---TAMAMLANDI---Mafya hikayesidir.
İki yakın arkadaş ve karşılarında şehri diz çöktüren iki kuzen...
Eşcinsel konulu bir hikayedir, bunu bilerek başlamınızı isterim.
Homofobikler ve aşağılayıcı yorum yapanlar engellenecektir.
+18 içerikler, smut ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kebelek (!) gören masum Aşkın fsjlfjslkfjslfsdl
Keyifli okumalar~
Sabah olmasıyla Selim belinin ağrıdığını hissediyordu. Yan tarafında göğsüne doğru sinmiş başka bir vücudu hissederken sıcakladığı için bedeni biraz itelemiş ama bedenden hızlı bir çığlık çıkmıştı.
"Ay!"
Selim o an duyduğu sesin Aşkın'a ait olduğunu anlarken anında gözünü açıp yerde poposunu ovuşturan arkadaşına doğru eğilmişti.
"Aşkın, iyi misin?"
Yeni uykudan uyandıkları için sesi boğukluğun zirvesindeydi. Aşkın ise rüyasında pamuk şeker yerken bir anda nasıl oldu da kendisini aşağıda buldu anlamaya çalışıyordu taa ki arkadaşının ona kanepenin tepesinden bakana dek...
"Beni kanepeden mi attın sen?!"
Selim arkadaşının uykusundan yeni uyandığında -özellikle de böyle bir şekilde uyandırıldığında- sinirle taşacağını bildiği için hafifçe kanepeye sinmişti.
"Ama balım sıcaktı, ben de uyku semesi şey ediverdim işte."
Aşkın gözlerini kısıp yerinde hafif doğrulurken kendince tehlikeli bir tonda "Beni aşağıya iteledin." Diye devam ettirmişti.
Ardından arkadaşının üzerine doğru saldırıp Selim'in tepesine çıkarken minik parmaklarını Selim'in saçlarına gömmüş hafif hafif çekiştiriyordu.
"Pamuk şeker yiyordum! Tadı çok güzeldi ama sen beni ittin! Popom da acıdı!"
Her konuşmasının ardından üstünde tepindiği arkadaşının saçlarını çekerken Selim sadece acıyla inleyip Aşkın'ın canını acıtmamaya dikkat ederek onu engellemeye çalışıyordu. Ama bir anda canının fazlaca yanmasıyla refleks olarak Aşkın'ı yine yere doğru fırlatmıştı.
Aşkın büyük bir çığlık atıp yere kötü bir şekilde yapışmayı beklerken bir bedene çarpıp can yeleği bulmuş gibi ona yapıştığında onu yanındaki bedene bağlayan tek şey kendi kollarıydı.
Anında durulan ortalıkta Selim gördüğü durumla sonradan Aşkın'ın daha çok kızacağına emindi.
Aşkın ise gözlerini sonunda neye tutunduğunu görmek için yana çevirmiş ve Dağhan'ın suratıyla karşılaşmıştı.
"Hiiih!" diye bir nida kopararak kollarını çözdüğünde yere yine sert bir iniş yapacakken Dağhan onu tutmuş ve yumuşakça yere basmasını sağlamıştı. Aşkın gördüğü bu hareket karşısında tebessüm ederken alttan alttan Dağhan'a bakmıştı.
"Teşekkür ederim."
Mırıltısının ardından arkasında kalan Korkut'a bakmasıyla ürperirken hızla Selim'in yanına geçmiş ve biraz önce onu dövmüyormuş gibi kolunun altına girmişti.
Korkut kendisinden korkan Aşkın'a karşı içten içe gülerken dışardan tamamen tepkisizdi. Özellikle Aşkın'ın gidip de Selim'e sığınması iki mafya için de komik bir durumdu açıkçası.
"Biz burada mı uyumuşuz?"
Aşkın, Selim'in kulağına doğru fısıldadıktan sonra karşı kanepeye doğru ilerleyip oturmak üzere olan ikiliye bakıp hafifçe gülümsemişti.
"Öyle gözüküyor."
Selim ifadesiz bir şekilde cevapladıktan sonra ellerini dizlerine vurarak ayağa kalkmış ve elini uzatarak Aşkın'ın da kolundan tutmuştu.
"Biz gidiyoruz. Gece kalmamıza sorun çıkartmadığınız için teşekkürler."
'Keşke battaniye ve yastık da verseydiniz piç kuruları.' Diye içinden eklerken bu sözleri dışından söylemeye tabii ki bir yerleri yemiyordu. Yememesi de en iyisiydi zaten. Yoksa bu adamlar ona hoş şeyler yaşatmazdı.
Karşıdan herhangi bir cevap beklemeden Aşkın'ı da aldığı gibi arkasını dönerek ilerlemeye başlayan Selim'i yine Korkut durdururken Selim gözlerini devirmişti.
"Gideceğiniz yere kadar bıraksınlar sizi."
Selim'den önce bu sefer Aşkın ortaya atılırken bu adamın Selim'i geriyor olmasından hoşnut değildi. VE eğer Selim bu adamı sevmiyorsa pek tabii Aşkın da sevmiyordu.
Arkadaşlıkları bunu gerektirirdi.
"Biz kendimiz gideriz. Gideriz değil mi Selim?"
Son kısmı tamamen Selim'in duyabileceği şekilde fısıldarken arkadaşı kafasıyla onu onaylamış ve rahatlamasına neden olmuştu. Çünkü Aşkın'ın yön duygusu da kötüydü ve kendisine kalsa hiç hareket etmeden evde ölene kadar dururdu.
Bu yüzden Selim'in ona onay vermesi boşu boşuna atar yapmadığını anlaması için önemliydi.
Tabii ikisinin de bilmediği bir gerçeği bilen Dağhan ve Korkut bu ani çıkışa karşı içten içe gülmüşlerdi.
Eğlenceli bir ikiliydi karşılarında duranlar. Yıllardır klasikleşmiş ve sadece tehlikeden oluşan hayatlarına bir günlük de olsa farklı bir tonda renk girmesi iki adamı da eğlendirmişti. Yine de ikilinin onlara geri geleceğinin bilincinde olarak tepkisizce durduklarında Selim yine Aşkın'ı tuttuğu gibi kapıya ilerlemiş ve dışarıya çıkmıştı.
Anında tüm korumalar onlara dönerken Aşkın biraz daha Selim'e yanaşmış, Selim ise kafasını biraz daha dikleştirerek direkt çıkış kapısına ilerlemişti. Korumlar bahçede ilerleyen bu iki kuzuya şaşkınlıkla bakarken yürüyerek nereye gideceklerini izliyorlardı.
Saniyeler sonra ise hem Selim hem de Aşkın herkesin neden onlara böyle baktıklarını anlamıştı.
"E yok artık."
"Hiiih! Ay şaka gibi!"
İki şaşkın arkadaş önlerinde dipsiz bucaksız devam eden orman yoluna bakarken duydukları tek ses kuş sesleriydi. Üstelik konumlarının cidden merkezden uzakta olduğunu anlamak için illa ermiş olmaya da gerek yoktu.
Şimdi içerde oturan mafyaların neden bu kadar rahat ve alaycı olduklarını daha net anlıyorlardı.
"Delirmiş canım bunlar!"
Aşkın karşılaştığı duruma sinirlenirken gördüğü kelebekle hızla gözleri parlarken Selim'i bırakıp kelebeğe doğru hoplaya zıplaya ilerlemişti.
"Kebeleeeek!"
Selim çocuksu olan arkadaşının arkasından iç çekerek bakarken geriye dönüp adamlardan araba rica etmek istemiyordu ama yürümek için de çok fazla yolları vardı.
Bir an Aşkın gibi aklı bir karış havada olabilmeyi diledi ama sonra kelebeğin peşinden koşarken ağaç dalına takılıp çime düşen ve elini çamur yapan arkadaşına bakıp bu dileğinden biraz vaz geçti. Aşkın iyiydi hoştu ama biraz fazla saftı.
Bu arkadaşlıkta ise bir tane saf yeterde artardı. İkinci bir saf bu grubun sonunu pek hayırlı etmezdi.
E hoş gerçi bilmedikleri diğer gerçek de burada devreye giriyordu. Artık eski hayatları yoktu.
***
Kısa sürede -2 gün dfjslkfjslfs- bu kitabı çok sevmeniz beni mutlu etti. Okuyan, destekleyen herkese çok teşekkür ederim. <3
