Kısa süre sonra
Ash Shorter'a sıkı sıkı sarılırken Eiji de Alex'e sarılıyordu. Aslında ikili onlarla beraber havaalanına gitmek istemişti ama Eiji izin vermemişti orada vedalaşmak daha üzücü olacağından dolayı.
"Beni görmeye gelmezsen gebertirim seni!" diye fısıldayan arkadaşının sırtına hafifçe vurup "geleceğim tabii ki." diyerek rahatlattı onu Ash. Evet gidecekti ama bu Shorter'ı unutacağı anlamına gelmiyordu.
Birkaç saniye sonra Shorter Eiji'yle, Ash de Alex'le vedalaştığında Shorter Eiji'nin de kulağına bir şey fısıldamıştı. "Ash artık sana emanet. Ona iyi bak demiyorum, çünkü bakacağını biliyorum."Eiji gülümseyip başını salladı. "Bir daha üzülmesine izin vermeyeceğim."
O sırada Ash saate bakıp "Eiji, artık gitmeliyiz." demesinden sonra bir kez daha döndü arkadaşına. "Sanırım burayla ilgili özleyeceğim tek şey sensin."
"Beni ağlatmak için yapıyorsun değil mi?" dediğinde kıkırdadı ve başını iki yana salladı çocuk. "Asla."
"Biraz daha konuşmaya devam edersek ayrılamayacağız." diyen Alex'e bakıp dediğine katılırcasına "aynen, gidin artık." dedi Shorter. Biraz daha gitmezlerse ağlayacak gibi hissediyordu.
Eiji boş bir taksiyi durdurduğunda valizlerini sürükleyerek iki çocuğun yanından uzaklaşmışlardı ama içten içe hiç istemiyorlardı ayrılmayı.
Eşyaları bagaja yerleştirmelerinin ardından kaldırımda duran ikiliye bakıp "kendinize iyi bakın, çok geçmeden gelmeye çalışacağız." demişti Eiji. Hemen sonra onlardan bir cevap beklemeden arabaya binip kapıyı kapattılar daha da üzülmemek adına.
Araba evin önünden uzaklaşmaya başladığında Eiji çocuğun elini tutup başını omzuna yasladı. "Gerçekten gidiyoruz."
"Evet..gidiyoruz."
"Öyle üzgün ayrıldığım yere böyle mutlu döneceğim aklımın ucundan bile geçmezdi."
"Benim de buradan kurtulacağım.." diye mırıldandıktan sonra derin bir nefes aldı. "Ve hayatımın şansını bulacağım.."
Cümlesini bitirdikten sonra başını çocuğun başına yaslayıp "teşekkür ederim." dediğinde Eiji tutuyor olduğu elini sıktı hafifçe. "Teşekkür etmemen gerektiğini söylemiştim."
"İçimden geliyor."
"Gelmesin." demesi Ash'i güldürmüştü. Böyle yaptığında çok tatlı oluyordu gerçekten..
"Kendimize bir ev bulmak için birkaç güne ihtiyacımız olacak. O sürede otelde mi kalmak istersin yoksa benim evimde kalır mısın?"
"Kalırım tabii ki."
"Oh tamam. Yani belki istemezsin diye sormuştum.."
"Seni yetiştiren insanları tanımak istiyorum. Melek olmanda onların da etkisi vardır kesin." dediğinde Eiji utanmıştı biraz. "Böyle demesene."
"Ama yalan mı?"
"Evet. Ben de normal bir insanım işte."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Querencia || AshEiji
FanfictionİÇERİK UYARISI: TECAVÜZ, ŞİDDET, KUSMA Querencia: ispanyolca; dünyada en güçlü hissettiğin yer, güvenli yuvan, evin.