Dilara, yıllar önce hastane koridorunda Deren'e verdiği sözü tutmak için çabalamaktadır. Bu zorlu yolda, bir falezin kıyısında dalgalara yakalanır. Dalgaların ise onun gözlerindeki emaneti almaya ihtiyacı vardır.
Anlamsız intiharlar ya da kanıtsız c...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
*1 hafta sonra*
Bugün belki de günler sonra ilk defa mutlu bir gündü bizim için. Açelya annesi ile gittiği köy evinden bugün geri dönecekti. Bu bir haftalık molanın onu iyi etkilediğini düşünmek bile hepimizi heyecanlandırırken onun yüzünü görecek olmak inanılmaz derecede mutluluk vericiydi. Onun olmadığı bir hafta boyunca okulda yok denecek kadar az olay yaşanmıştı.
Aylin ile olan birkaç önemsiz tartışma ve yıllık ödüllü proje yarışmaları dışında can alıcı bir şey olmamıştı. Yıllık ödüllü proje yarışmaları, on birinci sınıflardan öğretmenler tarafından seçilen öğrencilerin katılımıyla gerçekleşiyordu. Rehber hocamız dördümüzün bir grup halinde katılmasını istemişti. Bu bizim için mükemmel bir fırsattı. Yarışmada eğer başarı gösterirsek kazanacağımız Ege tatilinin yanı sıra sicillerimize işleyecek artılar bizi motive ediyordu.
Fakat seçmeler sırasında Açelya'nın yanımızda olmaması bazı aksaklıklara neden olmuştu. Katılan gruplarda aranan şartlardan biri de grup üye sayısının çift sayı olmasıydı. Açelya seçmelere katılamayacağı için üç kişi kalıyorduk. Bunun üzerine seçmeleri geçmemiz rağmen katılmamaya karar verdik. Rehber öğretmen bunu duyunca hemen bizi tekrar ikna etmeye, iki kişi olarak katılmamızı sağlamaya çalıştı. Bize ısrar etse de asla kabul etmiyorduk. En sonunda Demir de onun tarafına geçmiş, Deniz ile beni katılmaya zorlamaya başlamıştı.
Seçmeleri geçen öğrencilerin kayıtlarının yapılabilmesi için iki gün içinde internet üzerinden platforma bilgilerini girmeleri gerekiyordu. Biz en son ve en net seçimimizle katılmamakta kararlıyken iki gün sonra benim ve Deniz'in mail adreslerine gelen e-mailler sonucu şok olmuştuk. Demir, gizlice ikimizin kaydını yapmıştı. Ona her ne kadar darılsak da artık proje yarışmasına katılmak zorundaydık.
Okul çıkışı bazı günler labaratuvarda çalışmalarımızı yürütüyorduk. Başlangıç için iyi bir seviyede olmamıza rağmen Demir ve Açelya'nın katılamayacak olması bizi üzüyordu. Bu konuda her dert yandığımızda Demir bizi susturuyor, sadece çalışmamız gerektiğini söylüyordu.
Sonunda Açelya'nın okula döneceği gün geldiğinde üçümüz sabah erkenden pansiyondan çıkıp okul kapısının önünde beklemeye başlamıştık. Sabahın erken saatinde bizi orada gören güvenlik görevlisi Caner Abi, en sonunda daha fazla dayanamayıp sordu.
"Gençler bir sorun mu var?"
"Arkadaşımızı bekliyoruz." diye cevapladı Demir soğuk soğuk. Bir hafta önceki olaydan sonra hala ona karşı temkinliydi.
Caner Abi şüpheli bakışlarını bizden yavaşça çekerken Açelya'nın annesinin arabası büyük kapıya yanaşmıştı. Ön koltukta onu görür görmez hepimizin yüzünde kocaman tebessümler oluşmuştu. Düğmeye basıp kapıyı açtık ve araba okul bahçesine girmesini sağladık. Sağ tarafta bulunan park yerlerinden birine arabayı park ettikten sonra ikisi de aşağı indiler.
