Dilara, yıllar önce hastane koridorunda Deren'e verdiği sözü tutmak için çabalamaktadır. Bu zorlu yolda, bir falezin kıyısında dalgalara yakalanır. Dalgaların ise onun gözlerindeki emaneti almaya ihtiyacı vardır.
Anlamsız intiharlar ya da kanıtsız c...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gökyüzüne süzülürken titreyen o alevi üşüten bir vicdan rüzgarı vardı bugün kafasından esen. Alev titredi, alev üşüdü. Yara büyüdü, derinleşti ve dağlanmaya muhtaç hale geldi."
***
Tüm yağmurlu perşembe günlerine aşık oldum.
Yağan yağmurun her damlasını ayrı sevdim, haftanın günlerinin yedisinin de perşembe olmasını istedim.
Denizleri sevmeye verdiğim sekiz yıllık araya son verdim. Daha çok döndüm maviye, daha ulaşılır oldu bana denizler...
Sonra Denizlere aşık oldum.
Daha önce hiç olmamışım gibi hem de. Dalgaları şiirdi, kıyıya vurdukça kuma serilen beyaz köpükleri yeminim, gelgitleri kırmızı çizgimdi.
Dokunduklarıma yüklediğim anıların bir gün kapımı çalacağını biliyordum. Onları kapı dışarı edemeyeceğimi, sırtımı dönüp görmezden gelemeyeceğimi de biliyordum.
Diyorum ya hep, biliyordum işte. Belki trenin kaçmadan değil ama elbet bir gelecekti o beni görmeye. Dayanamazdı özlemime, belki geç kalsaydı yaşayamazdı onca pişmanlığı... Geç değildi ama güçtü. Çok güçtü bu hikaye. Çok acıydı ayrılık, dayanılmazdı, pes edilesi engeller sıra sıraydı.
Aştık, atlattık! Biz tüm o kötü günleri geride bıraktık! Demeyi o kadar çok hayal ettim ki ömrümde, artık bir hayal olarak kalacak olması gerçeğiyle yüzleşmemi ertelemekten çekinmemem lazım. Artık erteleme Dilara bir şeyleri, artık aş bunları... Hayaller belki de sadece hayal olarak kalmak için varlar. Kalsınlar, hayallerimi zihnimde ve kalbimde yetiştirmek belki de onlar için en iyisidir.
Mutlu musun diyecekler, onlara gururla evet cavabını vereceğim günler yakın. Aştım diyeceğim ya, geçti artık üzülmek yok hayatımda diyeceğim ya herkese. Herkese ilan edeceğim bunu, belki yalancı diyecekler ama kimse bilmeyecek yani en azından benden başka kimse bilmeyecek yalancı olduğumu.
Geçen zaman, bize kendini alıştırırken yaşadıklarımızın ağırlığını parça parça yüklenebilmiş, biraz olsun yaralarımızı sarabilmiştik.
O günlere kıyasen sıradan bir Ekim öğlesinde her zaman gittiğim o kafede yalnız başıma bitki çayımı yudumlarken dışarıda kopan fırtınayı izlemek beni düşüncelere sürüklemişti. Az önce henüz ilk birkaç sayfasını okuduğum 'Paulo Coelho'nun Veronika Ölmek İstiyor' adlı romanının etkisinden mi bilmiyordum ama üzerimde derin bir kasvet vardı. Belki de genç, güzel, istediği her şeye sahip bir kadının sırf yaşamının sıradanlığından sıkıldığı için kendine ölümü yakıştırmasını hazmedememiştim. Derince iç çekip fincanımdan bir yudum almak üzere uzandım o sırada masama gelip oturan kadının İpek Özkum olduğunu fark ettiğimde gözlerim irice açılmıştı. Fincanı henüz dudaklarıma götürmeden yerine bıraktım.
