Pyrrhic / Hyunlix Daddykink ✔

12

"Bıktım ben!! Yeter! Dışarı çıkmak istiyorum! Çık odamdan!"

"Üzgünüm, efendim. Çıkamam."

"Üzgün falan değilsin, habire söyleyip durma şu kelimeyi!"

Felix sinirle yatağına geri oturdu. Hyunjin önemli bir toplantı için yanından ayrılmış ve korumasını da odasına koymuştu. Felix'e saçma geliyordu bu ama o, adam öldürecek kadar pislik olan kişi her yerden gelebilirdi. Pencere kilitliydi, ama hava gelsin diye ara sıra açıyorlardı. Bu yüzden Hyunjin koruma koydurmuştu odaya. En azından toplantıdan dönene kadar. Felix aniden aklına gelen fikirle ayağa fırlamış ve elini korumaya uzatmıştı.

"Telefonumu ver, Hyunjin'i arayacağım."

Koruma bir şey demeden, ceketinin iç cebinden çocuğun telefonunu vermiş ve geri dik durmuştu. Felix kayıtlı numaralara girip, Hyunjin'e tıklamış ve aramıştı.

Psikopat ama yakışıklı aranıyor..

Psikopat ama yakışıklı çalıyor..

"Efendim bebeğim, bir şey mi oldu?"

"Ben dışarı çıkmak istiyorum."

Karşı telefondan derin bir iç çekme sesi geldiğinde, Felix göz devirmişti. Bunu kaç kere konuşmuşlardı, ama sanki ölümcül bir hastalık tüm dünyaya yayılmış gibi evine kapanmıştı. Kaç haftadır evden çıkmıyordu, bu da onu mantıkla sıkmaya başlamıştı.

"Felix, bunu konuştuk."

"Ben. Dışarı. Çıkmak. İstiyorum."

Her kelimenin sonunda boşluk bırakıp netlikle söylemiş ve kaşlarını çatmıştı.

"Peki, geliyorum."

Psikopat ama yakışıklı aramayı bitirdi.

Toplantısı vardı ama Felix için ekebilirdi. Hatta hayatının yarısını bile Felix için satabilirdi, onun için değerdi. Felix ise sinirli ve bir şey anlamaz bir (gerizekalı) olduğu için, ona kızıp duruyordu.

"Psikopat ama orospu çocuğu!"

Koruma anında ona baktığında Felix gözlerini telefondan çekip çatık kaşlarıyla o da korumaya bakmıştı.

"Ne o, küfür mü duydun? Git yetiştir hemen."

Göz devirip telefonu masaya koymuş ve kendini yatağa atmıştı. Odasının baktığı manzara güzeldi, ama kaç hafta aynı manzaraya bakmak sıkıcıydı artık onun için. Koruma masadan telefonu alıp ceketinin iç cebine geri koymuş ve dik durmuştu yine.

--

Sert kapanan kapı sesiyle gözlerini sonuna kadar açıp, yataktan sıçramıştı. Koruma kapıyı açıp kendisi geçecekti ki, Felix ondan önce çoktan kendini sokmuş ve koşarak merdivenleri inip Hyunjin'in yanına gelmişti.

"Ee?"

"Felix keyfim yerinde değil, yarın haftasonu. Dışarı çıkarsın."

Felix duyduğu haberle yüzünde çiçekler açmış ve gülümsemişti. Ama Hyunjin'e bir şeyler olmuş gibiydi. Sanki her zaman ki Hyunjin değildi. Normalde Felix'i görür görmez burnundan öper veya sarılırdı ya da herhangi bir şey yapardı. Ama bu defa yapmamıştı.

"Hyunjin?"

Hyunjin cevap vermeden ceketini çıkarıp buraya doğru gelen korumaya vermiş ve yavaş adımlarla koltuğa adımlamıştı. Felix'in yüzünde ki çiçekler solarken, Hyunjin koltuğa oturmuş ve kafasını arkaya atmıştı.