Dilara, yıllar önce hastane koridorunda Deren'e verdiği sözü tutmak için çabalamaktadır. Bu zorlu yolda, bir falezin kıyısında dalgalara yakalanır. Dalgaların ise onun gözlerindeki emaneti almaya ihtiyacı vardır.
Anlamsız intiharlar ya da kanıtsız c...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Kafam allak bullak olmuştu. Neyi düşüneceğimi, ruh halimi neye göre belirleyeceğimi şaşırmıştım. Tüm bunlar yetmezmiş gibi bir de Aylin denen kız olmayan keyfimizi kaçırmıştı.
Açelya ve Demir sınıftan çıktıktan sonra Aylin de çıkmıştı. Zil çaldığında Açelyalar ondan önce davranıp sınıfa girdiler. İkisinin de çatık kaşları ve sinirli yüz ifadesi herkes tarafından görülebilir vaziyetteydi. Kızın kim olduğunu, Demir'i nereden tanıdığını çok merak ediyorduk. Gelir gelmez sormaya kalkmadan anlatmaya başladı.
Kız, Demir'i ortaokuldan tanıyormuş ve liseye geçmeden önceki yaz tatilinde sevgililermiş. Fakat Aylin, Demir'in zayıf noktalarını öğrendikten sonra bunları etrafa yaymış ve Demir, ortaokul hatta çocukluk arkadaşlarının bile dalga konusu haline gelmiş. Sonra da kavga edip ayrılmışlar. Aylin tekrardan birlikte olmak istese de Demir asla yanaşmamış ve o günden beri de ne konuşmuşlar ne de karşılaşmışlar. Şuan da bu okula gelmesinin sebebi birkaç yakın arkadaşının da bu okuldan olmasıymış.
Aylin'in gelişi, Demir ve Açelya'nın arasını nasıl etkiler kestiremiyordum. İlk gözlemlerimden oldukça garip biri olduğunu fark etmiştim. Tek isteğim ise bir daha böyle bir olayın yaşanmamasıydı.
Okul çıkışı, Deniz'in evine gitmek için izin almıştık hepimiz adına. Pansiyondaki birkaç eşyasını yerleştirmesine yardım edecektik. Demir ile ikisi eşyalarını aşağı indirmek için odalarına çıktılar. Biz de Açelya ile üzerimizi değiştirmek için odamıza çıktık. Biz hazırlanana kadar onlar çoktan aşağıda hazır bekliyorlardı.
Pansiyonun dış kapısını açtığımızda Demir ve Deniz'in bizi beklemekte olduğunu gördük. Yanlarına gidip biz de birer koliyi taşımaya başladık. Güvenlik kulübesinin yanına vardığımızda yoklama defterini imzalamak için birkaç dakika güvenlik görevlisi Caner Abi'nin gelmesini bekledik. Gelip kulübesine geçtiğinde bize her zamanki sevecen ve samimi tavrı ile karşıladı. Tam imzaları atmış, çıkacakken arkamızdan seslendi.
"Dilara Erdem sizden biri değil mi? Sana bir zarf geldi bugün. Şurada bir yerde olacaktı, bir dakika bekle de hemen bulup vereyim." kimseden bir şey beklemiyordum. Zarfı elime alıp gönderen kısmında yazan ismi aradım ama zarfın üzerinde sadece Dilara Erdem yazıyordu. Caner Abi'ye zarfı kimin getirdiğini sormak istesem de acil gelen bir telefonla gitmek zorunda kalmıştı.
Zarfı alıp bizim için gelen taksiye binerken tedirginliğim hala sürüyordu. Yanıma oturan Demir merakla zarfı izlerken sormadan duramadı.
"Kimden gelmiş?"
"Yazmıyor bir şey."
"Açmayacak mısın?"
"Demir istersen sen aç oku içini ne dersin? Belli ki özel bir mektup, yalnız başınayken açacak." Açelya araya girdiğinde önümde oturan Deniz'in bakışlarının torpidonun köşesinde bulunan süs aynasından bana kaydığını görüyordum.
