Dilara, yıllar önce hastane koridorunda Deren'e verdiği sözü tutmak için çabalamaktadır. Bu zorlu yolda, bir falezin kıyısında dalgalara yakalanır. Dalgaların ise onun gözlerindeki emaneti almaya ihtiyacı vardır.
Anlamsız intiharlar ya da kanıtsız c...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Deniz; acı hayatının yaralarını paylaştığı kadının, hayatta kalmasının tek sebebi evladı olan Özge Yelkenci'nin, hayatta kalan meleğiydi."
***
Ellerim direksiyonun üzerindeyken gözlerim bir anlığına yoldan, yüzük parmağımda duran tektaşa kaydı. Yüzümü keyifli bir tebessüm kaplarken heyecanımdan da ödün veremiyordum. Bugün büyük bir gündü ve hayatımızın belki de dönüm noktalarından biri olacaktı. Yıllar yılı hayallerimi süsleyen gün, sonunda gelip çatmıştı.
Dakikalar sonra Deniz'in iş yerinin önünde durduğumda beni kapıda bekliyor olduğunu görmüştüm. Camı indirip göz göze geldiğimizde daha fazla beklemeden arabaya yaklaştı ve yan koltuğuma oturdu. Kemerini bağlamadan yanağıma bir öpücük kondurdu. Ardından neşeli bir şekilde arkasına yaslandı.
"Bugün sürpriz sırası sende, yanlış mıyım?" yüzüğün takılı olduğu elimi tekrar direksiyonun üzerinde tutup tek kaşım havada ona döndüm.
"Doğrusunuz beyefendi, kemerinizi sıkı bağlamanızı öneririm. Gideceğimiz yer ise şuanlık gizliliğini korumakta." dudaklarını büzüp yalnızca kafasını bana çevirdi.
"Seninle her yere..." dedi tok bir sesle. Dudağının kenarı kıvrıldı.
"Hem benim de sana söylemek istediklerim var." şaşkınlıkla gözlerim irileşti.
"Neymiş onlar, hemen şimdi söyleyebilirsin." kafasını önüne çevirip küçük bir çocuk gibi omuz silkti.
"Canım şimdi söylemek istemiyor." gözlerimi kısıp arabayı hareketlendirdim. İş yerinden çıkıp yola doğru girerken derince soluk verdim.
"Peki, söyleme." dedim onun oyununa izin vererek. Gözlerim yolda olmasına rağmen sırıtışını hissedebiliyordum.
"Nasıl geçti günün?" diye sorup konuyu dağıttı.
"Fena değildi. Ama gün boyunca akşamı bekledim. Çok heyecanlıyım!" iki kaşı havaya kalktı ve dirseğini kapıya yasladı.
"Ben de akşamı bekledim, daha akşamı da bekliyorum, geceyi de."
"O niye, bundan başka bir planın mı vardı?" bir anda unuttuğum veya es geçtiğim bir şey olup olmadığını sorgularken onun düşünüşüne de şahit oluyordum.
"Bilmem, sana sormalı. Gece bir planımız var mı?" kafamı birkaç saniyeliğine ona çevirip hayretle baktım ve gözlerimin önüne gelen saçlarımı hiddetle üfledim.
