უსაფრთხო ჯოჯოხეთი (დასრულებული)

Impulsive pain (🔞)

Jungkook pov: 

 თეჰიონთან ანგარიშწორების შემდეგ სახლში გაცოფებული დავბრუნდი. გზად დაცვას დავურეკე და დავავალე ჯიმინი ჩვენს სახლში დამხვედროდა. შესვლისთანავე დივანზე მჯდარი ჯიმინი ფეხზე სწრაფად წამოდგა და დამნაშავის თვალები მომაბყრო. 

 -შენ ძალიან დიდი შეცდომა დაუშვი ჯიმინ.. 

-ვიცი მე.. 

-ეს უპატიებელია.. 

-მაგრამ მე ეს საღ გონებაზე არ გამიკეთებია... 

-მოკეტეე!! შენ ორი უდიდესი შეცდომა დაუშვი!! მიღალატე და საკუთარ ძმასაც დანა ჩაარტყმევინე ზურგში! ნუთუ კიდე გგონია, რომ შენი ბოდიში რაიმეს შეცვლის?! 

-ჯონგუკ ჩვენ... 

-ჩვენ?! არანაირი თქვენ არ არსებობს! გასაგებია?!

-მე ვგულისხმობ..

-ხმა აღარ ამოღო ჯიმინ!! მოკეტე!! ჯიმინი გაჩუმდა, თვლები ცრემლებით აევსო და თავი დახარა. რამდენიმე წამიანი დუმილის შემდეგ ისევ შემომხედა. ცრემლებს უკვე გაეკვალაათ გზა მის ღაწვებზე. 

 -მას რამე დაუშავე?

 -გაღელვებს ის? რაიყო შეგიყვარდა?! ვიღრიალე ბოლო ხმაზე. რაზეც ჯიმინი შიშისგან მოიყუჟა და თვალები უფრო გაუფართოვდა. ვხედავდი როგორ კანკალებდა მისი სიფრიფანა სხეული. 

-უბრალოდ მე არ მინდა ჩემს გამო ვინმეს რამე დაუშავდეს... გთხოვ.. 

 -მთხოვ?! მთხოვ არა?! ნაბიჯით წინ წავიწიე, მკლავებში ჩავავლე ხელი და ძლიერად შევანჯღრიე. -გვიანი ხომ არ არის ამის თხოვნა?! ხომ იცოდი ამას რაც მოჰყვებოდა?! მითხარი ხომ იცოდი?! 

-მე მეგონა, რომ.. 

-ბოზი ხარ!! 

 -ჯონგუკ გთხოვ არგინდა.. სლუკუნებდა დაიწყო.

 -რა?! რა არ მინდა?! შენ მე დამამცირე!! გამანადგურე!! გული გამიტეხე!! მიმატოვე!! მიღალატე!! და კიდევ გგონია, რომ ამის მერე რაიმეს თხოვნის უფლება გაქვს?!