştır"

Dediğini yapıp konuyu kapattım belki oraya gitmek daha iyi olabilirdi. Berk cebindeki telefonu çıkartıp birine kısa bir mesaj atıp tekrar cebine koydu ve ardından radyoyu açtı.

Randayoda güzel bir müzik çalıyordu bende ona eşlik edip kısık sesle sadece kendim duyabileceğim şekilde söyleme başladım.

....

Kırk beş dakikanın ardından küçük bir apartman dairesinin önünde durduk. Aile mahallesi gibi duruyordu gece olmasına rağmen etrafta olan ışıklar bahçeli olan evleri çok güzel gösteriyordu.

Berk arabadan inince bende onunla beraber arabadan indim. Karşımdaki binaya baktım. Mor renkte olan bina gece olsa bile cıvıl cıvıl duruyordu.

"Bu mahallede doğup büyüdüm ailemle burada kalırdık. Ardından babam işleri yoluna koydu parasına para kattı çok işler yaptı daha konforlu lüks yerlere götürdü.
Ama daha konfor daha lüks yerler daha mutluluk anlamına gelmiyordu. Bir gün babam trafik kazası geçirdi. O yeni aldığı lüks arabasından bir daha sağ çıkamadı. Annem de tüm güzel  hatıraları olan bu evde hayatını devam ettirmek istedi. Ve şuan burada kalıyor"

Bir anda anlattığı şeyler yüzümden hem şaşkınlık hemde hüzünü ortaya çıkardı.
Paranın mutluluk getirmeyeceğini çok iyi bilirdim. Onlar da bunu tadan insanlardandı.

"Başın sağ olsun"

"Sağol"

Yüzündeki buruk tebessüm ile beraber binaya doğru ilerledik. Zili bir kaç kere çaldı içeriden orta yaşlı bir kadının sesi geldi. "Kim o?"

"Benim anne"

Kapının ardından gelen terliklerin sesi gittikçe yaklaştı. Bu beni nedensizce gülümsetti annem de kapıyı açarken evde giydiği mavi terlikleri yerde ses çıkarır ve kapıyı açan kişinin annem olduğunu anlardım.