Querencia || AshEiji

26

"Eiji.." Kafenin hemen yanında durup endişeyle etrafına bakan çocuğun yanına yaklaşıp adını mırıldandığında Eiji hemen ona dönüp "Ash!" diye bağırmıştı istemsizce.

"Tanrım! Ne oldu?" derken çocuğun güçsüz bedenini tutup korkulu gözlerini dikti yüzüne. "Dışarıda durmayalım, eve gidelim."

"Gerek yo-"

"Nasıl gerek yok Ash?! Lütfen itiraz etme, hiç iyi görünmüyorsun."

Ash bir şey daha demediğinde onunla birlikte kaldırımın kenarına geçerek taksi bakınmaya başlamıştı Eiji. Ev uzak olmasa bile yürümesini istemiyordu bu hâliyle.

İki dakika geçmeden boş bir taksiye bindiklerinde Ash gözlerini kapatıp sakinliğini korumaya çalıştı tekrardan ağlamaya başlamamak için.

Eiji adresi söyledikten sonra yine çocuğa çevirmişti gözlerini. Şimdiye kadar da kötü göründüğü zamanlar olmuştu ama bu çok farklı geliyordu. Sanki çok büyük bir şey olmuş gibi..

Yol boyu her ne kadar istese de hiçbir şey sormamıştı ona. Biraz kendine gelmesi için izin vermesi gerektiğini düşündüğü için eve gidince sormaya karar vermişti.

Taksiye parayı verip indiklerinde Ash bedenini Eiji'nin tutmasına izin vermişti yine çünkü ayakta durmak fazlasıyla zor geliyordu. Bir de merdiven çıkmak zorundaydı şimdi.

Eiji'nin ona yardımcı olurken zorlandığını fark edince dudağını dişleyip biraz daha ondan uzaklaştırmaya çalıştı vücudunu. Tamamen ayrılamasa bile en azından ağırlığının birazını almalıydı.

İçeri girdiklerinde Eiji çocuğu hemen odasına götürüp yatağa oturtmuş, üstündeki ceketten hızla kurtulup kendisi de yanına geçmişti.

"Su ister misin?" Ash çocuğun cümlesinin ardından vücudunu dik tutmakta zorlandığı için bir anda kollarını Eiji'nin bacağına koyup yüzü kapanacak şekilde başını yaslamış ve ağlamaya başlamıştı. (medyadaki gibi)

Eiji şaşkınlıktan havada kalan elini birkaç saniye sonra yavaşça Ash'in sırtına koydu yalnız olmadığını hissettirmek adına. Ash ise zaten onu gördüğü andan beri yalnız hissetmiyordu abisinin ölüm haberini aldığında hissettiği yalnızlığa rağmen.

"Ash, ne olursun konuş benimle." Sesindeki korku ve endişe çocuğun acısının daha da artmasını sağlarken ona bir şeyler söylemek zorunda olduğunu bildiği için önce başını, sonra bedenini kaldırmıştı.

Söze "Özür dilerim." diye mırıldanarak başladığında Eiji kaşlarını çattı istemsizce. "Niye özür diliyorsun?"

"Çalışıyordun-"

"Ash saçmalama. Şu an işim cidden önemli mi sen bu durumdayken?" Onu önemsediğini belirten cümlesinden sonra hıçkırmasına engel olamamıştı. Az önce ağlarken sessiz olmayı becerebilse de şimdi tutamamıştı kendini.

"Anlatamayacağın bir şey mi?" dediğinde başını iki yana salladı Ash. Anlatabileceği bir şeydi ama yine de nasıl yapacağını bilemiyordu.

"Abim..abim ölmüş."

Eiji'nin gözleri şaşkınlıkla kocaman açılırken "ne?" diye fısıldamıştı farkında olmadan.

"Hem de 7 ay olmuş öleli. 7 ay.." Eiji'nin karşısında deli gibi davranmak istemese de kahkahasını tutamamıştı içinde. "Abim diye başka biriyle konuşmuşum bir de!"

"Na-nasıl yani?" Ash tekrardan güldükten sonra gözlerini sildi elinin tersiyle. "Arkadaşı bana nasıl söyleyeceğini bilemediği için onun ağzından mektup yazmış bana. Dalga geçer gibi.."

"Ash ben-" lafını kesen şey çocuğun ağlama sesi olduğunda bir anda çocuğun vücuduna sardı kollarını. Bilinçsizce yaptığı bu hareket çocuğun ağlamasını şiddetlenirken daha da sıkı sardı onu. Acısını almak istercesine bastırdı göğsüne.

"Son bir kez.." Hıçkırığının ardından devam etti. "Son bir kez göremedim onu."

Eiji'nin tişörtünü avcunun içinde sıkarken çocuğun kendini koruyormuş gibi sarmasına izin veriyordu çünkü böylesine içten bir sarılışa çok ihtiyacı vardı. Uzun süredir belki de ihtiyaç duyduğu en büyük şey buydu hatta.

"Çok üzgünüm." Bunu başkası demiş olsa sinirlenir ve bağırırdı büyük ihtimalle çünkü aslında umursamadıkları şeyi umursuyor gibi davranmalarından nefret ediyordu ama Eiji öyle değildi. Söylediği şeyde samimi olduğunu biliyordu.

"Kimsem kalmadı." Acıyla söylediği şeylerden sonra Eiji çenesini çocuğun başına yaslayarak "ben varım." diye mırıldandı. "Ben hep yanında olacağım."

'Olmayacaksın.' diye geçirdi içinden istemsizce. 'Nasıl biri olduğumu öğrenince yanımda olmayacaksın.'

Bir bölüm daha atamıyorum çünkü taslaklarım azaldı ve yine yazamamaya başladım..

boka dönecek gibi hissediyorum, umarım öyle olmaz çünkü hiçbirinizin beklentilerini boşa çıkarmak istemiyorum

Neyse, umarım sevmişsinizdir bölümü